Επτά μηνών περίπου, το 1933.
•
•
Με τον παππού του, κάπου στη δεκαετία του 30.
•
Με τη γιαγιά του, δεκαετία του 30.
•
Ο έλεγχος επίδοσης του στο σχολείο Williamson Road Public School 1941-42.
•
Μια μελωδία που έγραψε σε ένα σχολικό τεστ το 1941.
Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
8 σχόλια:
Καλησπέρα Δημήτρη!
Πολύ συγκινητικό το να μαζεύεις μικρά κομμάτια της καθημερινότητας… Τυγχάνω λάτρης του Gould χωρίς να με πολυνοιάζει η ιστορικότητα των εκτελέσεών του…
Πάω να ακούσω το Πρελούδιο και Φούγκα σε Ντο δίεση μινόρε από το πρώτο βιβλίο...
Το ποστ αυτό μου είχε ξεφύγει. Αν θες, πίστεψέ το: καθώς άκουω παραλλαγές Goldberg με τον Gould - ακούω-βλέπω τα σχετικά βίντεό του στο YouTube - μπαίνω στο μπλογκ σου, σκρολάρω για να βρω το ποστ για την Tureck, και πέφτω πάνω σε αυτό.....
Τίποτα δεν είναι τυχαίο, απλώς δεν γνωρίζουμε την κρυμμένη μεταβλητή...
Παρατήρηση: από κάτω από τη με νότες γραμμένη μελωδία, είναι σημειωμένη με αρχογράμματα μία μεταφορά της μελωδίας στην Ντο. Γιατί άραγε;
Προφανώς δεν είναι μια δική του μελωδία, αλλά μία άσκηση μεταφοράς.... Κάτι γράφει στις παρατηρήσεις από κάτω ο δάσκαλος, αλλά δεν βγάζω το κείμενο....
Γιατί κάνανε σολφέζ με κινητό ντο (Σύστημα Kodaly). Όλες οι μείζονες κλίμακες είναι Ντο και όλες οι ελάσσονες λα.
Σωστά. Ακόμα έτσι πρέπει να γίνεται. Θυμάμαι το Γιάννη Σταυρόπουλο που έλεγε ότι έτσι διδάχτηκε σολφέζ στο Μπέρκλευ....
Με τα καλά του και τα κακά του, όπως κάθε τι ανθρώπινο, αν και τα θεία δεν πάνε πίσω.
Αυτοί που έχουν απόλυτο αυτί δυσκολεύονται. Αυτοί που δεν έχουν, χάνουν την ευκαιρία να αποκτήσουν μια κάποια αίσθηση του χρώματος κάθε τονικού ύψους.
Μεγάλο πλεονέκτημα ότι μ' αυτό το σύστημα λύνει κανείς το πρόβλημα των κλειδιών (διαβάζουμε αποστάσεις κι όχι απόλυτες θέσεις στο πεντάγραμμο).
Στην Ελλάδα καλό είναι να (ξανα-)ξεκινήσουμε να κάνουμε σολφέζ στα παιδιά... το σύστημα είναι δευτερεύον.
Δημοσίευση σχολίου