Δεν έχω σχέση με την λεγόμενη παραπαιδεία των φροντιστηρίων Μέσης Εκπαίδευσης. Με αφορμή όμως το 23% ΦΠΑ διαβάζω λίβελους γι' αυτήν την τεσσαρακονταετή μάστιγα... “Υπεράσπιση της παραπαιδείας στο όνομα του ΦΠΑ”. Δεν νιώθω επαρκής για να σχολιάσω πολιτικά και θεσμικά το θέμα, θα ήθελα όμως να κάνω μια ιστορική αναφορά για τους “φροντιστηριάδες”: ανάμεσά τους υπήρξαν μερικές από τις πιο φωτισμένες, καταρτισμένες, ενημερωμένες και αν όχι “παιδευτικές”, τουλάχιστον “εκπαιδευτικές” προσωπικότητες (κι ο σκύλος “εκπαιδεύεται”, “παιδεύεται” όμως μόνον ο άνθρωπος).
Κάλυψαν ένα κενό ανεπαρκών ή αδιάφορων δημόσιων εκπαιδευτικών, πρόβλημα που δημιούργησαν και διατήρησαν τα πολιτικά κόμματα εν τω συνόλω τους. Συνέγραψαν πληθώρα εγχειριδίων και βοηθημάτων, απ' όσο μπορώ να κρίνω, εφάμιλλων ή και ανώτερων αντίστοιχων ξενόγλωσσων, π.χ. οι αριστουργηματικές Γεωμετρίες των Ιωαννίδη και Κανέλλου (και σε έκδοση ΟΕΔΒ), οι Γεωμετρικές Κατασκευές του Δημητρίου, η τρίτομη Άλγεβρα του Ζουρνά, τα Πολυώνυμα του Καζαντζή, η Χημεία του Μανωλκίδη, η σειρά Ασκήσεων του Τόγκα και τόσα άλλα... Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η εκτίμηση και ο σεβασμός που νιώθουν οι παλιοί μαθητές γι' αυτούς τους Δασκάλους, μπορείτε να το διαπιστώσετε στο διαδίκτυο σε ιστότοπους αφιερωμένους στο θέμα. Άραγε δεν θα έπρεπε να τιμηθούν ή έστω να μνημονευθούν αυτοί οι Δάσκαλοι για την προσφορά τους, έστω στην [εκ]παίδευση; Υποθέτω, διότι δεν τους γνώρισα, ότι λαμπροί επιστήμονες σαν τον Ιωαννίδη και τον Κανέλλο θα δίδασκαν, έστω και έμμεσα, ήθος.
Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι πρέπει να διατηρηθεί αυτό το καθεστώς. Συγκεκριμένα αίτια του παρελθόντος οδήγησαν σε αποτελέσματα, που όμως πολλές τα κρίνουμε χωρίς να τα γνωρίζουμε σε όλες τους τις διαστάσεις.
Κάλυψαν ένα κενό ανεπαρκών ή αδιάφορων δημόσιων εκπαιδευτικών, πρόβλημα που δημιούργησαν και διατήρησαν τα πολιτικά κόμματα εν τω συνόλω τους. Συνέγραψαν πληθώρα εγχειριδίων και βοηθημάτων, απ' όσο μπορώ να κρίνω, εφάμιλλων ή και ανώτερων αντίστοιχων ξενόγλωσσων, π.χ. οι αριστουργηματικές Γεωμετρίες των Ιωαννίδη και Κανέλλου (και σε έκδοση ΟΕΔΒ), οι Γεωμετρικές Κατασκευές του Δημητρίου, η τρίτομη Άλγεβρα του Ζουρνά, τα Πολυώνυμα του Καζαντζή, η Χημεία του Μανωλκίδη, η σειρά Ασκήσεων του Τόγκα και τόσα άλλα... Ενδιαφέρον παρουσιάζει επίσης η εκτίμηση και ο σεβασμός που νιώθουν οι παλιοί μαθητές γι' αυτούς τους Δασκάλους, μπορείτε να το διαπιστώσετε στο διαδίκτυο σε ιστότοπους αφιερωμένους στο θέμα. Άραγε δεν θα έπρεπε να τιμηθούν ή έστω να μνημονευθούν αυτοί οι Δάσκαλοι για την προσφορά τους, έστω στην [εκ]παίδευση; Υποθέτω, διότι δεν τους γνώρισα, ότι λαμπροί επιστήμονες σαν τον Ιωαννίδη και τον Κανέλλο θα δίδασκαν, έστω και έμμεσα, ήθος.
Σε καμία περίπτωση δεν λέω ότι πρέπει να διατηρηθεί αυτό το καθεστώς. Συγκεκριμένα αίτια του παρελθόντος οδήγησαν σε αποτελέσματα, που όμως πολλές τα κρίνουμε χωρίς να τα γνωρίζουμε σε όλες τους τις διαστάσεις.
2 σχόλια:
Δημήτρη, δικαίως υπερασπίζεσαι τους φωτισμένους Δασκάλους. Οι οποίοι υπάρχουν σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης, στην δημόσια, στην ιδιωτική και στα φροντιστήρια. Το πού θα βρεθεί κάποιος να διδάσκει είναι θέμα τις περισσότερες φορές συγκυριών. Και το πού θα τον συναντήσεις αυτόν τον Δάσκαλο είναι θέμα επίσης συγκυρίας - αν και κάποια γενικώς επιτυχής στόχευση (είτε του μαθητή είτε του γονέα) μπορεί να σε φέρει κάποιες φορές πιο σύντομα σε αυτήν την γνωριμία. Επίσης, οι ελλιπείς διδάσκοντες υπάρχουν σε όλο το φάσμα της εκπαίδευσης. Δεν είναι ελλιπής μόνον ο βαριεστημένος δάσκαλος. Άλλο τόσο ελλιπής είναι εκείνος ο φαινομενικά ενεργητικός δάσκαλος που οδηγεί τον μαθητή στην άκριτη αποστήθιση, απλώς διευκολύνοντάς την με "κουτάκια" – ουσιαστικά είναι και αυτός βαριεστημένος. Δυστυχώς αυτόν ειδικά τον «φωτοτυπάκια» τον εκτιμούν ιδιαίτερα οι μαθητές γιατί πίσω του κρύβουν την άνευ έρωτος σπουδή τους (σπουδή πιο πολύ με την κυριολεκτική της σημασία, αυτήν της βιασύνης – του πασαλείμματος).
Ο φωτισμένος δάσκαλος συνδυάζει κατάρτιση, μεταδοτικότητα και προπαντός εμνευστική δύναμη. Αυτά του δίνουν την ικανότητα να διεισδύσει στην υπό διαμόρφωση προσωπικότητα του μαθητή και να την επηρεάσει προς την κατεύθυνση του έρωτα για το αντικείμενο το οποίο στοχεύει να σπουδάσει. Με αυτόν τον τρόπο εξαλείφει το βάρος της έντασης και του άγχους των εισαγωγικών εξετάσεων, αντισταθμίζοντάς το με την ουσία. Και κατ’ επέκτασιν ακυρώνει το νευρωτικό εκπαιδευτικό μας σύστημα που από το νηπιαγωγείο αποβλέπει στην «χαρτοθηρία» ενός οιουδήποτε πανεπιστημιακού πτυχίου, αποστερώντας από τους μαθητές αυτό που δικαιούνται σε κάθε ηλικιακή φάση τους: να είναι παιδάκια, παιδιά, έφηβοι…. όχι υποψήφιοι …συνταξιούχοι.
Δημήτρη και Γιώργο καλημέρα.
Συμφωνώ σε όσα γράφετε. Ειδικά για την ευκλείδεια γεωμετρία οι φροντιστές έκαναν πολύ μεγάλη δουλειά (με την ευκαιρία αν δεν το ξέρετε δείτε εδώ: http://parmenides52.blogspot.gr/). Η φυσική και η γεωμετρία ήταν πάντα τα αγαπημένα μου μαθήματα και με στενοχωρεί να βλέπω ότι σήμερα έχουν πέσει σε απαξία στο εκπαιδευτικό μας σύστημα. Στα χώματα που γεννήθηκαν δεν έχουν χώρο μπρος στο «λαμπρό» μέλλον των λογιστικών «επιστημών».
Δημοσίευση σχολίου