Τρίτη 31 Αυγούστου 2010

Ε[υ]φορία

Μια ανάλογη ιστορία μ’ αυτήν του Αλκάν στην Ε’ Εφορία Πειραιά έζησα χθες διαβαίνοντας την πύλη του καφκικού Πύργου της τοπικής εφορίας. Σαν στοιχειώδες σωμάτιο σε θάλαμο σκέδασης συγκρούστηκα με κάθε υπάλληλο του 2ου και 3ου ορόφου σε μια μάταιη αναζήτηση του σωματιδίου Higgs. Τελικά, νικητής των σκεδάσεων, κατακόκκινος σαν γερό πασχαλινό αυγό που συνέτριψε αυτά των φίλων και συγγενών, με το γαλαζωπό χαρτάκι στο χέρι μου, καθόλα νομοταγής πολίτης μιας χώρας που γέννησε έναν Πλάτωνα, έναν Αριστοτέλη κι έναν Άδωνι, θέλησα να ικανοποιήσω μια καθαρά οικονομικοεπιστημονική απορία μου στον 1ο όροφο τον οποίο εξάλλου δεν είχα επισκεφθεί και φοβήθηκα ότι θα μπορούσε να εκληφθεί ως αγένεια.
Πεπεισμένος για την ορθότητα του Νόμου του Murphy - όταν όλα πάνε καλά κάπου έχεις κάνει λάθος - αναρωτήθηκα για το εξής: πως πήρα φορολογική ενημερότητα αφού οι δηλώσεις των δύο παρελθόντων οικονομικών ετών δεν έχουν περαιωθεί; Πήγα λοιπόν στην αρμόδια υπάλληλο και της εξέθεσα την απορία μου.
Ακολούθησε ο κάτωθι πραγματικός διάλογος:
- Καλημέρα σας θα ήθελα να ρωτήσω κλπ.
- Καλά και που θέλετε να ξέρω εγώ; Εμένα ρωτάτε;
- Και ποιον να ρωτήσω κυρία μου, τον πνευματικό μου;
Οι επιπτώσεις της οικονομικής κρίσης της χώρας μας αγγίζουν πλέον την Γενική Σχετικότητα και την Κβαντομηχανική. Μπροστά σε μια τέτοια εξέλιξη τα προβλημάτα μου μοιάζουν ασήμαντα. Την προηγουμένη της επίσκεψης μου στο Ίδρυμα είχα ενημερωθεί από το ιστολόγιο V for Valis για την επιβεβλημένη από το Υπουργείο Οικονομικών τροποποίηση της ενεργειακής εξίσωσης του Einstein:

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλό. Ξαναδιάβασα και τον Αλκάν. Οι εφορίες σε εμπνέουν τελικά...

VOUTES SUMMERCAMP - MUSIC είπε...

Γεια σου Δημήτρη,

Χωρίς να είμαι μαθηματικός και έχοντας διαβάσει ελάχιστα περί του θέματος, εύκολα θα μπορούσα να πιστέψω ότι οι κύριοι οι οποίοι πρώτοι οργάνωσαν το σύστημα γραφειοκρατίας της Ελλάδας, κάπου πραγματοποίησαν κάποια διαίρεση με μηδεν, με αποτέλεσμα να έχουμε τις 2 όψεις του ιδίου νομίσματος που περικλείει αυτή η πράξη: Το τίποτα και το άπειρο. Τουτέστιν, για μια διαδικασία η οποία θα χρειαζόταν μηδέν χρόνο (π. χ. μια εντολή print από τα windows 3.1 της υπηρεσίας) -ή σχεδόν μηδέν τέλος πάντων, να τείνει προς το άπειρο λόγω του ατέρμονου πήγαινε έλα μεταξύ ορόφων, γραφείων, κτηρίων κλπ. Επίσης οι διαδικασίες αυτές θα μπορούσαν να είναι τρανταχτές αποδείξεις των παραδόξων του Ζήνωνος (πριν από το μεσαίο υπάλληλο θα πρέπει να περάσεις από αυτόν που βρίσκεται στο 1/4 της διαδικασίας, στο 1/8, στο 1/16 κ.ο.κ). Το μόνο που εύχομαι είναι μια μέρα να σταματήσει ο δυσκίνητος αυτός τρόπος σκέψης τόσο στην οργάνωση όσο και στη ζωή των περισσοτέρων μας...