Στοιχειώδη Σωματίδια

Μπορεί ο Θεός να κόψει μια κλωστή με μήκος το μήκος Πλανκ [1] στα δύο; Στο καταφανώς αντιεπιστημονικό και ελαφρώς βλάσφημο αυτό ερώτημα θα προσπαθήσουμε να δώσουμε τρεις απαντήσεις τις οποίες αυθαίρετα θα ονομάσουμε Δημοκρίτεια, Επικούρεια και Πλατωνική.

Δημοκρίτεια: Θεός δεν υπάρχει κι ο άνθρωπος είναι ακόμη πολύ μακριά από το μήκος Πλάνκ.

Επικούρεια: Οι Θεοί είναι αδώρητοι και αμέτοχοι [2]. Ακόμη κι αν μπορούσαν να κόψουν την κλωστή δεν θα μοιράζονταν τον τρόπο μαζί σου. Αναρωτήσου αν το ερώτημα σε οδηγεί στο ηδέως ζειν, αν σου δημιουργεί φόβο και ανεκπλήρωτη επιθυμία εγκατάλειψε το.

Πλατωνική: Αν η Ανάγκη [3] το επιτρέπει ο Νους θα βρει τον τρόπο να κόψει την μικρή κλωστή στα δυο.

_____________________________

[1] Μήκος Planck (Planck Length), γνωστό και σαν Τείχος Planck (Planck Wall): Είναι μια θεμελιώδης μονάδα μήκους και ισούται με 1.616252(81) x 10^-35 m. Ορίζεται από τρεις θεμελιώδεις φυσικές σταθερές: την ταχύτητα του φωτός στο κενό, την σταθερά του Planck και την βαρυτική σταθερά. Θεωρείται ως η μικρότερη απόσταση, το μικρότερο μέγεθος για το οποίο μπορούμε να γνωρίζουμε κάτι.

[2] Πάντων αγαθών αδώρητοί τε και αμέτοχοι.

[3] Ουν η τούδε του κόσμου γένεσις εξ ανάγκης τε και νου συστάσεως εγεννήθη / Γιατί η γέννηση αυτού του κόσμου προήλθε από την συνδυασμένη δράση της Ανάγκης και του Νου. (Πλάτων, Τίμαιος, 48a)

*

Διάβαζα τις προάλλες για τον υπέροχο κόσμο των στοιχειωδών σωματιδίων, κράτησα μερικές σημειώσεις, βρήκα σε μια κούτα ένα “α λα Γκλας” κομματάκι για πιάνο από το 1990, φάνταρος στο Νεοχώριον Ορεστιάδος το είχα γράψει, πέρασα μερικές από τις σημειώσεις στο Illustrator, αντέγραψα το κομμάτι στο Sibelius, διάβασα ένα δύσκολο κεφάλαιο από το Apple Pro Training Series για τα φίλτρα του Final Cut, ανέστειλα τον περιττό ύπνο για δυο μερόνυχτα (θα τα αναπληρώσω στον “αιώνιο”!) κι έφτιαξα αυτό το βιντεάκι. Οι σημειώσεις είναι ελλιπέστατες, δεν καλύπτουν όλο το φάσμα των στοιχειωδών σωματιδίων και σταματούν στα quarks. Δείτε τες σαν ένα Επιστημονικοφανές Άρλεκιν! 

Αν η Θεωρία των Χορδών αποδειχθεί σωστή, τότε στην καρδιά κάθε στοιχειώδους σωματιδίου – το οποίο θα πάψει να λέγεται στοιχειώδες, αφού θα αποτελείται από κάτι πιο στοιχειώδες, θέμα ορισμού αλλά και ουσίας -  θα πάλλεται μια χορδή, οι διαφορές ανάμεσα στα σωματίδια θα οφείλονται στους διαφορετικούς αρμονικούς που θα παράγει η κάθε (ταυτόσημη) χορδή (φανταστείτε την τέταρτη χορδή του τσέλλου, τη Ντο. Πιέζοντας με το δάκτυλο μας σε διάφορα σημεία παίρνουμε διάφορες νότες / στοιχειώδη σωματίδια).