Το ποιητικότατο αυτό κείμενο για την Γη προέρχεται από την Εισαγωγή του καθηγητή Γεωργίου Μιστριώτη στον Φαίδωνα του Πλάτωνα (1911). Μέσα από μια πανδαισία δοτικών, τοποθετεί, εικονογραφεί και στοχοθετεί την έλλογη σφαίρα μας, το κοσμικό άρμα του ανθρώπινου πνεύματος.
1 σχόλιο:
Καλημέρα.
Χθες (στις 18:02), στο σταθμό του προαστιακού στην Αθήνα, πρόσεξα (και δυστυχώς η θέση που είχα - μέσα στο βαγόνι - δεν μου επέτρεψε να τη φωτογραφίσω) μια μονοπόδαρη δεκοχτούρα να κάθεται τελείως ακίνητη στη σκιά που δημιουργούσε μια κολώνα του σταθμού. Δεν θορυβήθηκε από κανέναν βιαστικό επιβάτη και απολάμβανε τη σκιά. Σιγουρεύτηκα ότι είναι ζωντανή (και όχι παιχνίδι που παράπεσε) όταν ξεκινώντας ο συρμός κινήθηκε (πρακτικά λόγω του ότι είχε ένα πόδι πέταξε) και τσιμπολόγησε (υποθέτω ψίχουλα).
Επί της ουσίας η δεκοχτούρα αυτή όπως και το έλλογο ναρκισσιστικό πλάσμα, το κατέχων τα συμβόλαια ιδιοκτησίας της τρίτης πέτρα από τον ήλιο που όμως τα υπέγραψε μόνο του, ανήκουν στις συνέπειες της
http://thenetwar.com/wp-content/uploads/2009/10/meteorite.jpg
(πάντως μου έχει λείψει η δοτική στη σημερινή γλώσσα)
Δημοσίευση σχολίου