Σάββατο 15 Σεπτεμβρίου 2012

῝Ενα Ἀντίο

4 σχόλια:

Lampros Lampinos είπε...

ωραίο.. ό,τι πρέπει για αντίο.. και μελαγχολικό!!!

george hatzimichelakis είπε...

Το μουσικό ημερολόγιό σου στο πιάνο, πέρα από την αυταξία των κομματιών, είναι σημαντικό ως ένα υπόδειγμα διαχείρισης της καθημερινότητας ενός συνθέτη.
Δεν θα σταθώ στο κομμάτι, επειδή είναι πια κοινότοπο να επαναλαμβάνω πως ό, τι γράφεις μου αρέσει. Σημειώνω τα άλλα: Μου άρεσε η τεχνοτροπία του βίντεο που αποχαιρετά θολώνοντας το αποτυπωμένο σε νότες παρελθόν, που ωστόσο μετηχεί, όπως γενικώς μου αρέσει η τιτλοφορία των μικρών αυτών έργων σου, που πέραν της κατά σειράν αρίθμησης, φέρουν και μια φράση, φευγαλέα εικόνα ενός συναισθήματος, έτσι για να στο θυμίζουν.

Dimitri Sykias είπε...

Ευχαριστώ Λάμπρο.

Γιώργο, στο μουσικό ημερολόγιο μπορείς να γράψεις πράγματα που δεν χακάρονται. Είναι η πιο ισχυρή κωδικοποίηση.

Γιώργος Πρίμπας είπε...

Καλημέρα και καλή Κυριακή
Ωραίο πράγματι για αντίο και μάλιστα από τον τρόπο που τελειώνει σε συνδυασμό από την αόσθηση ότι δεν αναπτύχθηκε η σύνθεση για ένα πρόωρο αντίο.

Ως προς το θάμπωμα, υποθέτω ότι πέρα από την τεχνική πλευρά του θέματος, όπου ο Δημήτρης φροντίζει να είναι πάντα σε εξαιρετικά ψηλά επίπεδα, το γεγονός ότι το θάμπωμα αφορά τις νότες που παίχτηκαν δίνει την αίσθηση ενός αντίο που σκοτίζει τα γεγονότα που προηγήθηκαν, σα να "θέλεις" να ξεχάσεις.
Εναλλακτικά θα μπορούσε να συμβαίνει το αντίστροφο, οι νότες να ξεθαμπώνουν δίνοντας έμφαση στη μη λήθη.