Στο στρατό οι παρελάσεις μου προξενούσαν το ίδιο άγχος με την ώρα της γυμναστικής στο Γυμνάσιο. Ως Τεχνικός Βοηθός – Παρατηρητής στο Πυροβολικό τα κατάφερνα μια χαρά με τον υπολογισμό του βεληνεκούς των βλημάτων - φτάνει να μην ξεβιδωνόταν ο πυροσωλήνας του πυροβόλου κατά τη βολή, απ΄τον πόλεμο του Βιετνάμ ήταν τα πυροβόλα - δεν μπορούσα όμως να πετύχω την αγέρωχη και ηρωική περπατησιά που απαιτούσε η παρέλαση. Τα εμβατήρια παρόλ' αυτά πάντα μου άρεσαν. Αυτό το αίσθημα του ήπιου και κατά φαντασίαν φαινόμενου Doppler που δημιουργεί μια μπάντα περνώντας από μπροστά σου είναι μοναδικό (το εξερεύνησαν μουσικά πατέρας και γιος Ives).
Με την ευκαιρία της Εθνικής Επετείου μετέγραψα για πιάνο 4 χέρια ένα αγαπημένο μου εμβατήριο, το “Πίνδος” του ταξιάρχου ε.α Ευστάθιου Μαυρομμάτη (γενν.1895), τέως Διευθυντού του Μουσικού Σώματος και ποίηση του ταξιάρχου Κ. Γκικόπουλου. Εκ προοιμίου κάθε ελληνικό εμβατήριο προϋποθέτει ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει, το σεβάστηκα στην μεταγραφή, προς το τέλος απλά η Ελλάδα της μεταγραφής μου δεν αισθάνεται και πολύ καλά...
♦
Το video είναι HD. Αν θέλετε να δείτε καθαρά τις νότες επιλέξτε 720p και εμφάνιση πλήρους οθόνης (full screen).
7 σχόλια:
Πολύ ωραίο! Ευτυχώς που καπνίζω γιατί αλλιώς θα ήθελα τσιγάρο με το που τελειώνει.
Ευχαριστώ kuk. Το 'γραψα πάντως με πολλά τσιγάρα...
Αριστουργηματική μεταγραφή και πολύ καλό το διακριτικό βίντεο-φόντο.
Όσο για το "ποτέ δεν πεθαίνει" το διασφαλίζεις αν βάλεις το βίντεο να παίζει σε loop mode. Πάντως, το εξαιρετικό φινάλε σου το εξέλαβα ως "για λίγο καιρό ξαποσταίνει" .....
Ευχαριστώ Γιώργο
η απαισιόδοξη άποψη είναι ότι η Ελλάδα ξαποσταίνει από το 146 π.Χ.
Χθες Σάββατο, μετά τη δουλειά στο κέντρο της Αθήνας είδα με μεγάλη μου θλίψη ότι έκλεισε ο Παπασωτηρίου, στο Πλαίσιο ήταν πέντε μόλις άτομα που απλά κοιτούσαν και στο Multirama μόλις ένα. Στην Πρωτοπορία τα ίδια. Τρεις το απόγευμα Σάββατο συνήθως η Στουρνάρα έσφυζε από ζωή, τώρα ερημιά, σκουπίδια και βρώμα. Δεν μου φαίνεται η Ελλάδα να ξαποσταίνει...
Εξαιρετικό!
Τέλειο! Δάσκαλε αφού είσαι στο πνεύμα της εορτής δε φτιάχνεις και μια διασκευή για το "Ζεχρά" που αργότερα άλλαξε στίχο και έγινε "Παιδιά της Ελλάδος παιδιά (του Σογιούλ)
Πολύ καλό και πιανιστικά μμμμμ.Ελκυστικότατο.
Δημοσίευση σχολίου