Πέμπτη 23 Ιανουαρίου 2014

Ave verum corpus

Προς το τέλος της ζωής του και ενώ συνέθετε τον Μαγικό Αυλό ο Mozart μας χάρισε ένα “διαμαντάκι”, όπως θα έλεγε κι ένας παλιός Έλληνας μουσικοκριτικός, το Ave Verum Corpus (Χαῖρε σῶμα τὸ ἀληθινὸν, τὸ ἐκ Μαρίας τῆς Παρθένου τεχθὲν). Γράφτηκε την χρονιά του θανάτου του, στις 17 Ιουνίου του 1791 στο Baden και ενώ πήγαινε να επισκεφθεί την για έκτη φορά εγκυμονούσα Constanze, για την καθολική εορτή Corpus Christi (Corpus Domini).

Σαράντα έξι μέτρα, για τετράφωνη μεικτή χορωδία, έγχορδα και όργανο, χωρίς ενδείξεις δυναμικής, ένα sotto voce μόνο στην αρχή, προοιωνίζει τρόπον τινά υφολογικά στοιχεία του Requiem.

Ο Liszt συνδύασε το μοτέτο του Mozart με το Miserere mei, Deus του Allegri στο πιανιστικό έργο του Evocation à la Chapelle Sixtine, S.461. Με την σειρά του ο Tchaikovsky χρησιμοποίησε την εκδοχή του Liszt ως βάση για το 3ο μέρος (Preghiera) της Τέταρτης Ορχηστρικής Σουίτας (Μozartiana).

Στην παρτιτούρα σε PDF που επισυνάπτω θα βρείτε εδώ την πρωτότυπη εκδοχή του μοτέτου. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί από τους σπουδαστές της Αρμονίας (δίνεται το ενάριθμο βάσιμο) καθώς και από αυτούς της αντίστιξης για την μελέτη του “κλασικού” μοτέτου.

Ακολουθεί το λατινικό κείμενο η ελληνική του μετάφραση από τον Γεράσιμο Μπερεκέτη και μια αγγλική:

Ave verum corpus,
Natum de Maria Virgine,
Vere passum, immolatum
In cruce pro homine,
Cujus latus perforatum
Unda fluxit et sanguine,
Esto nobis praegustatum
In mortis examine.

Ελληνική μετάφραση:

Χαῖρε σῶμα τὸ ἀληθινὸν,
τὸ ἐκ Μαρίας τῆς Παρθένου τεχθὲν,
τὸ ἀληθῶς παθὸν καὶ θυσιασθὲν
ἐν τῷ Σταυρῷ ὑπὲρ τοῦ γένους τῶν ἀνθρώπων,
λογχισθὲν τῇ πλευρᾷ
ὓδωρ καὶ αἷμα ἐκβαλόν,
πρόγευσις γενοῦ ἡμῖν
τῶν τοῦ θανάτου δεινῶν.

Αγγλική μετάφραση:

Hail, true body,
Born of the Virgin Mary,
Truly suffered, sacrificed
On the Cross for mankind,
Whose pierced side
Flowed with water and blood,
Be for us a foretaste
In the trial of death.

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2014

Ἣλιος

 Ἣλιος γύρω στὶς 11 τὸ πρωί, μὲ τηλεσκόπιο Celestron Next Star 130 SLT, φωτογραφική CANON 600D καὶ φακό Barlow 2x.
Συνδύασα 3 λήψεις γιατί οἱ πόλοι δὲν “χώραγαν¨ σὲ 1 λήψη λόγῳ τοῦ εἲδους τοῦ φακοῦ.
ταν ἒρχονται τὰ σύννεφα ποεῖς τὴν ἀνάγκην φιλοτιμίαν…

Πέμπτη 9 Ιανουαρίου 2014

Πρώτη (πρόχειρη) απόπειρα φωτογράφισης του Ήλιου

Xωρίς τηλεσκόπιο, με φακό Canon 18-55 mm, manual focus to infinity και κρατώντας με το χέρι ένα Solar Filter σχεδόν σε επαφή με τον φακό. Διακρίνεται καθαρά το Στέμμα του, εντύπωση προκαλεί επίσης το πόσο “στρογγυλός” είναι (πεπλάτυνση μόλις 10 χιλιομέτρων!), αυτό οφείλεται στη βραδεία του περιστροφή.
(Προσοχή! Aν και αυτονόητο, οφείλω να προειδοποιήσω ότι δεν φωτογραφίζουμε τον Ήλιο με κινητό ή με φωτογραφική μηχανή χωρίς ειδικό φίλτρο!)

Τετάρτη 8 Ιανουαρίου 2014

Wojciech Kilar (1932-2013)

Πριν λίγες μέρες, στις 29 Δεκεμβρίου του παρελθόντος έτους, πέθανε ένας σημαντικός Πολωνός συνθέτης, ο Wojciech Kilar (εδώ το official site), γνωστός στο ευρύ κοινό από την μουσική που έγραψε για πάνω από 100 ταινίες, όπως:O Δράκουλα του Bram Stoker, O Θάνατος και η Kόρη, The Portrait of a Lady, H Έννατη Πύλη, Pan Tadeusz, O Πιανίστας, Zemsta και We Own the Night. Λιγότερο γνωστά τα συμφωνικά του έργα, η μουσική δωματίου, η χορωδιακή μουσική και τα πολλά κομμάτια για πιάνο.

Δευτέρα 6 Ιανουαρίου 2014

Πλανητικό Σύστημα Κέαρ

Όλα ξεκίνησαν με μια σύγκρουση μεταξύ δίδυμων αστέρων. Ένας εξ αυτών, ο κατά πολύ μεγαλύτερος, ήδη έπνεε τα λοίσθια, είχε διογκωθεί και περίμενε να αφεθεί στα χέρια της βαρύτητας και να καταρρεύσει. Τον πρόλαβε όμως ο δίδυμος αδελφός του και διαλύθηκε πάνω του επιταχύνοντας έναν θάνατο που αργότερα θα έδινε και πάλι ζωή:
Δημιουργήθηκε λοιπόν ένα νέφος που έφερνε το σπέρμα τής ζωής ενός νέου πλανητικού συστήματος:
Πέρασαν τα χρόνια, πέρασαν οι αιώνες και οι χιλιετίες, πέρασε τόσος καιρός που  άνθρωπος δεν αντέχει να μετρά και γεννήθηκε ένας νέος αστέρας, ο Κέαρ, η καρδιά στον Όμηρο:
Πιο κοντά από όλα τα παιδιά του Κέαρος, ο Λίθωρ, μια ξερή πέτρα, ζεματιστή στην πλευρά που βλέπει τον πατέρα του, παγωμένος μες το βαθύ σκοτάδι του από την άλλη:
Πιο πέρα η Πηρώ, σύζυγος του Βία, που δεν είχε τη μάζα να στρογγυλέψει κι έμεινε ένας ανώνυμος αστεροειδής. Φυσήξτε τον καπνό σας σ’ ένα ποτήρι κρασί για να δείτε πως είναι η ατμόσφαιρά της. Δηλητήρια και φαρμάκια σαν ένα βαρύ πάπλωμα την σκεπάζουν, ζωή ποτέ δεν θα δει:
Και να ο Αμυθάων με την Ειδομένη, ψυχρός αυτός σκεπάζει και προστατεύει την αγαπημένη του που φέρει και νοήμονα ζωή…:
Ο μικρός, ο Μίνυς, θρύλοι λεν πως κάποτε έσφυζε από ζωή, άρχισε όμως να χάνει τη ζωοδότρα ατμόσφαιρά του κι οι Μίνυοι μετοίκισαν στην Ειδομένη:
Από αέρια είναι καμωμένος ο Τεύκρος και κουβαλά ολόγυρα τα 70 παιδιά του. Δυο τα πιο μεγάλα, ο Δαέτωρ κι ο Φλόος:
Ο Βάλιος, αθάνατο άλογο του Αχιλλέα και τώρα πλάνητας με την πλούσια χαίτη του κι έναν επισκέπτη που περνά γρήγορα από κοντά του μη και το φυλακίσει:
Αφτάρ, after που λεν οι Άγγλοι, μετά από όλους τους άλλους, μόνος μες τη παγωνιά του τίποτα:
Ιδέες και τεχνικές δανείστηκα από το YouTube Channel Blue Lighting TV.

Πέμπτη 2 Ιανουαρίου 2014