Τρίτη 7 Απριλίου 2009

Scores I: Δύσκολα Πράγματα

Για να το πούμε απλά, αυτά που χωρίζουν τον Sorabji από τον Ferneyhough είναι πολλά, αυτό που τους ενώνει είναι όμως ένα: η μουσική τους είναι δύσκολη στην εκτέλεση, στα όρια του αδύνατου! Τον Ferneyhough, παρά την θέληση του, τον κατέταξαν στην Σχολή της Νέας Πολυπλοκότητας και τον έχρισαν πατριάρχη της, New Complexity αγγλιστί (Νέα Συμπλοκότητα, ή Νέα Συμπλεκτικότητα θα μετάφραζα τον όρο, αλλά δεν είναι της στιγμής). Μοιραία ο Sorabji κατατάσσεται στην Παλαιά Πολυπλότητα, πολύ αργά για να ρωτήσουμε την γνώμη του, εδώ με πατριάρχη πιθανώς τον Liszt.
Λόγω Άνοιξης δεν έχω σκοπό να εμβαθύνω περισσότερο στο θέμα, ας χαζέψουμε απλά αυτές τις δυο σελίδες:

SORABJI Kaikhosru Shapurji (1892-1988)
GULISTAN - The-Rose-Garden (1940) για πιάνο σόλο
Έκδοση του Marc-André Hamelin (1993)
σελίδα 7 (όχι η πιο δύσκολη, απλά ενδεικτική)

FERNEYHOUGH Brian
(1943)

UNITY CAPSULE (1973-76), για σόλο φλάουτο
Έκδοση Peters
σελίδα 3 (εδώ δεν χρειάστηκε να διαλέξω, όλες είναι «εικαστικά» εξίσου ενδιαφέρουσες!)
Καθ' υπόδειξη μιας φίλης που ασχολείται με τον Ferneyhough θα ήταν χρήσιμο να συγκρίνουμε το ανωτέρω απόσπασμα παρτιτούρας με την γκραβούρα του Piranesi:

Piranesi, Carceri d'invenzione, Plate XI
___________________________________________
*
Κάποιες διευκρινίσεις για την Μουσική Πολυπλοκότητα δίνω στα Σχόλια.