Το πρωί συνήθιζε να ξυπνά νωρίς και να δουλεύει στο δωμάτιο του. Μετά γευμάτιζε κι έπαιρνε έναν μεσημεριανό υπνάκο. Το απόγευμα βόλτα με ποδήλατα. Συχνά έπαιρνε ένα πλοιάριο κι επισκεπτόταν κάποιους φίλους του στο Ούνερραχ, το Νύσντορφ ή το Σιβάλχεν. Πάντα είχε μαζί του ένα μουσικό σημειωματάριο για να αποτυπώνει τις ιδέες του.
Όλα κυλούσαν καλά κι ήταν πολύ δημιουργικός, το πανδοχείο γέμιζε όμως με τουρίστες και επισκέπτες και η φασαρία δεν ήταν ό,τι καλύτερο για την συγκέντρωση του. Του ήρθε λοιπόν η ιδέα μιας καλύβας κοντά στις όχθες της λίμνης, εκεί θα είχε την ησυχία που χρειαζόταν. Τα επόμενα τρία καλοκαίρια αυτή η καλύβα έγινε η μήτρα που προστάτευσε, έθρεψε και γέννησε τον Κύκλο του Μαγικού Κόρνου και την Δεύτερη και Τρίτη Συμφωνία του.
Από το 1900 και μετά εγκαταλείπει αυτήν την καλύβα κι εγκαθιστά το συνθετικό του εργαστήριο σε μιαν άλλη στο Μαΐέρνιγκ στις όχθες της λίμνης Βέρτερσι στην Καρίνθια. Από το 1901-05 συνέθεσε εκεί την Πέμπτη την Έκτη και την Έβδομη συμφωνία του, το 1906 μέσα σε οκτώ βδομάδες πυρετώδους εργασίας την Όγδοη.
2 σχόλια:
METANOEITE
Ξέρεις, η καλύβα είναι το στοιχειώδες σωματίδιο της Αρχιτεκτονικής. Οι θέσεις των ανοιγμάτων στις φωτογραφίες είναι αρχετυπικές. Η αναλογία πλάτους προς μήκος "δεν θα μπορούσε να είναι άλλη".
Στην Ελλάδα, ο λαϊκός μάστορας μακραίνει το μήκος και κόβει τον χώρο στην μέση (βλέπε εκκλησάκι "ΜΕΤΑΝΟΕΙΤΕ"). Μισό ανοιχτό, μισό κλειστό. Κι έτσι σε μια κατασκευή,μια δομή καλύτερα, ένα αχώριστο σώμα, κατασκευάζει το αρχικό δίπολο: Κλειστό-Ανοιχτό.
Αυτή η δυαδικότητα στο στοιχειώδες είναι που ξεχωρίζει την Ελληνική Αρχιτεκτονική από τις άλλες. Κι όχι βέβαια οι τεχνολογικές φιοριτούρες και οι βιρτουόζικες λύσεις που την πνίγουν τις πιο πολλές φορές.
Κι αυτή η δυαδικότητα, αν δεν γίνομαι βαρετός, είναι που παράγει και τ'άλλα περίφημα δίπολα,τα οποία συναντά κανείς τόσο στην Λαϊκή όσο και στην Σύγχρονη Αληθινή Αρχιτεκτονική:
Το πάνω και το κάτω (προσαρμοή στο έδαφος),
Το σκοτεινό και το φωτεινό,
Την κίνηση και την στάση,
Τον κανόνα και την παράβαση
...και πάει λέγοντας.
Φιλικά Β.Σ.
Υ.Σ. Τι απ' τα παραπάνω αγγίζει την δουλειά του μουσικού;
Το μοτίβο είναι το στοιχειώδες σωμάτιο της μουσικής, αν και η avant garde εφηύρε κι άλλα στοιχειώδη σωμάτια.
Τα δίπολα που αναφέρεις στην Αρχιτεκτονική τα συναντάμε επίσης και στη μουσική, π.χ. κίνηση (διαφωνία) / στάση (συμφωνία), το πάνω (foreground, στην ανάλυση Schenker) / και το κάτω (background, προσαρμογή στο έδαφος επίσης και στη μουσική, το βάσιμο γενικά), το οριζόντιο (μελωδία) / και το κάθετο (αρμονία), το σκοτεινό (μινόρε) / το φωτεινό (ματζόρε) κλπ.
Συνοψίζοντας: "οδός άνω κάτω μία και ωυτή"
Δημοσίευση σχολίου