“the life of man, solitary, poor, nasty, brutish, and short”
Thomas Hobbs
*
Σήμερα στην ΕΤ3 ο Κλεάνθης Γρίβας ανέδειξε επιτυχώς κατά τη γνώμη μου μια βασική συνιστώσα του προβλήματος: γενέθλιος πράξη, είπε, του νεοελληνικού κράτους είναι μια ενέργεια του παρακράτους, η δολοφονία του Καποδίστρια. Δεν δημιουργήσαμε ποτέ κράτος, παραμείναμε στο παρακράτος των κοτσαμπάσιδων (ψέμα, ρουσφέτι, ρουφιανά, βία, κλεψιά κλπ). Θα προσέθετα επίσης, ότι σαν Έλληνες δεν περάσαμε την περίοδο της Αναγέννησης, σημαντική για τους Δυτικούς, όπου επανεκτιμήθη η Αρχαιότητα, ανοίχθηκαν νέοι δρόμοι στην Επιστήμη και την Τέχνη και με την πολιτική σκέψη των Hobbes, Locke και Rousseau ετέθησαν οι βάσεις των σύγχρονων ευρωπαϊκών κρατών (εξ ου και η στείρα αρχαιολαγνεία μερίδας κυρίως (άκρο-) δεξιών νεοελλήνων, ή η απαξίωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς από μερίδα κυρίως της αριστεράς. Στον τάφο του δικού μας αναγεννησιακού Θ. Καΐρη ρίξαμε ασβέστη! ).*
*
Το εγωιστικό γονίδιο, αρχέγονο κληροδότημα για την επιβίωση, εξαίρετης ποιότητας στους Έλληνες, κατέλαβε όλο μας το Είναι. Σκοτείνιασε η σκέψη μας και ξεθώριασε η αγάπη μας.*
Το κοινωνικό συμβόλαιο που υπογράφουμε σε κάθε εκλογές είναι λευκό, γιατί δεν ξέρουμε εμείς οι ίδιοι να το συμπληρώσουμε. Το βιβλικό τέρας Λεβιάθαν δημιουργήθηκε την πέμπτη μέρα της Δημιουργίας, το πολιτικό τέρας αναδημιουργείται κάθε Δευτέρα μετά τις εκλογές, έτοιμο να κατασπαράξει τον κυρίαρχο λαό.*
Στον ανίκανο πολιτικό, στο βίαιο αστυνομικό, στον σατανικό ιερέα βλέπω κομμάτια του κακού εαυτού μου. Αν αλλάξω εγώ θ’ αλλάξουν κι αυτοί.
*
Απεύχομαι:
Bellum omnium contra omnes
Απεύχομαι:
Bellum omnium contra omnes
2 σχόλια:
Δεν θα προσέθετα ούτε άνω τελεία στα γραφόμενά σου, αλλά κρατώ την τελευταία σου παράγραφο με σκοπό να της επιτεθώ. Δεν θυμάμαι πότε πρωτάκουσα πως εμείς πρέπει αρχικά να αλλάξουμε ή πως: « Κοινωνία σου μοιάζουμε και έχεις το πρόσωπό μας» (ή κάπως έτσι) και τα υιοθέτησα κι εγώ, ξέρω μονάχα πως εδώ και χρόνια έχει μεταλλαχτεί μέσα μου η φράση και μου υπαγορεύει: «Αν αλλάξεις εσύ και είσαι άλλος, θα είμαι κι εγώ λιγότερο απάνθρωπος δεσμοφύλακας σου».
Έτσι το εκλαμβάνω, και…
σε ερωτώ: 1ον Τί έχεις να αλλάξεις εσύ; Ακόμα και ο πιο κακός εαυτός σου, που λες, δεν έχει βλάψει κανέναν. (Δεν μιλάμε για λάθη ακούσια που μπορεί να σε στεναχωρούν. Όλοι έχουμε κάνει. Μιλάμε για αυθεντικά κακές πράξεις. Εκούσιες).
2ον Τί κοινό έχεις εσύ που είσαι ευσυνείδητος στο επάγγελμά σου με έναν ανίκανο πολιτικό; (Ασυνείδητο κατά το πλείστον).
3ον Αν μπορούσες εσύ, μα και οι υπόλοιποι από μας, να βελτιώσεις αυτό που κάνεις, και κάνουμε, θα το ελάμβανε κάποιος σοβαρά υπ’ όψιν;
(Με τον σατανικό ιερέα και τον βίαιο αστυνομικό δεν βρίσκω σημεία ταύτισης με κανέναν μας).
Δεν μας αξίζουν τύψεις για πράγματα που δεν φέρουμε την ευθύνη τους.
Ούτε καν για τα κόμματα που μας κυβερνούν δεν φέρουμε ευθύνη. Προσωπικά εμείς δεν πριμοδοτήσαμε ποτέ κανέναν τους. Τί να κάνουμε; Κάποιοι τους εμπιστεύονται, κάποιοι έχουν ‘’ελπίδες’’ με αυτούς, κάποιοι έχουν συμφέρον. Φταίμε εμείς που μας κάθονται στο σβέρκο κάποιοι που δεν τους θέλαμε ποτέ;
Έφταιγαν οι δικοί μας για την χούντα;
Όχι.
Δημοκρατία δυστυχώς είναι το να ανέχεται η πλειοψηφία την μαλακία της μειοψηφίας.
Είναι το μη χείρον βέλτιστο και όσο κι αν μας πληγώνει θα το υπομείνουμε.
Ας επιμείνουμε σ’ αυτήν (την δημοκρατία) αλλά ας την βελτιώσουμε. Επείγει.
Πριν ξεκινήσω να γράψω αυτό το σχόλιο, ασυναίσθητα υπομειδιώ συσχετίζοντάς το με το σχόλιό μου στο προηγούμενο ποστ «Τα Θέματα Του Υποκόμη», όσο κι αν ο συσχετισμός να μοιάζει......άσχετος.
Από την ίδια ιατρική σχολή αποφοιτούν και ο Γιατρός Χωρίς Σύνορα και ο Γιατρός Χωρίς Όρια και Ηθικούς Φραγμούς. Και αυτός που καταγγέλλει το εκπαιδευτικό μας σύστημα και αυτός που το υμνεί, από το ίδιο εκπαιδευτικό σύστημα έχουν διέλθει και προέλθει. Πολίτες της Αθήνας και ο Σωκράτης και οι συκοφάντες του. Και απαξάπαντες μελλοθάνατοι.
Δημοσίευση σχολίου