Η Διάβολος

Ήταν η γέννα μιας παρθένας αφορμή

το θαύμα του υμένα

που μας έπεισε να καταταγούμε Αχαιοί

και να ξεσκεπάσουμε αγνώμονες την φτέρνα.

*

Στα χρόνια που διδάσκω συνάντησα πολλούς αξιόλογους νέους ανθρώπους. Ο Γιώργος ήταν ένα πραγματικά πολύ ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ταλαντούχο παιδί του πάλαι ποτέ θάλλοντος Δημοτικού Ωδείου Λαμίας, συναισθητικός - άκουγε απόλυτα τα τονικά ύψη έχοντας τα συνδυάσει με συναισθήματα, αγάπη, μίσος κλπ - εφευρετικός και πρωτότυπος στη σκέψη του. Μια μέρα ήρθε στο μάθημα και μου ανακοίνωσε το σχέδιο του να κατασκευάσει μια υπερμελωδία, μια μελωδία δηλαδή που θα αποτελείτο από τα καλύτερα τμήματα γνωστών μελωδιών. Συζητήσαμε για ώρα το θέμα, μου θύμισε την ερώτηση από τον δόκτορα Φάουστους του Mann που υποβάλλει ο νεαρός Adrian Leverkühn στον δάσκαλο Wendell Kretzschmar: γιατί η σονάτα να έχει μόνο δύο θέματα και να μην είναι ένα καλειδοσκόπιο μουσικών ιδεών από την αρχή μέχρι το τέλος;

Τελικά ακολούθησε μια άλλη σπουδαία Τέχνη, αυτήν των υπολογιστών - μου είχε προτείνει μια φορά να μου φέρει μια δισκέτα με ιούς υπολογιστών, τι να την κάνω, τον ρώτησα, να στέλνεται στους φίλους σας, μα τότε θα πάψουν να είναι φίλοι μου...

Με χαρά τώρα βλέπω να εκδίδεται η πρώτη του ποιητική συλλογή και μ' ακόμη μεγαλύτερη διαπιστώνω ότι η ποίηση συνεχίζει να συγκινεί και να εμπνέει τους νέους ανθρώπους. Ίσως αυτό να είναι και η μεγαλύτερη ελπίδα για το μέλλον.