Η παρτιτούρα πρέπει να "ηχεί οπτικά" τη μουσική που σημειογραφεί.
Δουλειά του συνθέτη είναι να "γράφει" κι όχι να "αντιγράφει" μουσική - το "αντιγράφει με την καλή έννοια … Πόσοι από μας όμως έχουν την πολυτέλεια του εκδοτικού οίκου; Ακόμη και τότε, αν εξαιρέσουμε τις εκδόσεις Henle-Verlag και Peters και ορισμένους ανεξάρτητους αντιγραφείς, το αποτέλεσμα είναι απογοητευτικό. Γνώμη μου είναι λοιπόν, με τα σπουδαία εργαλεία που έχουμε πια στα χέρια μας, να κάνουμε ό,τι καλύτερο μπορούμε με την αντιγραφή.Η τυπογραφία, και ειδικότερα η μουσική τυπογραφία, είναι μια τέχνη per se, κι όπως κάθε Τέχνη έχει και την τεχνική της, επιπρόσθετα χρειάζεται και ειδικό ταλέντο. Τα προγράμματα σημειογραφίας Sibelius και Finale, για να αναφέρω μόνο τα πιο γνωστά, έχουν τυποποιήσει την εργασία της ψηφιακής αντιγραφής μειώνοντας στο ελάχιστο δυνατόν τις γνώσεις που πρέπει να έχει κανείς, πέραν βεβαίως του χρόνου και της προσπάθειας που απαιτείται για να μάθει κανείς το ίδιο το πρόγραμμα. Τυποποιημένη εργασία, με τα βασικά που σου δίνει το πρόγραμμα, σημαίνει και τυποποιημένο αποτέλεσμα. Θα μπορούσε να αντιτείνει κάποιος ότι η μουσική κρίνεται από το πως ακούγεται κι όχι από το πως φαίνεται στο χαρτί. Ανατολικοί και δυτικοί καλόγεροι αντιγραφείς θα διαφωνούσαν μ' αυτήν την άποψη… Αν γίνεις αντιγραφέας της μουσικής σου θα πρέπει να είσαι καλλιτέχνης και σ' αυτόν τον τομέα.
Πιστεύω ότι κάθε ύφος, αλλά και είδος μουσικής, απαιτεί και το δικό του ύφος μουσικής σημειογραφίας: επιλογή διαστάσεων σελίδας, επιλογή γραμματοσειράς, φορμάρισμα, σχεδίαση, αποστάσεις και ένα πλήθος άλλων παραμέτρων που πρέπει να ληφθούν υπόψη. Η παρτιτούρα πρέπει να "ηχεί οπτικά" τη μουσική που σημειογραφεί.
Το Finale χρησιμοποιεί ως στάνταρ γραμματοσειρά την Maestro, το Sibelius την Opus. Δίνονται κι άλλες επιλογές, όπως η καλαίσθητη Engraver και οι κακόγουστες Jazz και Inkpen. Μετά την ανακοίνωση της Bravura από την Steinberg και την ομάδα του αποχωρήσαντος από την Avid, Daniel Spreadbury, δημιουργήθηκε ενδιαφέρον για καινούριες γραμματοσειρές. Μια πρώτη απάντηση σ' αυτό το αίτημα των απανταχού αντιγραφέων δόθηκε από τον Stephen Carisse, Καναδό γραφίστα και σχεδιαστή γραμματοσειρών. Δημιούργησε τα Urtext Music Fonts, οκτώ σετ γραμματοσειρών που προσομοιάζουν το στιλ γραμματοσειρών παλαιών και νέων εκδοτικών οίκων.
Δείτε τις:
• Urtext Abdelazer OT
• Urtext Brumaire OT
• Urtext Burnside OT
• Urtext Busoni OT
• Urtext Clementi OT
• Urtext Goldilind OT
• Urtext Kapellmeister II
• Urtext Kapellmeister OT
Ξεχώρισα τις Clementi OT και Kapellmeister II, τις οποίες και αγόρασα προς 29 € την καθεμιά.
Σ' αυτό το άρθρο και σ' αυτό μπορείτε να βρείτε μια περιγραφή των γραμματοσειρών και του τρόπου εγκατάστασής τους.
Τα ιστολόγια που ασχολούνται με την εγκατάσταση των γραμματοσειρών, παρουσιάζουν το εγχείρημα εύκολο. Κάθε άλλο, δεν υπάρχει 1 - 1 αντιστοιχία με τις βασικές γραμματοσειρές των προγραμμάτων, π.χ Maestro, Opus, με αποτέλεσμα πολλά σύμβολα να μην είναι διαθέσιμα, ή να είναι σε διαφορετικές θέσεις. Χρειάστηκε πολύς χρόνος για να βάλω τα πράγματα στη θέση τους, άπαξ και η εργασία όμως ολοκληρωθεί επιτυχώς, εξάγεις τις ρυθμίσεις στο Sibelius ως House Style για χρήση σε άλλα αρχεία, αναλόγως πράττεις στο Finale.
Αντέγραψα το Menuet à l' Antique του I. Paderewski με τις Maestro και Engraver από το Finale, την Helsinki από το Sibelius και τις καινούριες Clementi και Kappellmeister II προς σύγκριση. Λάβετε υπόψη σας ότι μια μουσική γραμματοσειρά θα πρέπει να "δένει" με μια αλφαριθμητική γραμματοσειρά. Ο Carisse προτίθεται να δημιουργήσει συνοδευτικές αλφαριθμητικές των μουσικών του γραμματοσειρών. Εγώ έκανα την κατωτέρω επιλογή:
Maestro & Engraver => Times New Roman
Helsinki => Myriad Pro + Minion Pro
Clementi OT => P22 Golden Morris
Kapellmeister OT => Garamont Pro
Ακολουθούν δείγματα στην πράξη από κάθε γραμματοσειρά για σύγκριση (με κλικ οι εικόνες μεγεθύνονται):
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου