Ο εφοριακός υπάλληλος [E] παίζει μανιωδώς Tetris με την οθόνη του υπολογιστή του εντελώς στραμμένη προς αυτόν, έχει το ύφος ανθρώπου που εργάζεται σκληρά πάνω στην οικονομετρία και δεν θέλει να τον ενοχλήσει κανείς… Μεσούντος του θέρους ένας μεσόκοπος κύριος [Α] με παλιομοδίτικη καπαρντίνα και ημίψηλο παρακαλώ κάνει την εμφάνιση του και κατευθύνεται προς … προς το πουθενά…
Ο εφοριακός κάνει για ώρα ότι δεν τον βλέπει, είναι κοντά να τελειώσει το πέμπτο επίπεδο στο παιγνίδι του, ένα κόκκινο τουβλάκι του μένει ακόμη, κάποια στιγμή αναγκάζεται να του μιλήσει, να του φωνάξει μάλλον …
Ε. Παρακαλώ κύριε, ε ψιτ κύριος, τι θα θέλατε;
A. κοιτάζει σα χαμένο …
Ε. Κύριε σε σας μιλάω, απαντήστε, έχω να παραγωγήσω κάποιες ελλειπτικές συναρτήσεις για να υπολογίσω το φόρο μιας μεγάλης εταιρίας, εθνική υπόθεσις, δεν μπορεί να περιμένει, βρίσκομαι στην πέμπτη παράγωγο ήδη και μέχρι να σχολάσω πρέπει να έχω κάνει high score, ε … να έχω φτάσει σε κάποιο αποτέλεσμα τέλος πάντων …
A. Αλκάν!
Ε. Αμάν; τι είπατε;
A. Θέλω να υποβάλλω μια συμπληρωματική φορολογική δήλωση παρακαλώ.
Ε. Α, μάλιστα. Όνομα παρακαλώ.
A. Αλκάν!
Ε. Το όνομα σας είναι αυτό, ή το επίθετο σας;
A. Το όνομα μου που το έκανα επίθετο!
Ε. Κύριε Αμάν μπλέξαμε. Μπορείτε να μου πείτε όνομα και επίθετο παρακαλώ;
A. Το επίθετο μου ήταν Μοράνζ, σε μικρή ηλικία υιοθέτησα το μικρό όνομα του πατέρα μου που ήταν Αλκάν. Δοξάστηκα ως Αλκάν, μετά θάνατον οφείλω να ομολογήσω.
Ε. Μέχρις εδώ βγάλαμε κάποια άκρη. Το μικρό σας; … δεν πιστεύω το μικρό σας να το κάνατε μεγάλο;
A. Κάρολος-Βαλεντίνος!
Ε. Αχ! Τι μου θύμισες! Κάθε του Αγ. Βαλεντίνου στέλνω λουλούδια στη Λίτσα τη κομμώτρια, εδώ πιο κάτω στο κομμωτήριο στη γωνία. Στη γυναίκα μου κάνω δώρο όλη τη σειρά Μπάρμπα Στάθης από τον Σκλαβενίτη. Στην εργασία μας τώρα. Όνομα πατρός;
A. Αλκάν Μοράνζ, να έτσι γράφεται… γράφει σε ένα κομμάτι χαρτί: Alkan Morhange.
Ε. Μητρός;
A. Ιουλία Αλκάν, το γένος Αβραάμ. Έφερε στον κόσμο επτά παιδιά μαζί με εμένα, τον Ερνέστ, τον Μαξίμ…
Ε. Φτάνει, φτάνει, δεν χρειάζεται η υπηρεσία αυτές τις πληροφορίες, στην ΕΥΠ τα υπόλοιπα.
A. Να και μια φωτογραφία της μητρός μου. Την έχω πάντα μαζί μου…
Ε. Αδιαφορεί η υπηρεσία κύριε. Τόπος κατοικίας;
A. Όλη μου τη ζωή στο Παρίσι. Αφότου πέθανα φιλοξενούμαι από δω κι από κει.
Ε. Έτσι είναι άμα πεθαίνει κανείς απελευθερώνεται. Υπηκοότητα;
A. Γαλλική, φυσικά!
Ε. Έτος γεννήσεως;
A. Με είδε το φως της μέρας, αν και είχε συννεφιά, στις 30 Νοεμβρίου του 1813. Όλα τα φώτα έσβησαν στις 29 Μαρτίου του 1888. Άσχετο, αλλά έχω το λόγο μου, εννιά χρόνια μετά πέθανε ο Μπράμς. Έπρεπε να πεθάνω για να αποδείξω ότι υπάρχω!
A. Μπράβο! Μπράβο! Μ’ αρέσετε! Εκτιμώ τις πλήρεις και ακριβείς πληροφορίες! Αν όλοι οι φορολογούμενοι έδιναν ημερομηνία γεννήσεως και θανάτου οι φάκελοι θα ήταν πληρέστεροι. Κι αυτό με τα ντραμς πολύ χρήσιμο.
Ε. ΑΦΜ παρακαλώ:
A. 314159265
Ε. Χα, χα. Έχετε και χιουμοράκι βλέπω. Αυτό είναι το μ, ή το ν …, δεν θυμάμαι κάποιο γράμμα τελοσπάντων του Πυθαγόρα …, της Νικολακοπούλου κάποιου στιχουργού τέλος πάντων … Ελάτε, σοβαρά τώρα, το ΑΦΜ σας παρακαλώ!
A. 6-9-4-4-7-7-5-0-1-1
Ένας υπάλληλος από μέσα: Ο 6-9-4-4-7-7-5-0-1-1 είναι ο 321.367.945-οστός πρώτος αριθμός!
Ε. ψιθυρίζοντας με ένα χαμόγελο υπεροχής: Το σκασμένο, είναι αυτιστικό! Μικρόνους ξέρετε… Το παιδί για τον καφέ. Τι επαγγέλλεσθε;
A. Συνθέτης πρότυπης, πρωτότυπης και δύσκολης τεχνικά κυρίως πιανιστικής μουσικής, εφάμιλλης των συναδέλφων μου του προπερασμένου αιώνα, των δύο Φραγκίσκων και του Γιοχάννες! Μουσική με σαφώς βιρτουόζικο χαρακτήρα, μεγάλα πηδήματα, επαναλαμβανόμενες νότες, μεγάλα ανοίγματα του χεριού, πυκνή αντίστιξη, μα πάνω από όλα μουσική φίλε μου, μουσική με «Μ» κεφαλαίο και πάθος! Μερικοί χαρακτήρισαν τη μουσική μου άπαιχτη, τέτοιες βλακείες λέγονται συχνά για τα καινούρια και μεγαλεπήβολα έργα, άσε που αγνοούν και το φαινόμενο των 100 πιθήκων. Έχω συνθέσει και μουσική για εκκλησιαστικό όργανο καθώς και για πιάνο με πενταλιέρα. Σημειώστε επίσης μια σονάτα για βιολί, μια για τσέλο και ένα πιάνο τρίο. Α! και ένα Πένθιμο Εμβατήριο για το θάνατο ενός παπαγάλου.
Ε. Το σημείωσα. Είστε κάτι σαν τον Θεοδωράκη δηλαδή;
A. Ορίστε;!
Ε. Μουσικοσυνθέτης να γράψω βρε παιδάκι μου; έχετε και κάποιες φοροαπαλλαγές ξέρετε…
A. Μουσικοσυνθέτης με κεφαλαία παρακαλώ! Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός μου πια να αναγνωριστώ, στο κάτω-κάτω νεκρός είμαι, στην Ελλάδα ζούμε. Υπήρξα παιδί θαύμα αγαπητέ μου, μπήκα στο Κονσερβατόριο του Παρισιού στην ηλικία των 6 ετών, σπούδασα πιάνο και εκκλησιαστικό όργανο , σε ένα χρόνο ο Κερουμπίνι έτριβε τα μάτια του, κέρδισα βραβεία στο σολφέζ, την αρμονία και το όργανο! Δάσκαλοι μου, α! τι να πρωτοθυμηθώ! Ο αφρός των γάλλων δασκάλων της εποχής μου. Δώδεκα χρονών έδωσα το πρώτο μου ρεσιτάλ στο πιάνο. Στα 14 μου, στα 1828, κρατούσα ήδη στα χέρια μου το opus 1 της μουσικής παραγωγής μου. Στα 25 μου με θεωρούσαν εφάμιλλο βιρτουόζο των Liszt, Thalberg και Kalkbrenner. Αμέ! Να μη σου πω ότι έπαιζα και μαζί με τον αγαπημένο μου Chopin, γείτονας μου ήταν στο Παρίσι, θεός ΄χωρέστον, όταν πέθανε πολλοί μαθητές του ήρθαν σε μένα. Φίλοι μου και οι Λιστ, Σάνδη και Ουγκώ. Ο Λιστ μάλιστα είπε κάποτε ότι είχα την τελειότερη τεχνική που είχε δει ποτέ σε πιανίστα! Τα πράγματα άλλαξαν όταν έχασα τη θέση του διευθυντού του πιανιστικού τμήματος. Ο στριμμένος ο Auber έβαλε τον μαθητή μου, τον Αντωνάκη τον Μαρμοντέλ στη θέση μου, ποιον; τον Αντωνάκη! Μέτριος καθηγητής του σολφέζ, με δυσκολία έπαιζε τα 100 Czerny. Αυτός ο κύριος εκλήθη να διδάξει τις επόμενες γενιές γάλλων μουσικών, μεταξύ αυτών και τον Ντεμπυσσύ, το 1858 του φορέσανε και το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής, ίντριγκες, αντισημιτισμός, δολοπλοκίες, μετά μου παραπονιέσαι για την Ελλάδα φίλε μου… Με πήρε από κάτω, σταμάτησα να παίζω, βαριά κατάθλιψη. Μέρα με την μέρα γινόμουν όλο και πιο μισάνθρωπος και μισογύνης. Δεν έβρισκα λόγο να ζω, δεν είχα κάποιον να δοθώ. Ακόμη και η σύνθεση με άφηνε αδιάφορο. Αν δεν ήμουν τόσο κλειστός και παθολογικά ευαίσθητος, αν τα καθημερινά για τους άλλους πράγματα δεν ήταν ανυπέρβλητες για μένα δυσκολίες, ίσως να τα είχα καταφέρει καλλίτερα στη ζωή μου. Η Ιστορία δεν γράφεται όμως με το «αν»… Τέλος πάντων κάπως τα κατάφερα και επέζησα, αξιώθηκα να δώσω και τα «Μικρά Κοντσέρτα» στην αίθουσα Erard. Και να μην ξεχάσω, μετέφρασα στα γαλλικά την Παλαιά και την Καινή διαθήκη, για ανταμοιβή ο Γιαχβέ μου έριξε ένα βαρύ τόμο του Ταλμούδ κατακούτελα και με ξέκανε! Αυτό το παραμύθι κατασκεύασαν για το θάνατο μου, η αλήθεια είναι πιο πικρή, πέθανα μόνος και αβοήθητος στο διαμέρισμα μου στο Παρίσι. Φτιάχνουν περίεργους μύθους για μένα, να ξέρετε όμως ότι τα αληθινά γεγονότα της ζωής είναι το καλλίτερο και συχνά το πιο πονεμένο παραμύθι…
Ε. Ο υπάλληλος έχει ολοκληρώσει με επιτυχία και την έκτη πίστα. Για σιγά άνθρωπε μου, τι με νοιάζουν όλα αυτά; Στην εκπομπή της Φλέσσα νομίζεις ότι ήρθες; Ηρέμησε, να απαντάς σε ότι σε ρωτάνε. Κι εγώ πάω στις συναυλίες του Σάκη αλλά δεν το κάνω βούκινο! Κάθε άνθρωπος έχει τις επιτυχίες του, 20 χρονών εγώ, εμένα που με βλέπεις, τον ίδιο!, έπαιζα τρίτος τερματοφύλακας στον Κεραυνό Κερατσινίου και με ζητήσανε και μεταγραφή στον Αστέρα Βουλιαγμένης! Πρέπει να το γράψω στο κούτελο μου; Λοιπόν, στα υπηρεσιακά μας τώρα. Έγγαμος, άγαμος;
Α. Δεν είχα ποτέ σύζυγο, είχα όμως ένα γιο. Αχ! Ο αγαπημένος μου Ελί. Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1839. Δεν του φέρθηκα σωστά σαν πατέρας. Οι γραφιάδες αμφισβητούν ότι ήταν δικό μου παιδί, μάλλον για να σώσουν την αξιοπρέπεια μου. Είχε κι άλλο επώνυμο, Delaborde, το όνομα του συζύγου της μητέρας του, τι κρίμα! Γενικά στην οικογένεια ονόματα και επίθετα τα ανακατεύαμε. Στο διαμέρισμα του στο Παρίσι φιλοξενούσε δυο μαϊμούδες και εκατό κάκατους. Την μητέρα του την αγάπησα παράφορα, ήταν πρώην μαθήτρια μου και παντρεμένη με άλλον, την μόνη γυναίκα που αγάπησα ποτέ. Παράνομος έρωτας, γι αυτό και τόσο δυνατός. Έπρεπε να φύγω, να εγκαταλείψω μάνα και παιδί. Σκληρή απόφαση. Βρήκα παρηγοριά στα μαυρόασπρα πλήκτρα, έπαιζα και έγραφα ασταμάτητα. Θυμάμαι εκείνη την εποχή είχα σπάσει το χέρι μου. Στις 10 μέρες έβγαλα το γύψο, συνέθεσα και άρχισα να παίζω τη Σπουδή μου Allegro Barbaro μέσα σε φρικτούς πόνους. Έσβησα τον πόνο της καρδιάς μου μέσα στο φυσικό πόνο… Ονειροπολεί την χαμένη αγαπημένη του:
Ε. Σου χρειάζεται ο Ασκητής κι ο Πιντέρης μαζί κι από κοντά ο Yalom στο τηλέφωνο. Τι να γράψω άνθρωπε μου; Παντρεμένος ή μπακούρι;
A. Γράψτε άγαμος.
Ε. Θρήσκευμα; … Ουπς! Αυτό δεν το ρωτάμε πια…
A. Δεν πειράζει. Βαθειά πιστός στις Εβραϊκές Παραδόσεις! Το δεύτερο μεγάλο πάθος μου μετά την μουσική, η Θεολογία. Αν ζούσα ξανά θα ήθελα να μελοποιήσω ολόκληρη τη Βίβλο!
Ένας μαύρος γάτος διασχίζει την αίθουσα… [Μ]
A. Μπόρις;
Ε. Ορίστε;!
A. Αυτός ο γάτος δεν είναι ο Μπόρις;
Ε. Εμένα ρωτάτε;
Μ. Ο Μπόρις είμαι βρε βλάκα, ποιος ήθελες να είμαι; o Richter με μαύρη γούνα; Αυτός δεν καταδέχτηκε ποτέ να σε παίξει!
A. Ανάγωγε δεν γνώριζε την μουσική μου, γι αυτό!
Ε. Ε, ε, κύριε Αμάν και κύριε Μωρίς! Δημόσια υπηρεσία είναι εδώ, τι είναι αυτά τα πράγματα;
Μ. Μωρή να πεις τη γυναίκα σου παλιογκραβούρα!
A. «Μωρίς» σε είπε Μπόρις, όχι μωρή…
Μ. Σιγά μη με πει και Μωρίς Ραβέλ η παλιοβινιέτα …
Ε. Τι συμβαίνει κύριοι; Εδώ θα λύσετε τις διαφορές σας;
A. Συγχωρέστε μας κύριε εφοριακέ υπάλληλε. Φιλοξενούμαστε με αυτόν τον γάτο και με έναν συνάδελφο εκ Ρωσίας σε ένα σπίτι εδώ πιο πάνω. Είναι ανάγωγος εκ φύσεως. Με πήρε από πίσω φαίνεται, θα του ανοίξω την πόρτα να φύγει.
Ε. Ελάτε κύριε πρέπει να τελειώνουμε, έχω και άλλη δουλειά να κάνω. Ήδη η παραγώγιση των συναρτήσεων μου έχει κόψει. Ξέρετε είναι σαν το αυγολέμονο, δεν μπορεί να περιμένει για πολύ, μετά φτου κι απ’ την αρχή, game over. Ταυτότητα παρακαλώ.
A. Βγάζει το παρακάτω κομμάτι χαρτί και το ακουμπά ευλαβικά πάνω στο γκισέ.
Ε. Δεν αντέχω άλλο, τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά! Θα φωνάξω τον προϊστάμενο [Π]. Κύριε Παντζάρη, κύριε Παντζάρη, για ελάτε εδώ ένα λεπτό… Μπορείτε να ασχοληθείτε λίγο με αυτόν τον κύριο, με παιδεύει εδώ και μια ώρα για φορολογική του υπόθεση, του ζήτησα την ταυτότητα του και μου έδωσε αυτό το χαρτί με κάτι ζωγραφιές πάνω, έλεος πια…
Π. Τι έχουμε εδώ; A! Το Allegro Barbaro του Κάρολου Βαλεντίνου Αλκάν! Ω! Τι τιμή! Κι ο ίδιος αυτοπροσώπως στο ταπεινό εφοριακό μας κατάστημα! Τι τιμή! Τι τιμή!
A. Γνωρίζετε τη μουσική μου κύριε;
Π. Τι ερώτηση;! Και βέβαια τη γνωρίζω! Είμαι ερασιτέχνης πιανίστας, έκανα μια προσπάθεια να παίξω το βαρβαρικό σας αλέγκρο και κατέληξα με ένα στραμπουλιγμένο δεξί και μια τενοντίτιδα στο αριστερό! Κατέφυγα στην παθητική λύση της ακρόασης της μουσικής σας στις εξαίρετες εκτελέσεις των Hamelin, Ringaissen και Gibbons. Προτιμώ τον Gibbons να σας πω την αλήθεια…
Μ. Εγώ προτιμώ την Έφη Θώδη!
A. Σκασμός ηλίθιο τετράποδο. Ακόμη εδώ είσαι; Συγχωρέστε με κύριε Μπετόβεν, ξέρετε Μπετόβεν στα ολλανδικά, Παντζάρης στα ελληνικά, τιμημένο επίθετο, κάτι ξέρω κι εγώ από ονόματα κι επίθετα, παραφέρθηκα κύριε, αλλά με βγάζει εκτός ορίων αυτό το κατά Καρτέσιο τετράποδο αυτόματο! Ποια είναι η γνώμη σας για τη μουσική μου; Φαίνεσθε πολύ ενημερωμένος.
Π. Να σας πω… εντυπωσιάστηκα με τις πρώτες ακροάσεις. Μελετώντας όμως κάπως πιο προσεκτικά τη μουσική σας διαπίστωσα ότι μορφολογικά, αρμονικά και αντιστικτικά είναι, αν και όχι πάντα, σχετικά απλή. Είμαι εραστής της παραμετρικής πολυπλοκότητας ξέρετε και όχι της τεχνικής δυσκολίας. Μη σας κακοφανεί αλλά δεν θα έδινα ούτε μια σελίδα από τα τελευταία πιανιστικά έργα του Μπραμς για σύμπαν το πιανιστικό σας έργο! Πώς να το πω… δεν χαρακτηρίζονται από την σοπενική ευγένεια της μελωδίας, από την σουμανική περίτεχνη αντίστιξη, ή από την λιστική μεγαλοπρέπεια της τεχνικής. Εν τούτοις έχουν μια κάποια γοητεία, είναι προκλητικά για εκτελεστή και ακροατή και μερικές φορές είναι και πρωτοπόρα. Για παράδειγμα στο προαναφερθέν Allegro Barbaro ενώ βάζετε σι ύφεση, οπλισμό για Φα μείζονα, εν τούτοις το έργο είναι στο Λύδιο, πάντα αναιρείτε την ύφεση! Cool! Ο τίτλος δε, προοιωνίζει ένα άλλο Allegro Barbaro που γράφτηκε αργότερα και έγινε αμέσως διάσημο σε αντίθεση με το δικό σας. Αδικία! Γενικά πιάσατε πολλά στον «αέρα». Να για παράδειγμα το Comme le vent, το ήξερε ο συμπατριώτης σας ο Ντεμπυσύ; Το μιμήθηκε; Σίγουρα πάντως μελέτησε τη μουσική σας. Και τι να πει κανείς για το Chemin de fer;! Ήδη από το 1844 προλέγετε την «μηχανιστική» μουσική του επόμενου αιώνα, το Pacific 231 του Χόνεγκερ γράφτηκε 79 χρόνια μετά, το «Εργοστάσιο Σιδήρου» του Μοσόλοφ 84 χρόνια μετά και πολλά άλλα που σίγουρα θα τα γνωρίζετε. Εντυπωσιακή και η Συμφωνία σας για Σόλο Πιάνο. Αν λάβει κανείς υπόψη του όλα αυτά τα επιτεύγματα σας θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ιστορία της μουσικής είναι μερικώς τυφλή, κωφή εν προκειμένω…
Μ. Πέστα μεγάλε τον έκανες ρόμπα τον τύπο… κλωτσιά από Αλκάν … Ωχ! Παλιογαλλιδούλα, μου έσπασες τα πλευρά…
Π. Θα θέλατε να δούμε στο διαδίκτυο τον Gibbons να παίζει το Allegro Barbaro; Είναι εντυπωσιακό!
A. Πολύ ευχαρίστως, δεν γνωρίζω αυτή την εκτέλεση.
Μ. Μπορούμε μετά να κατεβάσουμε και το τελευταίο επεισόδιο του Prison Break;
Π. Στον εφοριακό υπάλληλο: Θα μπορούσατε να σταματήσετε να παραγωγίζετε τα τουβλάκια και να μπείτε στο YouTube. Γίνεται η σύνδεση, στρέφει την οθόνη προς τον Αλκάν και προς εσάς:
Ο εφοριακός κάνει για ώρα ότι δεν τον βλέπει, είναι κοντά να τελειώσει το πέμπτο επίπεδο στο παιγνίδι του, ένα κόκκινο τουβλάκι του μένει ακόμη, κάποια στιγμή αναγκάζεται να του μιλήσει, να του φωνάξει μάλλον …Ε. Παρακαλώ κύριε, ε ψιτ κύριος, τι θα θέλατε;
A. κοιτάζει σα χαμένο …
Ε. Κύριε σε σας μιλάω, απαντήστε, έχω να παραγωγήσω κάποιες ελλειπτικές συναρτήσεις για να υπολογίσω το φόρο μιας μεγάλης εταιρίας, εθνική υπόθεσις, δεν μπορεί να περιμένει, βρίσκομαι στην πέμπτη παράγωγο ήδη και μέχρι να σχολάσω πρέπει να έχω κάνει high score, ε … να έχω φτάσει σε κάποιο αποτέλεσμα τέλος πάντων …
A. Αλκάν!
Ε. Αμάν; τι είπατε;
A. Θέλω να υποβάλλω μια συμπληρωματική φορολογική δήλωση παρακαλώ.
Ε. Α, μάλιστα. Όνομα παρακαλώ.
A. Αλκάν!
Ε. Το όνομα σας είναι αυτό, ή το επίθετο σας;
A. Το όνομα μου που το έκανα επίθετο!
Ε. Κύριε Αμάν μπλέξαμε. Μπορείτε να μου πείτε όνομα και επίθετο παρακαλώ;
A. Το επίθετο μου ήταν Μοράνζ, σε μικρή ηλικία υιοθέτησα το μικρό όνομα του πατέρα μου που ήταν Αλκάν. Δοξάστηκα ως Αλκάν, μετά θάνατον οφείλω να ομολογήσω.
Ε. Μέχρις εδώ βγάλαμε κάποια άκρη. Το μικρό σας; … δεν πιστεύω το μικρό σας να το κάνατε μεγάλο;
A. Κάρολος-Βαλεντίνος!
Ε. Αχ! Τι μου θύμισες! Κάθε του Αγ. Βαλεντίνου στέλνω λουλούδια στη Λίτσα τη κομμώτρια, εδώ πιο κάτω στο κομμωτήριο στη γωνία. Στη γυναίκα μου κάνω δώρο όλη τη σειρά Μπάρμπα Στάθης από τον Σκλαβενίτη. Στην εργασία μας τώρα. Όνομα πατρός;
A. Αλκάν Μοράνζ, να έτσι γράφεται… γράφει σε ένα κομμάτι χαρτί: Alkan Morhange.
Ε. Μητρός;
A. Ιουλία Αλκάν, το γένος Αβραάμ. Έφερε στον κόσμο επτά παιδιά μαζί με εμένα, τον Ερνέστ, τον Μαξίμ…
Ε. Φτάνει, φτάνει, δεν χρειάζεται η υπηρεσία αυτές τις πληροφορίες, στην ΕΥΠ τα υπόλοιπα.
A. Να και μια φωτογραφία της μητρός μου. Την έχω πάντα μαζί μου…
Ε. Αδιαφορεί η υπηρεσία κύριε. Τόπος κατοικίας;A. Όλη μου τη ζωή στο Παρίσι. Αφότου πέθανα φιλοξενούμαι από δω κι από κει.
Ε. Έτσι είναι άμα πεθαίνει κανείς απελευθερώνεται. Υπηκοότητα;
A. Γαλλική, φυσικά!
Ε. Έτος γεννήσεως;
A. Με είδε το φως της μέρας, αν και είχε συννεφιά, στις 30 Νοεμβρίου του 1813. Όλα τα φώτα έσβησαν στις 29 Μαρτίου του 1888. Άσχετο, αλλά έχω το λόγο μου, εννιά χρόνια μετά πέθανε ο Μπράμς. Έπρεπε να πεθάνω για να αποδείξω ότι υπάρχω!
A. Μπράβο! Μπράβο! Μ’ αρέσετε! Εκτιμώ τις πλήρεις και ακριβείς πληροφορίες! Αν όλοι οι φορολογούμενοι έδιναν ημερομηνία γεννήσεως και θανάτου οι φάκελοι θα ήταν πληρέστεροι. Κι αυτό με τα ντραμς πολύ χρήσιμο.
Ε. ΑΦΜ παρακαλώ:
A. 314159265
Ε. Χα, χα. Έχετε και χιουμοράκι βλέπω. Αυτό είναι το μ, ή το ν …, δεν θυμάμαι κάποιο γράμμα τελοσπάντων του Πυθαγόρα …, της Νικολακοπούλου κάποιου στιχουργού τέλος πάντων … Ελάτε, σοβαρά τώρα, το ΑΦΜ σας παρακαλώ!
A. 6-9-4-4-7-7-5-0-1-1
Ένας υπάλληλος από μέσα: Ο 6-9-4-4-7-7-5-0-1-1 είναι ο 321.367.945-οστός πρώτος αριθμός!
Ε. ψιθυρίζοντας με ένα χαμόγελο υπεροχής: Το σκασμένο, είναι αυτιστικό! Μικρόνους ξέρετε… Το παιδί για τον καφέ. Τι επαγγέλλεσθε;
A. Συνθέτης πρότυπης, πρωτότυπης και δύσκολης τεχνικά κυρίως πιανιστικής μουσικής, εφάμιλλης των συναδέλφων μου του προπερασμένου αιώνα, των δύο Φραγκίσκων και του Γιοχάννες! Μουσική με σαφώς βιρτουόζικο χαρακτήρα, μεγάλα πηδήματα, επαναλαμβανόμενες νότες, μεγάλα ανοίγματα του χεριού, πυκνή αντίστιξη, μα πάνω από όλα μουσική φίλε μου, μουσική με «Μ» κεφαλαίο και πάθος! Μερικοί χαρακτήρισαν τη μουσική μου άπαιχτη, τέτοιες βλακείες λέγονται συχνά για τα καινούρια και μεγαλεπήβολα έργα, άσε που αγνοούν και το φαινόμενο των 100 πιθήκων. Έχω συνθέσει και μουσική για εκκλησιαστικό όργανο καθώς και για πιάνο με πενταλιέρα. Σημειώστε επίσης μια σονάτα για βιολί, μια για τσέλο και ένα πιάνο τρίο. Α! και ένα Πένθιμο Εμβατήριο για το θάνατο ενός παπαγάλου.
Ε. Το σημείωσα. Είστε κάτι σαν τον Θεοδωράκη δηλαδή;
A. Ορίστε;!
Ε. Μουσικοσυνθέτης να γράψω βρε παιδάκι μου; έχετε και κάποιες φοροαπαλλαγές ξέρετε…
A. Μουσικοσυνθέτης με κεφαλαία παρακαλώ! Νομίζω ότι ήρθε ο καιρός μου πια να αναγνωριστώ, στο κάτω-κάτω νεκρός είμαι, στην Ελλάδα ζούμε. Υπήρξα παιδί θαύμα αγαπητέ μου, μπήκα στο Κονσερβατόριο του Παρισιού στην ηλικία των 6 ετών, σπούδασα πιάνο και εκκλησιαστικό όργανο , σε ένα χρόνο ο Κερουμπίνι έτριβε τα μάτια του, κέρδισα βραβεία στο σολφέζ, την αρμονία και το όργανο! Δάσκαλοι μου, α! τι να πρωτοθυμηθώ! Ο αφρός των γάλλων δασκάλων της εποχής μου. Δώδεκα χρονών έδωσα το πρώτο μου ρεσιτάλ στο πιάνο. Στα 14 μου, στα 1828, κρατούσα ήδη στα χέρια μου το opus 1 της μουσικής παραγωγής μου. Στα 25 μου με θεωρούσαν εφάμιλλο βιρτουόζο των Liszt, Thalberg και Kalkbrenner. Αμέ! Να μη σου πω ότι έπαιζα και μαζί με τον αγαπημένο μου Chopin, γείτονας μου ήταν στο Παρίσι, θεός ΄χωρέστον, όταν πέθανε πολλοί μαθητές του ήρθαν σε μένα. Φίλοι μου και οι Λιστ, Σάνδη και Ουγκώ. Ο Λιστ μάλιστα είπε κάποτε ότι είχα την τελειότερη τεχνική που είχε δει ποτέ σε πιανίστα! Τα πράγματα άλλαξαν όταν έχασα τη θέση του διευθυντού του πιανιστικού τμήματος. Ο στριμμένος ο Auber έβαλε τον μαθητή μου, τον Αντωνάκη τον Μαρμοντέλ στη θέση μου, ποιον; τον Αντωνάκη! Μέτριος καθηγητής του σολφέζ, με δυσκολία έπαιζε τα 100 Czerny. Αυτός ο κύριος εκλήθη να διδάξει τις επόμενες γενιές γάλλων μουσικών, μεταξύ αυτών και τον Ντεμπυσσύ, το 1858 του φορέσανε και το μετάλλιο της Λεγεώνας της Τιμής, ίντριγκες, αντισημιτισμός, δολοπλοκίες, μετά μου παραπονιέσαι για την Ελλάδα φίλε μου… Με πήρε από κάτω, σταμάτησα να παίζω, βαριά κατάθλιψη. Μέρα με την μέρα γινόμουν όλο και πιο μισάνθρωπος και μισογύνης. Δεν έβρισκα λόγο να ζω, δεν είχα κάποιον να δοθώ. Ακόμη και η σύνθεση με άφηνε αδιάφορο. Αν δεν ήμουν τόσο κλειστός και παθολογικά ευαίσθητος, αν τα καθημερινά για τους άλλους πράγματα δεν ήταν ανυπέρβλητες για μένα δυσκολίες, ίσως να τα είχα καταφέρει καλλίτερα στη ζωή μου. Η Ιστορία δεν γράφεται όμως με το «αν»… Τέλος πάντων κάπως τα κατάφερα και επέζησα, αξιώθηκα να δώσω και τα «Μικρά Κοντσέρτα» στην αίθουσα Erard. Και να μην ξεχάσω, μετέφρασα στα γαλλικά την Παλαιά και την Καινή διαθήκη, για ανταμοιβή ο Γιαχβέ μου έριξε ένα βαρύ τόμο του Ταλμούδ κατακούτελα και με ξέκανε! Αυτό το παραμύθι κατασκεύασαν για το θάνατο μου, η αλήθεια είναι πιο πικρή, πέθανα μόνος και αβοήθητος στο διαμέρισμα μου στο Παρίσι. Φτιάχνουν περίεργους μύθους για μένα, να ξέρετε όμως ότι τα αληθινά γεγονότα της ζωής είναι το καλλίτερο και συχνά το πιο πονεμένο παραμύθι…
Ε. Ο υπάλληλος έχει ολοκληρώσει με επιτυχία και την έκτη πίστα. Για σιγά άνθρωπε μου, τι με νοιάζουν όλα αυτά; Στην εκπομπή της Φλέσσα νομίζεις ότι ήρθες; Ηρέμησε, να απαντάς σε ότι σε ρωτάνε. Κι εγώ πάω στις συναυλίες του Σάκη αλλά δεν το κάνω βούκινο! Κάθε άνθρωπος έχει τις επιτυχίες του, 20 χρονών εγώ, εμένα που με βλέπεις, τον ίδιο!, έπαιζα τρίτος τερματοφύλακας στον Κεραυνό Κερατσινίου και με ζητήσανε και μεταγραφή στον Αστέρα Βουλιαγμένης! Πρέπει να το γράψω στο κούτελο μου; Λοιπόν, στα υπηρεσιακά μας τώρα. Έγγαμος, άγαμος;
Α. Δεν είχα ποτέ σύζυγο, είχα όμως ένα γιο. Αχ! Ο αγαπημένος μου Ελί. Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου του 1839. Δεν του φέρθηκα σωστά σαν πατέρας. Οι γραφιάδες αμφισβητούν ότι ήταν δικό μου παιδί, μάλλον για να σώσουν την αξιοπρέπεια μου. Είχε κι άλλο επώνυμο, Delaborde, το όνομα του συζύγου της μητέρας του, τι κρίμα! Γενικά στην οικογένεια ονόματα και επίθετα τα ανακατεύαμε. Στο διαμέρισμα του στο Παρίσι φιλοξενούσε δυο μαϊμούδες και εκατό κάκατους. Την μητέρα του την αγάπησα παράφορα, ήταν πρώην μαθήτρια μου και παντρεμένη με άλλον, την μόνη γυναίκα που αγάπησα ποτέ. Παράνομος έρωτας, γι αυτό και τόσο δυνατός. Έπρεπε να φύγω, να εγκαταλείψω μάνα και παιδί. Σκληρή απόφαση. Βρήκα παρηγοριά στα μαυρόασπρα πλήκτρα, έπαιζα και έγραφα ασταμάτητα. Θυμάμαι εκείνη την εποχή είχα σπάσει το χέρι μου. Στις 10 μέρες έβγαλα το γύψο, συνέθεσα και άρχισα να παίζω τη Σπουδή μου Allegro Barbaro μέσα σε φρικτούς πόνους. Έσβησα τον πόνο της καρδιάς μου μέσα στο φυσικό πόνο… Ονειροπολεί την χαμένη αγαπημένη του:
Ε. Σου χρειάζεται ο Ασκητής κι ο Πιντέρης μαζί κι από κοντά ο Yalom στο τηλέφωνο. Τι να γράψω άνθρωπε μου; Παντρεμένος ή μπακούρι;A. Γράψτε άγαμος.
Ε. Θρήσκευμα; … Ουπς! Αυτό δεν το ρωτάμε πια…
A. Δεν πειράζει. Βαθειά πιστός στις Εβραϊκές Παραδόσεις! Το δεύτερο μεγάλο πάθος μου μετά την μουσική, η Θεολογία. Αν ζούσα ξανά θα ήθελα να μελοποιήσω ολόκληρη τη Βίβλο!
Ένας μαύρος γάτος διασχίζει την αίθουσα… [Μ]
A. Μπόρις;
Ε. Ορίστε;!
A. Αυτός ο γάτος δεν είναι ο Μπόρις;
Ε. Εμένα ρωτάτε;
Μ. Ο Μπόρις είμαι βρε βλάκα, ποιος ήθελες να είμαι; o Richter με μαύρη γούνα; Αυτός δεν καταδέχτηκε ποτέ να σε παίξει!
A. Ανάγωγε δεν γνώριζε την μουσική μου, γι αυτό!
Ε. Ε, ε, κύριε Αμάν και κύριε Μωρίς! Δημόσια υπηρεσία είναι εδώ, τι είναι αυτά τα πράγματα;
Μ. Μωρή να πεις τη γυναίκα σου παλιογκραβούρα!
A. «Μωρίς» σε είπε Μπόρις, όχι μωρή…
Μ. Σιγά μη με πει και Μωρίς Ραβέλ η παλιοβινιέτα …
Ε. Τι συμβαίνει κύριοι; Εδώ θα λύσετε τις διαφορές σας;
A. Συγχωρέστε μας κύριε εφοριακέ υπάλληλε. Φιλοξενούμαστε με αυτόν τον γάτο και με έναν συνάδελφο εκ Ρωσίας σε ένα σπίτι εδώ πιο πάνω. Είναι ανάγωγος εκ φύσεως. Με πήρε από πίσω φαίνεται, θα του ανοίξω την πόρτα να φύγει.
Ε. Ελάτε κύριε πρέπει να τελειώνουμε, έχω και άλλη δουλειά να κάνω. Ήδη η παραγώγιση των συναρτήσεων μου έχει κόψει. Ξέρετε είναι σαν το αυγολέμονο, δεν μπορεί να περιμένει για πολύ, μετά φτου κι απ’ την αρχή, game over. Ταυτότητα παρακαλώ.
A. Βγάζει το παρακάτω κομμάτι χαρτί και το ακουμπά ευλαβικά πάνω στο γκισέ.
Ε. Δεν αντέχω άλλο, τι καραγκιοζιλίκια είναι αυτά! Θα φωνάξω τον προϊστάμενο [Π]. Κύριε Παντζάρη, κύριε Παντζάρη, για ελάτε εδώ ένα λεπτό… Μπορείτε να ασχοληθείτε λίγο με αυτόν τον κύριο, με παιδεύει εδώ και μια ώρα για φορολογική του υπόθεση, του ζήτησα την ταυτότητα του και μου έδωσε αυτό το χαρτί με κάτι ζωγραφιές πάνω, έλεος πια…Π. Τι έχουμε εδώ; A! Το Allegro Barbaro του Κάρολου Βαλεντίνου Αλκάν! Ω! Τι τιμή! Κι ο ίδιος αυτοπροσώπως στο ταπεινό εφοριακό μας κατάστημα! Τι τιμή! Τι τιμή!
A. Γνωρίζετε τη μουσική μου κύριε;
Π. Τι ερώτηση;! Και βέβαια τη γνωρίζω! Είμαι ερασιτέχνης πιανίστας, έκανα μια προσπάθεια να παίξω το βαρβαρικό σας αλέγκρο και κατέληξα με ένα στραμπουλιγμένο δεξί και μια τενοντίτιδα στο αριστερό! Κατέφυγα στην παθητική λύση της ακρόασης της μουσικής σας στις εξαίρετες εκτελέσεις των Hamelin, Ringaissen και Gibbons. Προτιμώ τον Gibbons να σας πω την αλήθεια…
Μ. Εγώ προτιμώ την Έφη Θώδη!
A. Σκασμός ηλίθιο τετράποδο. Ακόμη εδώ είσαι; Συγχωρέστε με κύριε Μπετόβεν, ξέρετε Μπετόβεν στα ολλανδικά, Παντζάρης στα ελληνικά, τιμημένο επίθετο, κάτι ξέρω κι εγώ από ονόματα κι επίθετα, παραφέρθηκα κύριε, αλλά με βγάζει εκτός ορίων αυτό το κατά Καρτέσιο τετράποδο αυτόματο! Ποια είναι η γνώμη σας για τη μουσική μου; Φαίνεσθε πολύ ενημερωμένος.
Π. Να σας πω… εντυπωσιάστηκα με τις πρώτες ακροάσεις. Μελετώντας όμως κάπως πιο προσεκτικά τη μουσική σας διαπίστωσα ότι μορφολογικά, αρμονικά και αντιστικτικά είναι, αν και όχι πάντα, σχετικά απλή. Είμαι εραστής της παραμετρικής πολυπλοκότητας ξέρετε και όχι της τεχνικής δυσκολίας. Μη σας κακοφανεί αλλά δεν θα έδινα ούτε μια σελίδα από τα τελευταία πιανιστικά έργα του Μπραμς για σύμπαν το πιανιστικό σας έργο! Πώς να το πω… δεν χαρακτηρίζονται από την σοπενική ευγένεια της μελωδίας, από την σουμανική περίτεχνη αντίστιξη, ή από την λιστική μεγαλοπρέπεια της τεχνικής. Εν τούτοις έχουν μια κάποια γοητεία, είναι προκλητικά για εκτελεστή και ακροατή και μερικές φορές είναι και πρωτοπόρα. Για παράδειγμα στο προαναφερθέν Allegro Barbaro ενώ βάζετε σι ύφεση, οπλισμό για Φα μείζονα, εν τούτοις το έργο είναι στο Λύδιο, πάντα αναιρείτε την ύφεση! Cool! Ο τίτλος δε, προοιωνίζει ένα άλλο Allegro Barbaro που γράφτηκε αργότερα και έγινε αμέσως διάσημο σε αντίθεση με το δικό σας. Αδικία! Γενικά πιάσατε πολλά στον «αέρα». Να για παράδειγμα το Comme le vent, το ήξερε ο συμπατριώτης σας ο Ντεμπυσύ; Το μιμήθηκε; Σίγουρα πάντως μελέτησε τη μουσική σας. Και τι να πει κανείς για το Chemin de fer;! Ήδη από το 1844 προλέγετε την «μηχανιστική» μουσική του επόμενου αιώνα, το Pacific 231 του Χόνεγκερ γράφτηκε 79 χρόνια μετά, το «Εργοστάσιο Σιδήρου» του Μοσόλοφ 84 χρόνια μετά και πολλά άλλα που σίγουρα θα τα γνωρίζετε. Εντυπωσιακή και η Συμφωνία σας για Σόλο Πιάνο. Αν λάβει κανείς υπόψη του όλα αυτά τα επιτεύγματα σας θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ιστορία της μουσικής είναι μερικώς τυφλή, κωφή εν προκειμένω…
Μ. Πέστα μεγάλε τον έκανες ρόμπα τον τύπο… κλωτσιά από Αλκάν … Ωχ! Παλιογαλλιδούλα, μου έσπασες τα πλευρά…
Π. Θα θέλατε να δούμε στο διαδίκτυο τον Gibbons να παίζει το Allegro Barbaro; Είναι εντυπωσιακό!
A. Πολύ ευχαρίστως, δεν γνωρίζω αυτή την εκτέλεση.
Μ. Μπορούμε μετά να κατεβάσουμε και το τελευταίο επεισόδιο του Prison Break;
Π. Στον εφοριακό υπάλληλο: Θα μπορούσατε να σταματήσετε να παραγωγίζετε τα τουβλάκια και να μπείτε στο YouTube. Γίνεται η σύνδεση, στρέφει την οθόνη προς τον Αλκάν και προς εσάς:
A. Υπέροχο! Το παίζει καλλίτερα κι από εμένα!
Π. Γιατί δεν γράφετε πια;
A. Γιατί έχω πεθάνει κύριε!
Π. Γιατί δεν γράφετε πια;
A. Γιατί έχω πεθάνει κύριε!
σΒμπΑ!
Scores Download
Μπορείτε να κατεβάσετε το Allegro barbaro του Alkan σε PDF (έκδοση 3euk1L4) από εδώ.
Σημειώσεις & Πηγές
* Ξαναδιαβάζοντας το κείμενο αργά το βράδυ και με διάθεση επί τα βελτίω σκέφτηκα ότι σε όποιο σημείο κι αν βρίσκεσαι στη ζωή σου και σε οποιαδήποτε κατάσταση, πάντα μπορείς να ελπίζεις ότι τα πραγμάτα μπορούν να πάνε και καλλίτερα. Απλή σκέψη, να όμως που ο Αλκάν δεν την έκανε κι έφαγε το Ταλμούδ στο κεφάλι.
* «Ό,τι δεν σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό» λέει η αισιόδοξη, κρατούσα και πλέον συμφέρουσα άποψη. Ό,τι δεν σε σκοτώνει μπορεί να σε αφήσει όμως απλά ανάπηρο! Ο παράνομος έρωτας και ο Μαρμοντέλ άφησαν τον Αλκάν συναισθηματικά ανάπηρο, ευτυχώς για εμάς όχι μουσικά. Η ελεύθερη πτώση του Ταλμούδ στην κεφαλή του ήταν το Χέρι του Θεού. Σ’ αυτές τις περιπτώσεις ο Θεός αποτελειώνει αυτό που αφήνει μισό η Μοίρα.
* Αν δεν σας ξένισε τι δουλειά έχει ο νεκρός Αλκάν στην Ε' Εφορία Πειραιά αλλά αντίθετα αναρωτιέστε τι δουλειά έχει ένας ομιλών μαύρος γάτος στην Δημόσια Υπηρεσία, δείτε εδώ και εδώ.
* Η μουσική του Alkan είναι ένα παράδειγμα μουσικής τεχνικά πολύ δύσκολης, αλλά όχι παραμετρικά πολύπλοκης (δικός μου όρος, πιθανόν όχι πετυχημένος). Το Allegro barbaro θα μπορούσε να το αναλύσει μορφολογικά και αρμονικά και ένας καλός τριτοετής σπουδαστής Υποχρεωτικού Αρμονίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι όλη του η μουσική παραγωγή είναι έτσι, ούτε ότι αξιολογεί την μουσική του. Απλά το φέρνω σαν ένα επιπλέον παράδειγμα γι αυτό το άρθρο μου. Ο Παντζάρης είναι υπερβολικός όταν συγκρίνει τον Alkan με τον Brahms.
* Συνέχισα την παραγωγή μύθων γύρω από τον Alkan, οι περισσότερες πάντως πληροφορίες που παραθέτω στην αφήγηση μου είναι ιστορικά τεκμηριωμένες.
Για πιο έγκριτες βιογραφίες του συνθέτη συμβουλευτείτε τους κατωτέρω συνδέσμους (μην παραλείψετε το άρθρο του Gibbons):
* Charles-Valentin Alkan, άρθρο της Wikipedia.
* Alkan Society website, με δισκογραφία, συνδέσμους στο διαδίκτυο και videos από το YouTube.
* Unriddling Alkan, μια διάλεξη που δόθηκε στην Alkan Society στις 25 Φεβρουαρίου του 2003 και αναφέρεται στις Εβραϊκές ρίζες του Alkan.
* The Myths of Alkan, από τον Jack Gibbons. Από μια ομιλία για τον Alkan του Gibbons στο BBC 3.
5 σχόλια:
Μερικές φορές βγαίνουν σε καλό οι εφορίες. Ωραιότατο.
Πρόκειται για λογοτεχνικό αριστούργημα (...για να μετριάσω τα πράγματα)... στον δικό μας κόσμο. Αλλά ποιός ξέρει;....
Εξαιαρετικό και απολαυστικότατο κείμενο!
Κύριε Συκιά νομίζω πως έχετε έτοιμο το θέμα της επόμενής σας όπερας!Σε άλλη βάση ίσως αυτή τη φορά,σε σχέση με τον ονειρικά σκοτεινό Ορφέα που βρίσκεται αντιμέτωπος με το φόβο του άγνωστου και το εξαγνιστικό πέρασμά του στον Κάτω Κόσμο.Ίσως κάτι πιο γήινο,γλυκόπικρο,που σε πονάει με την αλήθεια του,έστω κι αν διατυπώνεται με χαριτωμένη ελαφρότητα,που το γεύεσαι καισυμπάσχεις μαζί του και όταν τελειώνει φεύγεις με την κρυφή ελπίδα πως εσύ μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα(ελπίζεις πως την επόμενη φορα θα τα καταφέρεις καλύτερα...)
Η επόμενη όπερα πολύ φοβάμαι ότι θα είναι opus posthumus.
Δημοσίευση σχολίου