Γιατί ο Γαλιλαίος δεν υποστήριξε τις ιδέες του θυσιάζοντας τη ζωή του; Διότι η επιστήμη δεν έχει ανάγκη από μάρτυρες όπως η θρησκεία, η πολιτική, ακόμη και η τέχνη. Αν κάτι είναι να αποδειχθεί, θα αποδειχθεί και κάποια στιγμή θα γίνει αποδεκτό απ’ όλους.
Η σκέψη αυτή διατυπώθηκε από τον David Hilbert. Προφανώς ο Goedel δεν είχε διατυπώσει ακόμη το θεώρημά του.
6 σχόλια:
Όταν μία θεωρία αποτελεί το επόμενο βήμα μιας συλλογικής-σταδιακής πνευματικής προσπάθειας του ανθρώπου τότε η αποδοχή είναι πολύ πιο εύκολη. Όταν όμως μια θεωρία είναι τόσο ριζοσπαστική ώστε απειλεί να κλονίσει το παρόν της εκάστοτε εποχής τότε ο σκεπτικισμός παίρνει τη μορφή ανακλαστικής αντίδρασης απ' τους συντηρητικούς, ενείοτε σκοταδιστές επικριτές που ασκούν συνήθως και τον κοινωνικό έλεγχο. Ο επιστήμονας σε αυτές τις περιπτώσεις ίσως διαισθάνεται την προσωρινή ματαιώτητα της προσπαθειάς του και αφήνει την ιστορία να συνεχίσει το έργο του.
Αρκεί να βρει ένα τρόπο να αφήσει τα ίχνη του...
Νομίζω ότι χρήσιμο είναι να παραθέσω άλλη μία ανεκδοτολογικού χαρακτήρα ρήση από την περιβόητη δίκη του Γαλιλαίου. Φαίνεται λοιπόν πως ο Γαλιλαίος δήλωσε:
"Η θρησκεία μας διδάσκει πώς να πάμε στα Oυράνια, όχι όμως και πώς κινούνται.".
Πιστεύω πως το ερώτημα του Πώς κινούνται είναι πολύ σημαντικότερο από το Πώς πάμε...
Το πρώτο έχει πάρει απαντήσεις που με το πέρασμα του χρόνου τείνουν στην αλήθεια...
Το δεύτερο προσπάθησαν να το απαντήσουν οι διάφορες θρησκείες χωρίς καμμία -κατά τη γνώμη μου- επιτυχία (μήπως επειδή ο δρόμος περνάει από τη Γη;)...
Και κάτι ακόμα...
Στη φράση του Hilbert, το σημείο "Αν κάτι είναι να αποδειχθεί" είναι σε πλήρη συμφωνία με το Θεώρημα της Μη Πληρότητας του Goedel. Ο Hilbert με αυτή τη φράση παρακάμπτει ενστικτωδώς τις μη αποδείξιμες προτάσεις στις οποίες αναφέρεται το θεώρημα του Goedel! Η φράση αυτή μας περιορίζει μόνο στις αποδείξιμες προτάσεις των Μαθηματικών.
Τελειώνοντας νομίζω ότι αξίζει να αναφέρω και τη θέση του Hilbert για τα μαθηματικά: "Το να κάνει κανείς μαθηματικά συνίσταται στο να βρει την εξαίρεση που περιέχει όλα τα γονίδια της γενικότητας."
Οι παραλληλισμοί με τη σύνθεση νομίζω ότι είναι άμεσοι και εύκολοι...
Θα πρέπει να είμαι πιο προσεκτικός...Η ανωτέρω καταχώρηση είναι μια ελεύθερη ελληνική μετάφραση, μιας ελεύθερης αγγλικής μετάφρασης, ενός σχολίου του Hilbert. Ως εκ τούτου το "Αν κάτι είναι να αποδειχθεί", δεν γνωρίζω αν είναι έτσι διατυπωμένο στο πρωτότυπο. Αν όντως έτσι έχει και στο γερμανικό πρωτότυπο, η παρατήρηση του y.v. είναι πολύ εύστοχη. Απ' όσο γνωρίζω πάντως, ο Hilbert δεν απεδέχθη [?] το θεώρημα του Goedel. Θέμα άξιο διερεύνησης για το επερχόμενο θέρος.
Ένα σχόλιο τώρα επί του σχολίου του grigoris: Πιστεύω ότι η "συντήρηση" παίζει σημαντικό ρόλο στην ωρίμανση , στον σαφή προσδιορισμό και επανέλεγχο και γιατί όχι και στη διάδοση μιας νέας ιδέας. Χύθηκε πολύ μελάνι για να υποστηριχθεί η νέα μέθοδος σύνθεσης του Schoenberg το πρώτο μισό του 20ου αι. Οι επικριτές της (σοβαροί τε και φαιδροί) ήταν πολλοί και έπρεπε να αναπτυχθεί μια επιχειρηματολογία ικανή να υπερασπίσει, αλλά και να διασαφίσει τα καινούρια για την εποχή εκείνη έργα. Αυτό μόνο ως θετική παρέμβαση της "συντήρησης" μπορώ να το δώ. Καμμιά αξιόλογη ιδέα δεν χάθηκε, ακόμη και από τη πιο σκληρή συντηρητική πολεμική. Η ζωή - δυστυχώε - μπορεί να χαθεί (E. Galois), η ιδέα - ευτυχώς - όχι (θεωρία ομάδων).
Η άτυπη διαμάχη του Hilbert και του Godel πηγάζει από το πρόγραμμα μεταμαθηματικών του Hilbert για την πληρότητα των μαθηματικών (με απλά λόγια επιθυμούσε τη θεμελίωση των μαθηματικών σε γερά φιλοσοφικο-μαθηματικά θεμέλια)...(Hilbert's metamathematical program)
Παραθέτω ένα σύνδεσμο για ένα αρχείο pdf το οποίο πιστεύω είναι αρκετά κατατοπιστικό: www.andrew.cmu.edu/user/avigad/Papers/goedel.pdf
Αυτή η παρατήρησή μου είχε περισσότερο ψυχαγωγικό παρά ακριβολογικό χαρακτήρα.Πιστεύω όμως ότι και μέσα από τα αστεία είναι καλό να μπαίνουν τέτοια θέματα σε αυτό το blog.
"Καμμιά αξιόλογη ιδέα δεν χάθηκε, ακόμη και από τη πιο σκληρή συντηρητική πολεμική."
Dsyk, αν βουλιάξει ένα καράβι και βρούμε 30 άτομα σε μία σχεδία αυτό δεν σημαίνει ότι κάποιοι δεν ταΐζουν τα ψάρια. Απλώς σήμερα ο Στρίντζης κρατάει ονόματα για να ξέρει ποιοι χάθηκαν. Με τις ιδέες δυστυχώς δεν συμβαίνει το ίδιο. Μια σύνθεση, ας πούμε, κλειδωμένη στο συρτάρι παραμένει για πάντα "αγνοούμενη" έστω κι αν όλοι ονειρεύονται ότι κάποιος θα βρει το κλειδί. Υπογλώσσιο υστεροφημίας είναι η φαντασίωση αυτή.
Δημοσίευση σχολίου