Μια Νύχτα για Ψάρεμα

Δυο γερόντοι κριεμπάρδηδες, νησιώτες Νυδρεώτες,
άστε ντούε, Αρβανίτες, σύντροφοι και γκιέρηδες,
με κάμπoσους, πολλούς, στην πλάτη χρόνους, λάσκους, λεύτερους, 
ακόμα και αλόγιστους, ταλαίπωρους, αλμυρησμένους, θαλασσινούς.
Κουρασμένοι και κακοπερασμένοι,
είχουνε ξεχάσει πια από καιρό να ντουκιάρουν σε σεντόνια,
 να ’ναι καλά οι μπατανίες, και τα σκευρωμένα τους πλευρά, 
απ’ τα πανιόλα και τα κουβούσια, που δέχονταν τα κορμιά τους, 
έτσι για κανά  νύπνο της συφοράς.
Γερά, παλιά, σφυρηλατημένα, κόκαλα… 
Σκουριασμένα κινήσανε λοιπόν για ψάρεμα με μερτικά, ως πάσα βράδυ,
ένα για τον καθένανε, κι ένα για τη παζαρομένη «κούντουλα».
Μόνε, κι αυτή μαθές το’θελε το κομπόδεμα για τα δικά της τα χαϊδέματα, 
καψίματα, παλαμίσματα, φιασίματα, μπογιές, και διάφορα εργαλεία, 
κόβανε κι αυτά μονέδα μπόλικια μαθές, από κάπου έπρεπε και τούτανε να βγούνε.
Έπρεπε νάχει τά κέφια της κι αυτή η βεργολυγερή να ντους κάνει τα χατήρια, 
μη και πάρει η «αρχόντησα» τη κάτου βόλτα, και τους αφήσει σύξηλους καμνιά νώρα κακή.
Γερόντισα γέτιζα, και τούτηνη, σακατεμένη....
Ομώς ακόμα που το λέει η περδικούλα ντης.
Να δούμε το λοιπός το τι ντους έλαχε, και τι ’χαν ειπωμένα με κείνηνε τη γλώσσα ντους της εποχής, 
τη ντόμπρα, τη κοφτή ντοπιολαλιά, τη μουσικάτη, 
μ’ ένα σκαζμό αρβανίτικες εκφράσεις μαγειρεμένες μέσα ντης, 
έτσι για  νοστιμιά του λόγου, 
καί νόμιζες οπού το στόμθι ντους έσταζε μέλι θυμαρίσιο
και η αναμνοή ντους μοσχοβόλαγε κάτι σα φούλι υδραίικο.
Και άσχημη δε βγήκε η συνταγή τούτηνης εδώ της γλώσσας,
κι ας ήτονε και μπάσταρδη, αλλά με το καιρό σιγά-σιγά αλίμονο, που έσβυσε για τά καλά, κι΄ούτε κανείς που τη θυμάται...
Για ψάρεμα που λες, που σε καλό ντους βγήκε, 
αλλά όπου πολύ που τους πιλάτεψε το τρισκατάρατο, εκείνηνε ντη νυχτιά,
ντους έβγαλε την πίστη.

- Χαϊντε με το καλό, καλή καλάδα, καί πλούσια μαλάτσα....

*

Ολόκληρο το πρωτότυπο αυτό κείμενο που χρησιμοποιεί την ξεχασμένη υδραίικη ντοπολαλιά, τη μουσικάτη, μ’ ένα σκαζμό αρβανίτικες εκφράσεις μαγειρεμένες μέσα ντης, έτσι για  νοστιμιά του λόγου, μπορείτε να διαβάσετε στο ιστολόγιο του Ανδρέα Πουλάκη.

Questiones quaedam Philosophiae

Αυτή είναι μια σελίδα από το σημειωματάριο του Νεύτωνα όταν ήταν προπτυχιακός φοιτητής στο Trinity College (κολέγιο τῆς Ἁγίας Τριάδας τοῦ Κέμπριτς) και το χρησιμοποίησε από το 1661 ως το 1665.

Το πανεπιστήμιο Κέμπριτζ, όπου δίδασκε ο πατέρας του Διαφορικού και Ολοκληρωτικού Λογισμού, επιτρέπει πλέον για πρώτη φορά τη διαδικτυακή πρόσβαση οποιουδήποτε ενδιαφερόμενου στα ψηφιοποιημένα χειρόγραφα και πρωτότυπα τυπωμένα έργα του μεγάλου επιστήμονα. Μεταξύ αυτών βρίσκεται η πρωτότυπη τυπωμένη έκδοση του αριστουργήματός του Philosophiæ Naturalis Principia Mathematica (Μαθηματικές Αρχές της Φυσικής Φιλοσοφίας [στον σύνδεσμο ενδιαφέρον άρθρο του Γραμματικάκη]), μαζί με τις εμβόλιμες σχετικές χειρόγραφες σημειώσεις και απαντητικά σχόλια στους επικριτές του, που ο ίδιος είχε κάνει πάνω στο δικό του αντίτυπο.

*

Η επιλογή της σελίδας του σημειωματαρίου όπως καταλαβαίνετε δεν είναι τυχαία…

Διαφορά, Αναλογία και Συμβάν, ό,τι χρειαζόταν να πάρει από τον Σταγειρίτη για την έννοια της παραγώγου!

Μακάρι να είχε προλάβει ο Αρχιμήδης! Σε αντίθεση με τον Sagan πάντως πιστεύω ότι το πνευματικό διάλειμμα του Άγιου Μάξιμου και του Ψευδο-Διονύσιου ήταν ψυχικά θεραπευτικό...

Πολλά χρόνια μετά το Λύκειο κατάλαβα ότι η Γραμματική και το Συντακτικό του Τζάρτζανου ήταν μαθηματικά βοηθήματα.

*

Όλο το σημειωματάριο μπορείτε να το μελετήσετε / θαυμάσετε σε ηλεκτρονική μορφή εδώ.

KHNOPPF: Ακούγοντας Σούμαν

Fernand Khnopff, 1883 / Ακούγοντας Σούμαν

*

Τώρα που συνηθίσαμε την μουσική να την ακούμε βλέποντας και το συνοδευτικό βίντεο στο YouTube, ο πίνακας του Khnopff μου υπενθύμισε ότι την μουσική την ακούμε με το βλέμμα στραμμένο προς τα έσω.

Περί χρόνου [και πάλι]

“Ο χρόνος επιτελεί ένα έργο πολύ σημαντικότερο από το μετρητικό. Τρέπει η μπορεί να τρέψει τη φυσική συνθήκη σε πολιτισμό, εντάσσοντάς την στους σκοπούς του ανθρώπου.”

Στέλιος Ράμφος

*

Λαμβάνοντας υπόψη το σχόλιο του Γ.Χ, η ανωτέρω πρόταση θα μπορούσε να γενικευθεί:

"Οι έννοιες του χώρου και του χρόνου και οι τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις της Φύσης μπορούν να τρέψουν τις φυσικές συνθήκες σε πολιτισμό, εντάσσοντάς τες στους σκοπούς του ανθρώπου."

*

Πρόκειται για μια παραλλαγή της διατύπωσης της Ανθρωπικής Αρχής.

Η Διάβολος

Ήταν η γέννα μιας παρθένας αφορμή

το θαύμα του υμένα

που μας έπεισε να καταταγούμε Αχαιοί

και να ξεσκεπάσουμε αγνώμονες την φτέρνα.

*

Στα χρόνια που διδάσκω συνάντησα πολλούς αξιόλογους νέους ανθρώπους. Ο Γιώργος ήταν ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ταλαντούχο παιδί του πάλαι ποτέ θάλλοντος Δημοτικού Ωδείου Λαμίας, συναισθητικός - άκουγε απόλυτα τα τονικά ύψη έχοντας τα συνδυάσει με συναισθήματα, αγάπη, μίσος κλπ - εφευρετικός και πρωτότυπος στη σκέψη του. Μια μέρα ήρθε στο μάθημα και μου ανακοίνωσε το σχέδιο του να κατασκευάσει μια υπερμελωδία, μια μελωδία δηλαδή που θα αποτελείτο από τα καλύτερα τμήματα γνωστών μελωδιών. Συζητήσαμε για ώρα το θέμα, μου θύμισε την ερώτηση από τον δόκτορα Φάουστους του Mann που υποβάλλει ο νεαρός Adrian Leverkühn στον δάσκαλο Wendell Kretzschmar: γιατί η σονάτα να έχει μόνο δύο θέματα και να μην είναι ένα καλειδοσκόπιο μουσικών ιδεών από την αρχή μέχρι το τέλος;

Τελικά ακολούθησε μια άλλη σπουδαία Τέχνη, αυτήν των υπολογιστών - μου είχε προτείνει μια φορά να μου φέρει μια δισκέτα με ιούς υπολογιστών, τι να την κάνω, τον ρώτησα, να στέλνεται στους φίλους σας, μα τότε θα πάψουν να είναι φίλοι μου...

Με χαρά τώρα βλέπω να εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή και μ' ακόμη μεγαλύτερη διαπιστώνω ότι η ποίηση συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει τους νέους ανθρώπους. Ίσως αυτό να είναι και η μεγαλύτερη ελπίδα για το μέλλον.

Music for the Common Man

Who shall speak for the people?
who has the answers?
where is the sure interpreter?
who knows what to say?
Who can write the music jazz-classical
smokestacks-geraniums hyacinths-biscuits
now whispering easy
now boom doom crashing angular
now tough monotonous tom tom
Who has enough split-seconds and slow sea-tides?

Carl Sandburgh, The People, Yes (1936)

Ξενάκης / Πυθοπρακτά (1955-56)

Stockhausen - Refrain (1959)

*

Those who wish to understand what I have written for the three players in REFRAIN must read the score.

Those who wish to understand how the players interpret my score must know the score and compare performances.

Those who simply wish to hear (not understand) a piece of music need only listen.

What is left to be explained?

*

Ο Stockhausen έγραψε το έργο Refrain για τρεις εκτελεστές το 1959 και το αφιέρωσε στον φίλο του Ernst Brucher. Η πρώτη εκτέλεση δόθηκε στις 2 Οκτωβρίου του 1959 στο Βερολίνο με τον David Tudor, πιάνο και wood-blocks, τον Cornelius Cardew, celesta και antique cymbals και τον Siegfried Rockstroh, vibraphone, cowbells και glockenspiel.

Λίγες πληροφορίες για την ιστορία, την σύνθεση και την δομή του έργου μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Μια ιστορική εκτέλεση του έργου μπορείτε να ακούσετε εδώ.

Η παρτιτούρα του έργου μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σαν mandala (मण्डल) για διαλογισμό.

Piccolo Concerto Grosso II

Breathing Patterns

O Brahms για την Σύνθεση

1. Το πιο σημαντικό αντικείμενο μελέτης στη μουσική είναι η Αυστηρή Αντίστιξη.

2. Είναι καλό και χρήσιμο να γράφει παραλλαγές ο αρχάριος.

3. Συνήθως οι καλλίτερες των ιδεών ρέουν αυθόρμητα από το χέρι ή το νου, αυτές είναι και οι ιδέες που αντέχουν σε μια σύνθεση.

Μουσικό Κουτί

---

Πατήστε Play επιλέξτε στα Settings κάτω δεξιά 720p και τέρμα δεξιά Full Screen.

Διαβάζοντας για την Κρίση

Η άριστη μορφή κράτους ή πολιτεύματος, η πιο ευεργετική δηλαδή για την πλειονότητα του λαού και με το μικρότερο κίνδυνο να χρησιμοποιηθεί για εγωιστικούς σκοπούς, με βάση την αρχή της χρυσής μεσότητας, είναι ο συνδυασμός δημοκρατίας και ολιγαρχίας – όπου θα αποφεύγονται τόσο η φτώχεια, όσο και ο υπερβολικός πλούτος και όπου τα περισσότερα δικαιώματα θα εκχωρούνται στη μεσαία τάξη των πολιτών.
Αριστοτέλης

Έχουμε μάθει ότι, παρά τις καλές προθέσεις, καθώς επίσης παρά μία σωστή λειτουργικά Οργάνωση, η ηθική εντιμότητα δεν μπορεί να διατηρηθεί εντός ενός συστήματος, το οποίο καταστρέφει την προσωπική ελευθερία και την ατομική υπευθυνότητα. Οι σοσιαλιστές πιστεύουν σε δύο πράγματα, τα οποία είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, πιθανότατα δε αντικρουόμενα: στην ελευθερία και στην οργάνωση.
F.A. Hayek - E. Halevy

Ένας πολιτικός, ο οποίος θα είχε την ιδέα να επιβάλλει στους ιδιώτες τον τρόπο, με τον οποίο θα χρησιμοποιούσαν τα κεφάλαια τους, δεν θα αναλάμβανε μόνο μία άσκοπη φροντίδα, αλλά θα επιζητούσε μία εξουσία, την οποία δεν μπορεί κανείς να εμπιστευθεί σε κανένα κοινοβούλιο και σε καμία κυβέρνηση – πόσο μάλλον σε ένα και μοναδικό άτομο. Μία τέτοια εξουσία δεν θα μπορούσε πουθενά άλλού να είναι τόσο επικίνδυνη, όσο στα χέρια ενός ανθρώπου, ο οποίος θα ήταν τόσο ανόητος και τόσο εγωιστής, ώστε να θεωρήσει τον εαυτό του ικανό να την ασκήσει.
Adam Smith

Με εξαίρεση τα απόρθητα μονοπώλια, τα κέρδη είναι ταυτόχρονα η «κορωνίδα» και η «αχίλλειος πτέρνα» του καπιταλισμού – επειδή καμία επιχείρηση δεν μπορεί να κρατήσει μόνιμα τις τιμές της πολύ επάνω από το κόστος. Με έναν μόνο τρόπο μπορούν να διαιωνίζονται τα κέρδη: η επιχείρηση, ή ολόκληρη η οικονομία, πρέπει συνεχώς να επεκτείνονται.
Karl Marx

Μεταξύ όλων των «εφαρμογών» της Δημοκρατίας, η ομοσπονδιακή οργάνωση ενός κράτους είναι η πλέον αποτελεσματική - καθώς επίσης η συγγενέστερη. Το ομοσπονδιακό σύστημα οριοθετεί και περιορίζει την απόλυτη κυριαρχία της κρατικής εξουσίας, επειδή την τεμαχίζει σε επί μέρους κομμάτια - παραχωρώντας στην κεντρική κυβέρνηση μόνο ορισμένα, ακριβώς προκαθορισμένα δικαιώματα. Είναι το μοναδικό μέσον, με το οποίο ελέγχεται όχι μόνο η εξουσία της πλειοψηφίας του λαού (κυβερνών κόμμα) αλλά, επίσης, η λαϊκή κυριαρχία.
Lord Acton

Το σύστημα της ελεύθερης αγοράς δεν έχει αποτύχει στην εποχή μας, αλλά απλά δεν έχει γίνει ακόμη η προσπάθεια σωστής εφαρμογής του.
F.D. Roosevelt

H Φιλελεύθερη, Άμεση Δημοκρατία οφείλει να στηρίζεται:
(α) Σε ένα σύνολο υγιών Θεσμών, οι οποίοι καθορίζουν επακριβώς το πλαίσιο, μέσα στο οποίο αναπτύσσονται όλοι οι Πολίτες, ανταγωνιζόμενοι με ίσους όρους.
(β) Σε ένα σύνολο συνειδητών πολιτών, το οποίο να κατανοεί επαρκώς τις αρχές της Οικονομίας και της Δημοκρατίας ή, τουλάχιστον, να έχει διαμορφώσει ένα χαρακτήρα συνεπή προς το συγκεκριμένο «τρόπο ζωής» και, τέλος,
(γ) Σε μία υψηλής ποιότητας ηγεσία, η οποία να μπορεί να κατευθύνει ορθολογικά το κράτος (όχι απλά να διαχειρίζεται το δημόσιο πλούτο), καθώς επίσης να διαφυλάσσει τη χώρα της, τουλάχιστον στις κρίσιμες στιγμές – χωρίς ποτέ να επιτρέπει σε τρίτους να την προσβάλλουν. Τα απολύτως απαραίτητα χαρίσματα που πρέπει να διαθέτει η ηγεσία αυτή δεν είναι άλλα από το να μπορεί να πείθει τεκμηριωμένα, να εμπνέει και να διδάσκει - να εκπαιδεύει δηλαδή τους κυβερνωμένους.
Βασίλης Βιλιάρδος


Όταν ένας άνθρωπος αναλαμβάνει δημόσια ευθύνη, πρέπει να θεωρεί τον εαυτό του δημόσια περιουσία.
Thomas Jefferson

Εθνικό κεφάλαιο είναι ένας πολιτικός που θέτει τον εαυτό του στην υπηρεσία του έθνους. Πολιτικός είναι ένα εθνικό κεφάλαιο που θέτει το έθνος στην υπηρεσία του.
Ο George Pompindou για τον ΓΑΠ (λαμβάνοντας υπόψη ότι υπάρχουν ταχύτερα του φωτός νετρίνα).

+ Nikolai Petrov

Nikolai Arnoldovich Petrov

14 Απριλίου 1943 - 3 Αυγούστου 2011

*

Σήμερα έμαθα ότι τον Αύγουστο που μας πέρασε πέθανε ο σπουδαίος Ρώσος πιανίστας Nikolai Petrov. Τον άκουσα για πρώτη φορά στο Δημοτικό Θέατρο του Πειραιά το 1975 σε Appassionata και Εικόνες από μια Έκθεση. Ακόμη θυμάμαι τις Πύλες του Κιέβου, την τεράστια παλάμη του και την θερμή χειραψία του. Μετά από πολλά χρόνια στους Μουσικούς Ορίζοντες παρακολούθησα ένα σεμινάριο του. Για να μας ευχαριστήσει στο τέλος έπαιξε τις τέσσερις μπαλάντες του Chopin.

Ασχολήθηκε περισσότερο με μη καθιερωμένο ρεπερτόριο (έπαιξε και ηχογράφησε πρώτος τις άγνωστες μέχρι πρότινος παραλλαγές του Schumann στο αργό μέρος της 7ης του Beethoven) κι αυτό του στοίχησε σε δημοτικότητα.

Απλός στούς τρόπους, καταδεκτικός αλλά λιγομίλητος, πολύ αυστηρός στο μάθημα του. Ιδανικός ερμηνευτής της ρωσικής μουσικής - εκπληκτική η ερμηνεία του στην 6η σονάτα του Prokofiev - αλλά και του γαλλικού και γερμανικού ρομαντισμού. Του άρεσε το καλό και το πολύ φαγητό κι αυτό τον σκότωσε τελικά.

Τον ευχαριστούμε για τις υπέροχες ερμηνείες του, ειρηνικά ας αναπαυθεί η ψυχή του.

---

Μετά τον θάνατο του πολλά videos με ερμηνείες του ανέβηκαν στο YouTube. Με keyword "Nikolai Petrov" μπορείτε να τα μελετήσετε και απολαύσετε.
14 Απριλίου 1943

Μάτια

Το Νησί των Νεκρών

Ο Ελβετός συμβολιστής Arnold Böcklin (1827–1901) ζωγράφισε πέντε παραλλαγές του "Νησιού των Νεκρών", ο Rachmaninov εμπνεύστηκε το ομώνυμο αριστουργηματικό συμφωνικό του ποίημα από ένα μαυρόασπρο αντίτυπο του πίνακα.

Η αταλάντευτη και αδιαπραγμάτευτη θέση του πρωθυπουργού μας να σώσει την χώρα ερήμην των πολιτών της, μου έφερε στο μυαλό τον προαναφερθέντα πίνακα και μου δημιούργησε την ανάγκη για μια φωτοσοπική έκτη παραλλαγή. Στις προηγούμενες πέντε ο ασπροφορεμένος Χάρων προσεγγίζει το νησί, στην παρούσα έκτη, έχοντας επιτελέσει το έργο του, το εγκαταλείπει.

Ζητώ συγνώμη για την άτεχνη κακοποίηση ενός τόσο σπουδαίου έργου, μερικές φορές γρατζουνίζουμε την Τέχνη προσπαθώντας να πιαστούμε απ' αυτήν…  

12 Piano Studies = V. Caravan

---

Πατήστε Play επιλέξτε στα Settings κάτω δεξιά 720p και τέρμα δεξιά Full Screen.

oh mia patria si bella e perduta

Μετά το “Va pensiero”, το πασίγνωστο χορωδιακό των εβραίων σκλάβων, υπήρχε έντονη απαίτηση του κοινού για επανάληψη. Είχα λοιπόν δύο επιλογές: ή να κάνω ένα τυπικό bis ή να δώσω έναν νέο χαρακτήρα. Προτίμησα το δεύτερο. Με βάση τη γνωστή φράση “oh mia patria si bella e perduta” (πατρίδα µου όµορφη και χαµένη) είπα ότι, ως Ιταλός που ταξιδεύει ανά τον κόσμο, ξέρω ότι η εντύπωση που κυριαρχεί στο εξωτερικό για την πατρίδα μας είναι ότι πρόκειται για μια χώρα όμορφη. Ωστόσο, αν αφήσουµε την κουλτούρα να πεθάνει, θα είμαστε πραγματικά μια χώρα όμορφη αλλά χαμένη. Κάλεσα λοιπόν τον κόσμο να τραγουδήσει μαζί με τη χορωδία και να ενώσουμε όλοι τη φωνή μας υπέρ της διάσωσης του πολιτισμού µας.

•

Στις 12 Μαρτίου, ο Silvio Berlusconi κλήθηκε να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα. Η Ιταλία γιόρταζε τα 150 χρόνια από την ίδρυσή της και με αυτή την ευκαιρία, στην όπερα της Ρώμης, δόθηκε μια παράσταση όπερας, της πιο συμβολικής αυτής της ενοποίησης: Nabucco του Giuseppe Verdi υπό τη διεύθυνση του Riccardo Muti.
Το έργο Nabucco του Verdi είναι ένα έργο τόσο μουσικό όσο και πολιτικό: αφορά την ιστορία της σκλαβιάς των Εβραίων στη Βαβυλώνα, και η περίφημη άρια «Va pensiero” τραγουδιέται από τους καταπιεσμένους σκλάβους. Στην Ιταλία, το τραγούδι αυτό είναι το σύμβολο της αναζήτησης της ελευθερίας του λαού, ο οποίος στα 1840 –όταν και γράφτηκε η όπερα- ήταν καταπιεσμένος από την αυτοκρατορία των Αψβούργων, και πάλευε μέχρι τη δημιουργία της ενωμένης Ιταλίας.
Πριν αρχίσει η συναυλία, ο Gianni Alemanno, δήμαρχος της Ρώμης, ανέβηκε στη σκηνή για να καταγγείλει τις μειώσεις της κυβέρνησης στον προϋπολογισμό για τον πολιτισμό. Και αυτό, ενώ ο Alemanno είναι μέλος του κυβερνώντος κόμματος και πρώην υπουργός του Berlusconi.
Αυτή η πολιτική παρέμβαση, σε μια πολιτιστική στιγμή από τις πιο συμβολικές για την Ιταλία, θα προκαλέσει ένα απροσδόκητο αποτέλεσμα, ιδίως τη στιγμή που ο ίδιος ο Berlusconi ήταν παρών στη συναυλία.
Όπως δήλωσε στους Times o Ricardo Muti, διευθυντής της ορχήστρας, ήταν μια βραδιά αληθινής επανάστασης.
«Στην αρχή, υπήρχε ένα μεγάλο χειροκρότημα από το κοινό. Στη συνέχεια ξεκινήσαμε τη συναυλία. Όλα πήγαιναν πολύ καλά, αλλά όταν φτάσαμε στο σημείο του Va pensiero, αισθάνθηκα αμέσως ότι η ατμόσφαιρα ήταν τεταμένη στο κοινό. Υπάρχουν πράγματα που δεν μπορείτε να περιγράψετε, αλλά που τα αισθάνεστε. Πριν, υπερίσχυε η σιωπή του κοινού. Τη στιγμή όμως που το κοινό κατάλαβε ότι θα ξεκινούσε το Va pensiero, η σιωπή γέμισε από μια πραγματική θέρμη. Μπορούσαμε να αισθανθούμε τη σπλαχνική αντίδραση του κοινού στο θρήνο των σκλάβων που τραγουδούνε « Oh ma patrie, si belle et perdue ! ». (Ω πατρίδα μου, τόσο όμορφη και χαμένη.»
Ενώ η χορωδία έφτανε στο τέλος, στο κοινό κάποιοι είχαν ήδη αρχίσει να φωνάζουν «Bis”. Το κοινό άρχισε να φωνάζει « Vive l’Italie ! » και « Vive Verdi !». Άνθρωποι από τα θεωρεία άρχισαν να πετούν χαρτιά συμπληρωμένα με πατριωτικά μηνύματα –κάποια έγραφαν «Muti, sénateur à vie ».
Αν και το είχε κάνει για μία και μοναδική φορά στη Σκάλα του Μιλάνου το 1986, ο Muti δίσταζε να κάνει ένα bis για το Va pensiero. Για αυτόν, μία όπερα πρέπει να πηγαίνει από την αρχή ως το τέλος. «Δεν ήθελα να παίξουν απλά ένα encore. Θα έπρεπε να υπάρχει μια ιδιαίτερη πρόθεση».
Όμως στο κοινό είχε ήδη ξυπνήσει το πατριωτικό συναίσθημα. Με μία θεατρική κίνηση, ο διευθυντής της ορχήστρας γύρισε τελικά την πλάτη στο podium, κοιτάζοντας το κοινό και τον Berlusconi, και είπε τα εξής:
[Αφού οι εκκλήσεις του κοινού για ένα bis έχουν σταματήσει, από το κοινό ακούγεται «Ζήτω η Ιταλία»]
«Ναι συμφωνώ με αυτό «Ζήτω η Ιταλία» αλλά (χειροκροτήματα) δεν είμαι πια 30 ετών και έχω ζήσει τη ζωή μου, όμως σαν ένας Ιταλός που έχει γυρίσει τον κόσμο, ντρέπομαι για όσα συμβαίνουν στη χώρα μου. Για αυτό συναινώ με το αίτημά σας για bis για το Va pensiero. Δεν είναι μόνο για την πατριωτική χαρά που αισθάνομαι, αλλά γιατί απόψε, και ενώ διεύθυνα τη χορωδία που τραγουδούσε «Ω πατρίδα μου, όμορφη και χαμένη» σκέφτηκα ότι αν συνεχίσουμε έτσι, θα σκοτώσουμε τον πολιτισμό πάνω στον οποίο οικοδομήθηκε η ιστορία της Ιταλίας. Και σε αυτή την περίπτωση, εμείς, η πατρίδα μας, θα είναι πραγματικά «όμορφη και χαμένη. Θα ήθελα τώρα… πρέπει να δώσουμε νόημα σε αυτό το τραγούδι. Αφού είμαστε στο Σπίτι μας, το θέατρο της πρωτεύουσας, και με μία χορωδία που τραγούδησε περίφημα, και που συνοδεύεται περίφημα, αν θέλετε, σας προτείνω να ενωθείτε μαζί μας και να τραγουδήσουμε όλοι μαζί».
Έτσι προσκάλεσε το κοινό να τραγουδήσει μαζί με τη χορωδία των σκλάβων. «Είδα ομάδες ανθρώπων να σηκώνονται. Όλη η Όπερα της Ρώμης σηκώθηκε. Η χορωδία επίσης σηκώθηκε. Ήταν μια μαγική στιγμή μέσα στην όπερα. Εκείνη τη βραδιά δεν ήταν μόνο μια συναυλία του Nabucco, αλλά επίσης ήταν μια δήλωση (statement) του θεάτρου της πρωτεύουσας υπ’ όψη των πολιτικών.

Music Theory Quick Facts Sheet

Τα απολύτως απαραίτητα που πρέπει να γνωρίζει ένας σπουδαστής του μαθήματος της Αρμονίας είναι συγκεντρωμένα σ' αυτό το PDF. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως βοήθημα της μνήμης κατά τη λύση ενός θέματος αν και το καλύτερο θα ήταν να κατανοηθεί και να απομνημονευτεί πλήρως από τον σπουδαστή.

Ο συγγραφέας ονομάζεται Stephen Lias, δεν γνωρίζω κάτι περισσότερο γι' αυτόν. Χρήσιμο θα ήταν κάποιος που διαθέτει όρεξη και χρόνο να το μετάφραζε στα Ελληνικά, ή εκκινώντας απ' αυτήν την ιδέα να έφτιαχνε κάτι ανάλογο.

Δίνω την πρώτη σελίδα του PDF για να πάρετε μιαν ιδέα:

Ο Πανέμορφος Γίγαντας

Όλο το καλοκαίρι, στη στενή φέτα ουρανού που κόβει το σπίτι μου κι η απέναντι πολυκατοικία, εμφανιζόταν από τη 1 το βράδυ περίπου μέχρι τις 4 το πρωί ο Δίας. Προσπάθησα να έρθω πιο κοντά του με κιάλια και με το ακαλιμπράριστο τηλεσκόπιο μου αλλά δεν με δέχτηκε. Βρήκα λοιπόν αυτήν την υπέροχη φωτογραφία του Damien Peach στο National Geographic που κέρδισε το πρώτο βραβείο στο 2011 Astronomy Photographer of the Year Contest. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από τα νησιά Barbados. Πέραν της νεφελώδους ταπετσαρίας και των καταιγίδων στην επιφάνεια του γίγαντα πλανήτη διακρίνονται επίσης οι δίσκοι του Γανυμήδη (της γλυκιάς απόλαυσης της αγκαλιάς του Δία, που λέει και ο Όμηρος) και κάτω αριστερά της Ιούς.   

Μικρός Κατάλογος Κλασικών, Jazz και Rock Συγχορδιών

Αυτό το άρθρο συμπληρώνει ένα παλιότερο μου για τις συγχορδίες που μπορείτε να βρείτε εδώ. Ένα PDF αυτού του άρθρου μπορείτε να κατεβάσετε από εδώ.

• Κλασικές, Jazz και Rock Συγχορδίες
Ο συμβολισμός των συγχορδιών που ακολουθούν δεν είναι καθιερωμένος.
Ο σπουδαστής θα πρέπει να είναι ικανός να παίξει στο πιάνο αυτές τις συγχορδίες με οποιαδήποτε θεμέλιο.

• Συγχορδίες Σύγχρονης Μουσικής
Συγχορδίες με "μη ορθό" βάσιμο

Πανδιατονικές ή αμφίφωνες συγχορδίες
Οι πανδιατονικές συγχορδίες σχηματίζονται με χρήση όλων των διαστημάτων εκτός του τριτόνου.

Πολυχορδίες
Πολυγχορδία/Πολυσυγχορδία/Polychord: Συνήχηση δύο ή περισσοτέρων τριφώνων συγχορδιών.
Κλασικό παράδειγμα πολυχορδίας είναι η συγχορδία 13ης πάνω στη δεσπόζουσα (V-IV-I).
Η συγχορδία F#/C λέγεται και συγχορδία “Petrushka” από το ομώνυμο έργο του I. Stravinky. Για πρώτη φορά απαντάται στο “Jeux d' eau” του Μ. Ravel.

Μειζονοελάσσονες

Διάφοροι Συγχορδιακοί Σχηματισμοί
Η "Προμητρική" συγχορδία περιέχει 12 χρωματικούς φθόγγους και 11 διαστήματα. (Πανδιαστηματική συγχορδία)

Συγχορδίες με 4ες

Στη μουσική του 20ου αι. συγχορδίες μπορούν μα σχηματιστούν με κάθε συνδυασμό διαστημάτων. Για παράδειγμα εκτός από τις συγχορδίες με 4ες που αναφέραμε μπορούμε να έχουμε και συγχορδίες με 2ες, 7ες κλπ καθώς και με συνδυασμό τους. Οι συγχορδίες αυτές δεν φέρουν κάποιο ιδιαίτερο χαρακτηρισμό (π.χ μείζων, ελάσσων κλπ). Οι πιο χαρακτηριστικές από αυτές περιγράφονται μ΄ένα χαρακτηριστικό όνομα, π.χ "μητρική συγχορδία", ή από το όνομα του έργου ή του συνθέτη που τις πρωτοχρησιμοποίησε. Η δομή τέτοιων συγχορδιών μελετάτε "επιστημονικά" από μια θεωρία που αναπτύχθηκε τον 20ο αι., την Set Theory, από τον θεωρητικό Allen Forte και άλλους. (Οι σύνδεσμοι παραπέμπουν σε πολύ ενδιαφέρουσες ιστοσελίδες).

Τέσσερις Συγχορδίες

Μυστική ή Προμηθεϊκή (Scriabin)

Της Ηλέκτρας (R. Strauss)

Του Πετρούσκα (Stravinsky)

Των Ψαλμών (Stravinsky)

Του Τριστάνου (Wagner)

Μια Λύση στ' Αδιέξοδα

"Ούτε το παλιό, ούτε το νέο, μόνο το αναγκαίο"

Vladimir Tatlin (1885-1953, Σοβιετικός ζωγράφος και αρχιτέκτονας

Ο Σοστακόβιτς Πυροσβέστης

Λένιγκραντ, 1941

Γη

---

Το ποιητικότατο αυτό κείμενο για την Γη προέρχεται από την Εισαγωγή του καθηγητή Γεωργίου Μιστριώτη στον Φαίδωνα του Πλάτωνα (1911). Μέσα από μια πανδαισία δοτικών, τοποθετεί, εικονογραφεί και στοχοθετεί την έλλογη σφαίρα μας, το κοσμικό άρμα του ανθρώπινου πνεύματος. 

Αποφθέγματα

Τα αποφθέγματα στο στόμα αυτών που τα παραθέτουν συνιστούν την επιτομή της αβαθούς γνώσης και της εύκολης και ανέξοδης διανοητικής επίδειξης.

Επειδή μια εξομολογημένη αμαρτία δεν επιφέρει πλέον συνέπειες, παραθέτω ένα και του προσθέτω μια ουρά αποδυναμώνοντας την αισιόδοξη κεφαλή του:

Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό (Νίτσε), [εκτός κι αν σ' αφήσει ανάπηρο] (3uk1L4)

Subotnik I: A Sky of Cloudless Sulphur

---

Το ηλεκτρονικό έργο A Sky of Cloudless Sulphur του Morton Subotnik γράφτηκε, ή πιο σωστά κατασκευάστηκε, το 1978 κατόπιν παραγγελίας της εταιρείας ηχείων JB Lansing για τα εγκαίνια ενός νέου εργοστασίου της.
Στη φωτογραφία ένα σκίτσο υλοποίησης του έργου.
Μπορείτε να δείτε ένα πολύ όμορφο video εδώ.

Κατάλογος Ευχαριστιών ΝΚ

• Μικρά + μεγάλα γεύματα διαρκείας.
• Μη συγχισμένες ακροάσεις.
• Παγωτό με βάρκες και ανόητα σκουπίδια.
• Ψευτοδιονύσης - Κολούμπο - Νεκρός Πατέρας - Νεκρός (stop).
• Η καλή μητέρα.
• Επεισόδιο Ι: Γάμος.
• Επεισόδιο ΙΙ: Ανακαλύπτοντας το Νεκρό Πατέρα.
• Kostka [original].
• Open Music®
• Στοιχεία - στοιχειά / Θεωρίες + Αξιώματα.
• Άλλες βάρκες πιο μεγάλες.
• Φουτουριστικό τοπίο.
• Βραχάτι χωρίς Θεοδωράκη.
• "Ω! Δία, εσύ με τον δαυλό σου".
• "Η γάτα μού μιλά".
• "Ένα μόνο γλυκό την ημέρα!!! (η κρέμα αχρείαστη).

---

Κρέμα για τα εγκαύματα. Ιδανική αν κουβαλάς το Νεκρό Πατέρα κάτω από τον καυτό ήλιο και πάνω σε μικρή ή μεγάλη βάρκα.

Ο Δυναμισμός ενός Σκυλιού με Λουρί

Συγκεντρώνω παρακάτω κάποιες σκέψεις μου για το χρόνο και τα ταξίδια στο χρόνο μέσα από τα διαβάσματα μου για να περάσω το χρόνο μου.

Θρησκεία, Φιλοσοφία και Επιστήμη ασχολήθηκαν με την έννοια του χρόνου.
Απόπειρα Ορισμού 1: Ο χρόνος είναι ένα παιδί που παίζει ζάρια και σ’ αυτό το παιδί ανήκει η βασιλεία - Ηράκλειτος, Απόσπασμα Β52
Απόπειρα Ορισμού 2: Ο χρόνος δεν έχει υπόσταση, είναι ένα νόημα, ή ένα μέτρο - Σοφιστής Αντιφών, “Περί Αληθείας”
Απόπειρα Ορισμού 3: Τι είναι, λοιπόν, ο χρόνος; Αν δε με ρωτά κανείς, γνωρίζω. Αν, όμως,, θέλω να το εξηγήσω σε κάποιον που με ρωτά, δε γνωρίζω. Αλλά σε κάθε περίπτωση τολμώ να πω πως τούτο γνωρίζω Αν τίποτε δεν τελείωνε, δε θα υπήρχε παρελθόν. Αν τίποτε δεν πλησίαζε, δε θα υπήρχε μέλλον. Αν τίποτε δεν υπήρχε, δε θα υπήρχε και παρόν. Όμως, πώς είναι δυνατόν να υπάρχει το παρελθόν και το μέλλον, αφού τo παρελθόν πέρασε και το μέλλον δεν έχει έρθει ακόμη; Από την άλλη, αν το παρόν ήταν πάντα παρόν και δεν κυλούσε, το παρελθόν δε θα ήταν χρόνος αλλά αιωνιότητα Αλλά, αν ήταν το παρόν μόνο χρόνος, γιατί κυλά στο παρελθόν, πώς μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει; Υπάρχει, μόνον γιατί κάποια στιγμή θα πάψει να υπάρχει. To μόνο, λοιπόν, που μπορούμε να βεβαιώσουμε είναι ότι ο χρόνος οδηγεί στη μη-ύπαρξη. - Άγιος Αυγουστίνος, Εξομολογήσεις, XI, 14
Απόπειρα Ορισμού 4: Για τον Kant ο χρόνος ενυπάρχει στην συνείδηση πριν αυτή έρθει σε επαφή με την εμπειρία. Ο χρόνος εποπτεύει την διαδοχή των παραστάσεων μας και συνδέεται έμμεσα κι όχι άμεσα μ’ αυτές. Ο χρόνος για τον Kant είναι μια καθαρή,  a priori μορφή εποπτείας και δεν σχηματίζεται από το φαινόμενο της κίνησης των σωμάτων που εμπειρικά παρατηρούμε. Ο χρόνος κι ο χώρος είναι νοητικά σχήματα που καθορίζουν και δομούν την αντίληψη μας για τον εξωτερικό κόσμο. Μ’ άλλα λόγια ο χώρος προηγείται της αντίληψης, δεν δημιουργεί η κίνηση την παράσταση του χρόνου, αλλά η παράσταση του χρόνου και η αναγκαιότητα διαδοχής των παραστάσεων την κίνηση που παρατηρούμε με την εμπειρία.
Απόπειρα Ορισμού 5: Στην Φυσική ο χρόνος θεωρείται μια εκ των επτά φυσικών θεμελιωδών ποσοτήτων στο Διεθνές Σύστημα Μονάδων (SI), όπως ο χώρος και η μάζα, και καθορίζεται μέσω της μέτρησης. Ο χρόνος λοιπόν είναι ένα θεμελιώδες μέγεθος. Ως μονάδα χρόνου ορίζεται το δευτερόλεπτο το οποίο ισοδυναμεί με διάρκεια 9.192.631.770 περιόδων της ακτινοβολίας που αντιστοιχεί στη μετάβαση μεταξύ των δύο ανωτέρων ενεργειακών στοιβάδων του ατόμου του καισίου 133. Για την φυσική ο χρόνος είναι διάσταση που επιτρέπει σε δύο ταυτόσημα γεγονότα που συμβαίνουν στο ίδιο σημείο στον χώρο, να διακρίνονται μεταξύ τους. Το διάστημα ανάμεσα σε δύο τέτοια γεγονότα σχηματίζει τη βάση της μέτρησης του χρόνου.
Απόπειρα Ορισμού 6: Χρόνος είναι ένα μη χωρικό γραμμικό συνεχές στο οποίο τα γεγονότα συμβαίνουν με εμφανώς μη αναστρέψιμη τάξη.
Απόπειρα Ορισμού 7: Χρόνος είναι ο ρυθμός αλλαγής του Σύμπαντος (αστέρια γεννιούνται και πεθαίνουν, γερνάμε, …)
Απόπειρα Ορισμού 8: Χρόνος είναι αυτό που απαγορεύει σε όλα τα πράγματα να συμβούν ταυτόχρονα. - Ray Cummings, The Girl in the Golden Atom (1922)
Απόπειρα Ορισμού 10: Χρόνος είναι η διάρκεια του παρόντος. - H. Bergson, Ύλη και Μνήμη
Απόπειρα Ορισμού 9: Χρόνος είναι μια στοίβα από “τώρα”.
• Ο χρόνος της Επιστήμης είναι, ή θέλει να είναι, αντικειμενικός, ποσοτικός, γεωμετρικός, μηχανικός και χωρικός.
• Ο χρόνος που βιώνουμε ως ανθρώπινα όντα είναι υποκειμενικός, ποιοτικός, ψυχολογικός και πλήρες νοήματος.
• Ο χρόνος μετά τον Αϊνστάιν δεν κυλά με σταθερό ρυθμό (σχετικιστικός χρόνος). Αλλιώς: ο χρόνος είναι σχετικός. Πριν τον Αϊνστάιν ο χρόνος ήταν απόλυτος κι όλα ήταν πολύ καλύτερα (νευτώνειος χρόνος).
• Ακόμη κι αν ο χρόνος δεν ξεκίνησε με την Μεγάλη Έκρηξη, ό,τι κι αν συνέβη πριν δεν μας αφορά επειδή δεν μπορούμε να το μετρήσουμε. - Stephen Hawking, The Beginning of Time
• Οι 3 χωρικές διαστάσεις και η διάσταση του χρόνου αποτελούν μια οικογένεια με άρρηκτους δεσμούς, την ονομάζουμε χωροχρονικό συνεχές (time-space continuum). Ο χώρος δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τον χρόνο, αλλά ούτε και ο χρόνος χωρίς τον χώρο. Κάθε τι που συμβαίνει στον Σύμπαν συμβαίνει στον χώρο και στον χρόνο.
• Μόνο το παρελθόν και το μέλλον έχουν διάρκεια. Το παρόν δεν υπάρχει ποτέ. Μόλις πω “τώρα” ήδη είναι παρελθόν.
• Βαρυτική Χρονοσυστολή (Gravitational Time Dilation): Κοντά σε μια μεγάλη μάζα ο χρόνος κυλά πιο αργά, όσο πιο μακριά της τόσο πιο γρήγορα. Αν ζεις δηλαδή σ' ένα δορυφόρο γερνάς πιο γρήγορα απ' το να ζεις στην επιφάνεια της Γης.
Παράδειγμα (μην το δοκιμάσετε σπίτι σας): Αν το βράδυ κοιτάξουμε προς στον αστερισμό του Τοξότη θα δούμε (!) την τεράστια μαύρη τρύπα που χάσκει στο κέντρο του γαλαξία μας. Αν αποφασίσουμε να περιστραφούμε για μια πενταετία γύρω της - με μεγάλη προσοχή για να μην πέσουμε μέσα της - τότε γι‘ αυτούς που έχουν μείνει πίσω στη Γη θα έχει περάσει μια δεκαετία!
• Βαρυτικός Φακός (Gravitational Lensing Effect): Μια (ευθύγραμμη) ακτίνα φωτός όταν περνά κοντά από ένα αστέρι μεγάλης μάζας καμπυλώνεται. Η βαρύτητα επιδρά και στο χώρο και στο χρόνο, καμπυλώνει και τους δυο.
• Ο χρόνος εξαρτάται κι από την ταχύτητα: όσο πιο γρήγορα κινούμεθα τόσο πιο αργά κυλά ο χρόνος. Αν καταφέρουμε να φτάσουμε την ταχύτητα του φωτός ο χρόνος θα σταματήσει!
• Ταξίδι στο Μέλλον: Ταξίδια στο μέλλον συμβαίνουν κάθε μέρα! Οι δείκτες ενός ρολογιού μέσα σ’ ένα τρένο κινούνται πιο αργά από τους δείκτες ενός ρολογιού στην αποβάθρα. Αν το τρένο μας μπορούσε να αναπτύξει το 99% της ταχύτητας του φωτός , τότε για κάθε 1 έτος που περνά για έναν επιβάτη του τρένου περνούν 223 έτη για κάποιον που τον περιμένει στην αποβάθρα. Μετά 1 έτος ταξιδιού με το super fast τρένο, ο φίλος μας θα έχει κάνει ένα ταξίδι στο μέλλον!
• Ταξίδι στο Παρελθόν: Ταξίδια στο παρελθόν συμβαίνουν κάθε νύχτα! Αν κοιτάξουμε τον νυκτερινό ουρανό κοιτάμε το παρελθόν. Ο Αρκτούρος (α του Βοώτη) λάμπει ψηλά στον ανοιξιάτικο ουρανό, απέχει από την Γη 36,7 έτη φωτός. Αυτό σημαίνει ότι βλέπουμε τον Αρκτούρο όπως ήταν πριν 36.7 χρόνια κατά τα οποία το φως διήνυσε 347.208.808.343.715 Km για να φτάσει μέχρις εμάς.
Ας ονομάσουμε αυτά τα ταξίδια στο παρελθόν παθητικά, δεν κάνουμε τίποτα εμείς, απλά συμβαίνουν. Το θέμα είναι, υπάρχουν, ή θα μπορούσαν να υπάρχουν ενεργητικά ταξίδια στο παρελθόν; Θα μπορούσαμε δηλαδή να μπούμε σε μια χρονομηχανή και να μεταβούμε στην Κωνσταντινούπολη την Τρίτη 29 Μαΐου του 1453 και να κλείσουμε την Κερκόπορτα; Πρώτα τα καλά νέα: η Γενική Σχετικότητα του Αϊνστάιν δεν το απαγορεύει, και τώρα τα κακά: το Κυμβάλιον του Ερμή του Τρισμέγιστου το απαγορεύει. Η Αρχή της Αιτιότητας: το αίτιο προηγείται του αποτελέσματος. Θα καταστρεφόταν η πραγματικότητα όπως την ξέρουμε.
Θα σταματήσουμε εδώ; Μάλλον όχι, δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να τα παρατά τόσο εύκολα!
- Περίπτωση 1: Είπαμε πριν ότι όσο πλησιάζουμε την ταχύτητα του φωτός τόσο ο χρόνος συστέλλεται. Μόλις την φτάσουμε ο χρόνος παγώνει, μηδενίζεται. Τι θα συμβεί αν συνεχίσουμε να επιταχύνουμε; Ίσως ο χρόνος να αρχίσει να γίνεται αρνητικός, ν‘ αρχίσει το ταξίδι μας στο παρελθόν. Καλό; Όχι! Όσο αυξάνει η ταχύτητα τόσο κα η σχετικιστική μάζα ενός σώματος αυξάνει, όταν φτάσουμε την ταχύτητα του φωτός η μάζα θα έχει γίνει άπειρη. Πως να επιταχύνεις μια άπειρη μάζα;! Ίσως να μπορούμε να κλέψουμε χρησιμοποιώντας την Warp Speed στην οποία κατέφευγε ο Captain James Tiberius "Jim" Kirk για να γλιτώσει από τους Klingon. Ακόμη κι αν αυτό είναι δυνατόν, ποιος είναι διατεθειμένος να πληρώσει το λογαριασμό στη ΔΕΗ;
- Περίπτωση 2: Αν βρούμε μια μαύρη τρύπα κι αρχίσουμε να γυρνοβολάμε; Επικίνδυνο, αν πέσεις μέσα της την έβαψες. Μήπως υπάρχουν πιο φιλικές μαύρες τρύπες; Ναι, οι Δακτύλιοι Kerr. Πρόκειται για μαύρες τρύπες χωρίς το κουκούτσι που κάνει όλη τη ζημιά (την singularity που λένε οι φυσικοί). Εδώ μπαίνει κανείς κύριος με μαύρο κοστούμι και βγαίνει ακόμη πιο κύριος αλλά με άσπρο.  Η έξοδος μιας μαύρης τρύπας Kerr είναι μια άσπρη τρύπα. Η μαύρη ρουφάει, η άσπρη φτύνει. Ναι αλλά που φτύνει; Ακόμη κι αν οι τρύπες Kerr υπάρχουν - προς το παρόν πρόκειται για μια υπόθεση του Νεοζηλανδού μαθηματικού Roy Kerr - δεν ξέρουμε που εκβάλλουν. Στο παρελθόν, στο μέλλον, σε άλλο Κόσμο;
- Περίπτωση 3: Σκουληκότρυπες ή πιο επιστημονικά Γέφυρες Einstein-Rosen. Οι σκουληκότρυπες είναι λύσεις στις εξισώσεις πεδίου του Einstein για τη βαρύτητα που ενεργούν ως "σήραγγες", συνδέοντας σημεία του χωρόχρονου κατά τέτοιο τρόπο ώστε το ταξίδι μεταξύ των σημείων μέσω της σκουληκότρυπας να μπορεί να διαρκέσει πολύ λιγότερο χρόνο από όσο το ταξίδι μέσω του συνηθισμένου χώρου. Υπάρχουν δύο βασικοί τύποι σκουληκότρυπων που ενδιαφέρουν τους φυσικούς: Οι Λορεντζιανές (Lorentzian) σκουληκότρυπες προερχόμενες από τη Γενική Σχετικότητα και οι Ευκλείδειες από την σωματιδιακή φυσική.  Ο Stephen Hawking υπέθεσε ότι ενώ οι σκουληκότρυπες μπορούν να δημιουργηθούν, δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν για το χρονικό ταξίδι. Ακόμη και ένα ηλεκτρόνιο αν εισαχθεί σε μια τέτοια σκουληκότρυπα είναι ικανό να την αποσταθεροποιήσει αρκετά γρήγορα ώστε να αποτρέψει τη χρήση της. Αυτό το θέμα είναι γνωστό ως η υπόθεση χρονικής προστασίας. Σύμφωνα με αυτήν την υπόθεση, τα κβαντικά αποτελέσματα θα συνωμοτήσουν ώστε να αποτρέψουν αποτελεσματικά το χρονικό ταξίδι ακόμα και όταν μοιάζει ότι μπορεί να γίνει με την θεωρία της σχετικότητας. Υποτίθεται ότι μία χωροχρονική σκουληκότρυπα  αντιπροσωπεύει τον πιο σύντομο δρόμο - ότι με το ταξίδι μιας μικρής απόστασης μέσω της σήραγγας-σκουληκότρυπας, θα καταλήξετε σε έναν προορισμό που θα μπορούσε να είναι έτη φωτός μακριά μέσω του συμβατικού χώρου. Από την άποψη της θεωρητικής φυσικής των σκουληκότρυπων, εντούτοις, δεν υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος για τον οποίο η απόσταση πρέπει να είναι πιο σύντομη, μπορεί μέσω της σκουληκότρυπας να είναι η μακρύτερη διαδρομή.
- Περίπτωση 4: Το 1991 ο φυσικός J. Richard Gott εισήγαγε την έννοια των Κοσμικών Χορδών. Όπως λέει και το όνομα τους πρόκειται για αντικείμενα που μοιάζουν με χορδές και μάλλον δημιουργήθηκαν κατά τη βρεφική ηλικία του Σύμπαντος (μονοδιάστατα χωρικά τοπολογικά αντικείμενα). Αν υπάρχουν, τότε θα είναι υπερβολικά πυκνές με πάχος μικρότερο του ατόμου, θα διατρέχουν το Σύμπαν και θα ταλαντεύονται, όπως κάθε χορδή εξάλλου οφείλει να κάνει. Να τώρα οι οδηγίες χρήσεις για ένα ταξίδι στο Χρόνο: Φέρνεται δυο κοσμικές χορδές σιμά, ή διπλώνεται μία γύρω από μια μαύρη τρύπα και τότε δημιουργείτε μια κλειστή χωροχρονική καμπύλη, μπαίνετε σ’ένα διαστημόπλοιο και κάνετε ένα ταξίδι στο παρελθόν. Σύνταγμα - Κολιάτσου δηλαδή. Ο Gott λέει ότι για να ταξιδέψει κανείς 1 έτος προς τα πίσω μ’ αυτόν τον τρόπο θα χρειαζόταν η μισή ενεργειακή μάζα του γαλαξία μας. Ασύμφορο στους καιρούς που ζούμε.
• Χρονοταξιδιωτικά Παράδοξα
Ασυνεπής Αιτιακός Βρόχος: Το παράδοξο του παππού κοινώς. Πας πίσω στο χρόνο, σκοτώνεις τον παππού σου όταν είναι 5 χρονών. Ο πατέρας σου δεν γεννιέται, ούτε κι εσύ κατά συνέπεια, άρα πως ταξίδεψες στο χρόνο και σκότωσες τον παππού σου χρονοδολοφόνε; Το παράδοξο αίρεται με την αποδοχή του Προεπιλεγμένου Μοντέλου (Post-selected Model): Με απλά λόγια ο παππούς είναι αλεξίσφαιρος στις σφαίρες του εγγονού του, το κβαντικό σύμπαν συνωμοτεί με τέτοιο τρόπο ώστε να μην μπορέσει ο εγγονός να σκοτώσει ποτέ τον παππού του. Εδώ μπαίνει και η Υπόθεση των Παράλληλων Κόσμων: ωραία, μπορείς να σκοτώσεις τον παππού σου αφού το θέλεις τόσο πολύ κι εσύ απλά θα γεννηθείς σε κάποιο άλλο κόσμο που τον παππού σου δεν τον σκότωσε κανείς κι όλα μέλι γάλα. Ουπς! ένα λεπτό … ποιος σου εγγυάται ότι θα γυρίσεις στον ίδιο Κόσμο από τον οποίο ξεκίνησες για την δολοφονία;
Συνεπής Αιτιακός Βρόχος: Ο Haydn ταξιδεύει στο μέλλον και προσγειώνεται την στιγμή που ο Beethoven έχει την ιδέα να χρησιμοποιήσει χορωδία σε μια συμφωνία του. Του κλέβει την ιδέα και του την εμπιστεύεται (του Beethoven) όταν κάνουνε μάθημα (ο Beethoven ήταν μαθητής του Haydn). Ο Beethoven μεγαλώνει κι όταν είναι συναισθηματικά και τεχνικά έτοιμος χρησιμοποιεί την ιδέα του δασκάλου του.
• Ο Δυναμισμός ενός Σκυλιού με Λουρί (1912) είναι ένας πίνακας του Ιταλού φουτουριστή ζωγράφου Giacomo Balla (1871-1958). Δημιουργεί την ψευδαίσθηση της κίνησης μέσα στο χρόνο. Η λύση που έδωσε στο πρόβλημα της εικαστικής αποτύπωσης της κίνησης αργότερα χρησιμοποιήθηκε στα κόμικς.

Λοιπόν τι είναι Χρόνος; Αύριο θα πάω για μπάνιο.

Λέων, ο Λειτουργικός Βασιλεύς

Κάθε αναβάθμιση των MS Windows προσπαθεί να εξωραίσει ένα παρελθόν που κανείς δεν θα ήθελε να θυμάται.

Κάθε αναβάθμιση του Mac OS είναι μια ματιά στο μέλλον.

---

και δυο μικρές παρατηρήσεις για όσους φίλους θα αναβαθμίσουν σε Lion:
1. Ο Λέων τα βρίσκει σκούρα με συσκευές Firewire, ιδίως με τις κάρτες ήχου M-Audio. Αν αρνηθεί λοιπόν να σας ανοίξει την θύρα του παλατιού του, αποσυνδέστε την κάρτα, κατεβάστε την beta έκδοση των drivers από το Forum της M-Audio, κλείσιμο του υπολογιστή, επανεκίννηση (όχι αυτή της ΝΔ) και ο επί γης παράδεισος σας περιμένει!
2. To LittleSnitch χρειάζεται επανεγκατάσταση, αλλιώς τα εκτός νόμου προγράμματα θα τηλεφωνήσουν στην αστυνομία :)

Μικρές Ιστορίες 19: Οι Καλύβες της Δημιουργίας

Το καλοκαίρι του 1892 ο Μάλερ ταξίδεψε στην Αγγλία και συμμετείχε σε ένα φεστιβάλ έξι εβδομάδων αφιερωμένο στην Γερμανική Όπερα. Διηύθυνε τον Τριστάνο και η επιτυχία ήταν μεγάλη. Το επόμενο καλοκαίρι αρνήθηκε οποιαδήποτε πρόσκληση για διεύθυνση, μόνο τα καλοκαίρια του έμενε λίγος χρόνος για να συνθέσει και ήθελε να τον εκμεταλλευτεί. Στο Steinbach κοντά στην λίμνη Attersee της άνω Αυστρίας νοίκιασε σε ένα πανδοχείο πέντε δωμάτια με ξεχωριστή κουζίνα και μεγάλα μπαλκόνια. Εκεί πέρασε τα καλοκαίρια του από το 1893 ως το 1896. Συντροφιά του οι δυο μικρότερες αδελφές του Ιουστίνη και Έμα, ο αδελφός του Ότο και η κυρία Ναταλία Μπάουερ-Λέχνερ.

Το πρωί συνήθιζε να ξυπνά νωρίς και να δουλεύει στο δωμάτιο του. Μετά γευμάτιζε κι έπαιρνε έναν μεσημεριανό υπνάκο. Το απόγευμα βόλτα με ποδήλατα. Συχνά έπαιρνε ένα πλοιάριο κι επισκεπτόταν κάποιους φίλους του στο Ούνερραχ, το Νύσντορφ ή το Σιβάλχεν. Πάντα είχε μαζί του ένα μουσικό σημειωματάριο για να αποτυπώνει τις ιδέες του.

Όλα κυλούσαν καλά κι ήταν πολύ δημιουργικός, το πανδοχείο γέμιζε όμως με τουρίστες και επισκέπτες και η φασαρία δεν ήταν ό,τι καλύτερο για την συγκέντρωση του. Του ήρθε λοιπόν η ιδέα μιας καλύβας κοντά στις όχθες της λίμνης, εκεί θα είχε την ησυχία που χρειαζόταν. Τα επόμενα τρία καλοκαίρια αυτή η καλύβα έγινε η μήτρα που προστάτευσε, έθρεψε και γέννησε τον Κύκλο του Μαγικού Κόρνου και την Δεύτερη και Τρίτη Συμφωνία του.

Από το 1900 και μετά εγκαταλείπει αυτήν την καλύβα κι εγκαθιστά το συνθετικό του εργαστήριο σε μιαν άλλη στο Μαΐέρνιγκ στις όχθες της λίμνης Βέρτερσι στην Καρίνθια. Από το 1901-05 συνέθεσε εκεί την Πέμπτη την Έκτη και την Έβδομη συμφωνία του, το 1906 μέσα σε οκτώ βδομάδες πυρετώδους εργασίας την Όγδοη.

Η Γεωμετρία της Φιλίας και του Έρωτα

Οι φιλίες και οι έρωτες πρέπει να είναι σαν τα ευθύγραμμα τμήματα, να έχουν δηλαδή αρχή και πέρας, ΑΒ. Αν είναι σαν τις ημιευθείες, το άκρο που τείνει στο άπειρο θα δημιουργεί πάντα απορίες και προβλήματα. Ο χειρισμός του απείρου από την αρχαιότητα ήδη δημιουργεί προβλήματα. Ποιος θα ήθελε εξάλλου να έχει το τέλος του Cantor;

Μικρές Ιστορίες 18: Μουσική από το Υπερπέραν

Τι κάνουν οι συνθέτες όταν πεθάνουν; Μιας κι ακόμη η Apple δεν έχει λανσάρει το διακοσμικό iTunes ψάχουν να βρουν ένα μέντιουμ για να ποστάρουν τις μετά θάνατον συνθέσεις τους!

Η Rosemary Brown γεννήθηκε στις 27 Ιουλίου του 1916 σε μια οικογένεια πάππου προς πάππου διάμεσων. Όταν ήταν επτά ετών την επισκέφτηκε ένα πνεύμα με ψηλή κορμοστασιά (sic) και μακριά άσπρα μαλλιά και τις είπε ότι θα της υπαγόρευε σπουδαία μουσική από το υπερπέραν και μια μέρα θα την έκανε διάσημη. Όταν έγινε δέκα χρονών είδε μια φωτογραφία του Liszt κι αναγνώρισε το πνεύμα που είχε επικοινωνήσει μαζί της  λίγα χρόνια πριν.

Το ενδιαφέρον στην υπόθεση είναι ότι η Rosemary ούτε είχε κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο στη μουσική, ούτε την σπούδασε ποτέ σοβαρά.  Μερικοί αμφισβητούν τα λεγόμενα της περί των μουσικών σπουδών της, άλλοι λένε ότι είχε σπουδάσει επιμελώς μουσική στη νεότητα της αλλά από κάποιο είδος σπάνιας αμνησίας ξέχασε ότι είχε σπουδάσει, οι μουσικές της ικανότητες όμως παρέμειναν άθικτες. Η ίδια και η οικογένεια της αρνούνται τα περί σοβαρών μουσικών σπουδών. Ένας οργανίστας που έμενε κοντά στο σπίτι της αναφέρει ότι με δυσκολία έπαιζε κάποιο τραγούδι στο πιάνο!

Να όμως που το 1964 επανεμφανίζεται ο Liszt κι αρχίζει μια μουσική συνεργασία μαζί της! Ακολούθησαν οι Brahms, Bach, Rachmaninoff, Schubert, Grieg, Debussy, Chopin, Schumann  και Beethoven. Η "υπαγορευμένη" από το υπερπέραν εργογραφία περιλαμβάνει μεταξύ άλλων μια σονάτα του Schubert 40 σελίδων και 12 τραγούδια του, μια Fantaisie-Impromptu σε τρία μέρη του Chopin, δυο σονάτες του Beethoven καθώς και την Δέκατη και Ενδέκατη Συμφωνία του, ημιτελείς κι οι δυο.

Ο κάθε συνθέτης είχε τον δικό του τρόπο να της "υπαγορεύει" την μουσική του. Ο Liszt καθοδηγούσε τα χέρια για λίγα μέτρα μουσικής και μετά αυτή τα κατέγραφε. Ο Chopin της έλεγε τα ονόματα των φθόγγων και μετά της έβαζε τα δάκτυλα στις σωστές θέσεις στα πλήκτρα. Ο Schubert της τραγουδούσε, αλλά δεν είχε πολύ καλή φωνή. Η Rosemary αναφέρει στα ηχογραφημένα σχόλια που περιλαμβάνει το LP που έχω, ότι ο Franz ήταν ένα πνεύμα ευγενικό, μετριόφρoν και πολύ γλυκό στην ομιλία. Ο Bach κι ο Beethoven της υπαγόρευαν απλά τις νότες κι αυτή τις κατέγραφε αμέσως στο πεντάγραμμο. Όπως λέει, δεν μπορούσε να γνωρίζει τι θα προκύψει μουσικά, οι νότες ήταν διάσπαρτες. Όλοι οι συνθέτες επικοινωνούσαν μαζί της στα αγγλικά.

Ενδιαφέρον κατά τη γνώμη μου παρουσιάζει το γεγονός ότι οι συνθέτες του 18ου και 19ου αι. παρέμειναν πιστοί στο εν ζωή ύφος τους και γύρισαν επιδεικτικά την μουσική τους πλάτη στον Schoenberg και τον Varèse...

Όπως είναι φυσικό οι κριτικοί χωρίζονται σ' αυτούς που πιστεύουν ότι πρόκειται για ένα θαυμαστό παραφυσικό φαινόμενο και σ' αυτούς που πιστεύουν ότι το όλο θέμα είναι απάτη. Στο κάτω κάτω ο Liberace κι ο Victor Borges έκαναν το ίδιο πράγμα κι ένας σπουδαστής σύνθεσης περνάει κάποιο καιρό της μελέτης του συνθέτοντας κομμάτια à la manière de... Προσωπικά βρίσκω τα κομμάτια του LP πολύ ενδιαφέροντα αλλά δεν έχω κανένα τρόπο να διαπιστώσω αν είναι του κόσμου τούτου ή προέρχονται από το επέκεινα. Η ιδέα πάντως ότι θα μπορούσα να χρησιμοποιώ το Sibelius και τον iMac μου ακόμη κι όταν θα έχω αναπτύξει θερμοδυναμική ισορροπία με το περιβάλλον με συγκινεί...

Το LP A Musical Seance της Philips περιλαμβάνει τις παρακάτω μεταθανάτιες συνθέσεις:

01. Bagatelle in Eb [inspired by Beethoven]

02. Moment Musical [inspired by Schubert]

03. Impromptu in f [inspired by Chopin]

04. Impromptu in Eb [inspired by Chopin]

05. Jesus Walking on the Water [inspired by Liszt]

06. Grubelei [inspired by Liszt]

07. Valse Brilliante in e [inspired by Liszt]

08. Danse Exotique in F# [inspired by Debussy]

09. Waltz in Bb [inspired by Brahms]

10. Commentary

11. Consolation [inspired by Liszt]12. Swan at Twilight [inspired by Liszt]

13. Reve en Bateau [inspired by Liszt]14. Lament [inspired by Liszt]

15. Jesus at Prayer [inspired by Liszt]

16. Shepherd Piping [inspired by Grieg]

17. Longing [inspired by Schumann]

18. Ballade [inspired by Chopin]

Παίζει η ίδια η Rosemary Brown κι ο Peter Katin.

---

Στο YouTube με Keyword "Rosemary Brown" μπορείτε να βρείτε αρκετά απ' αυτά τα κομμάτια.

Piano Sonatina I in D (2002)

Dimitri Sykias

Piano Sonatina 1 in D (2002)

"Scarlattiana"

Dorico 3.1.10 / Pianoteq 6, C. Bechstein DG D 282 / Logic Pro X

Μικρές Ιστορίες 17: Λεπτομέρειες

Κάποτε ο Michelangelo δούλευε για μέρες και την παραμικρή λεπτομέρεια στην πλάτη ενός αγάλματος. Το άγαλμα επρόκειτο να τοποθετηθεί σε μια γωνιά του ναού. Ένας μαθητής του απορημένος του λέει:
- γιατί δάσκαλε χάνεις τον καιρό σου δουλεύοντας σε ένα σημείο του αγάλματος που δεν πρόκειται να δει κανείς;
- θα το δει ο Θεός, του απάντησε.

Ο Richter έλεγε:

"είτε παίζω σε μια μεγάλη αίθουσα, είτε μόνος στο στούντιο μου πάντα φαντάζομαι τον συνθέτη του έργου που παίζω να με παρακολουθεί."

Κι ο Schoenberg στην Θεωρία της Αρμονίας του:

"Πόσο εκλεπτυσμένο είναι ένα πνεύμα που βρίσκει χαρά στις λεπτομέρειες!"

Πιανιστικές Σημειώσεις

1. Ακόμη κι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης ασχολείται περιστασιακά με θέματα τεχνικής και αναθεωρεί τις απόψεις του. Υπ’ αυτή την έννοια ένας ανήσυχος καλλιτέχνης παραμένει μαθητής για όλη του τη ζωή. Όμοια, ένας ταλαντούχος μαθητής, ακόμη και με μικρή καλλιτεχνική εμπειρία, είναι ένας καλλιτέχνης και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιος.
2. Δεν θα πρέπει να δίνονται συμβουλές στο μαθητή που να περιέχουν το “ποτέ” και το “πάντα”. Υπάρχει χώρος για εξαιρέσεις ακόμη και στους πιο σοφούς κανόνες.
3. Τα 5 βασικά σημεία της πιανιστικής τέχνης είναι: τεχνική, ρυθμός, μνήμη, ποιότητα ήχου και ρεπερτόριο.
4. Η τεχνική είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να παίζεις νότες γρήγορα και ομοιόμορφα.
5. Ο πιανίστας πρέπει να είναι ικανός να παίζει σε οποιοδήποτε πιάνο, πρέπει όμως να μελετά μόνον στο καλύτερο δυνατόν. (Grigory Kogan)
6. Δεν υπάρχει ένας "όμορφος ήχος". Ο όμορφος ήχος είναι συνάρτηση της περιόδου, του ύφους, του συνθέτη και του συγκεκριμένου έργου. Άλλος είναι ο “όμορφος ήχος” για μια σονάτα Mozart κι άλλος για ένα πρελούδιο Rachmaninov. Εξαρτάται επίσης από τον ρυθμό το tempo, την άρθρωση και το φραζάρισμα.
7. Ακόμη κι ένα μικρό παιδί μπορεί να παράγει έναν όμορφο ήχο στο πιάνο, μόνο όμως ένας καλά εκπαιδευμένος πιανίστας μπορεί να παράγει δυο όμορφους ήχους στη σειρά.
8. Συμβουλή για το παίξιμο των συγχορδιών: "βάλε το χέρι σου στο πιάνο, σχημάτισε την συγχορδία και σπρώξει σαν να προσπαθείς να κλείσεις ένα συρτάρι" (Anna Esipova).
9. Ο καρπός και ο αγκώνας είναι τα "αμορτισέρ" του χεριού.
10. "Όσο μικρότερη είναι η επιφάνεια του ακροδάχτυλου που κρούει το πλήκτρο τόσο σκληρότερος ο ήχος και όσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια του ακροδάχτυλου τόσο πιο ηχηρός και τραγουδιστός είναι ο ήχος που παράγεται." (Josef Lhevinne)
11. "Η ψυχή των πιανιστών εδρεύει στα ακροδάχτυλα τους". (Natan Perelman)