Μια από τις παλαιότερες - ήδη από το Μεσαίωνα - και σημαντικότερες τεχνικές μουσικής σύνθεσης είναι αυτή των παραλλαγών. Γενικά, οποιαδήποτε τροποποιημένη / αλλοιωμένη / επεξεργασμένη επανάληψη μιας μουσικής ιδέας εντάσσεται σ’ αυτήν τη τεχνική. Η μουσική ιδέα μπορεί να είναι ένα βάσιμο, ένας αρμονικός σκελετός, ένα μοτίβο, μια φράση, ή ένα θέμα σε διμερή ή τριμερή μορφή. Η τεχνική της παραλλαγής μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε τμήμα ενός έργου ή ως ανεξάρτητη φόρμα όπως στην περίπτωση του “θέματος με παραλλαγές”.
Η τεχνική των παραλλαγών χρησιμοποιείται:
• στο basso ostinato (επίμονο βάσιμο)
• στην Passacaglia (πασακάλια)
• στην Chaconne (σακόν)
• σε διάφορες επεξεργασίες του Λουθηρανικού Χορικού
• στη φόρμα Θέμα & Παραλλαγές
Στο δεύτερο μέρος του "Anleitung zum Fantasieren auf dem Pianoforte", op. 200 ο Czerny δίνει ένα θέμα σε διμερή μορφή ΑΒ - το Β πρέπει να συνθέσει ο σπουδαστής - κι ένα σύνολο παραλλαγών του, όπου δίνεται μόνο η αρχή της καθεμιάς. Λάβετε υπόψη, ότι οι παραλλαγές αυτές προορίζονται για αυτοσχεδιασμό στο πιάνο, σύμφωνα με τη διαδεδομένη πρακτική της εποχής. Εντούτοις, κάλλιστα μπορούν να χρησιμοποιηθούν και ως εργασία στο χαρτί, όπου ο σπουδαστής-συνθέτης μπορεί να χρησιμοποιήσει πιο πολύπλοκες διαδικασίες σύνθεσης.
Συμπλήρωσα το Β της διμερούς μορφής του θέματος και σχεδόν όλες τις παραλλαγές, που την αρχή τους δίνει ο Czerny, πρόσθεσα και μερικές δικές μου.
Αντέγραψα το μέρος του op. 200 που αφορά στις παραλλαγές, το αρχείο μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου