Διαβάζοντας τη δήλωση της 21/9 του κ. Πάγκαλου μου δημιουργήθηκε η ανάγκη ενός πολιτικού ιντερμέδιου σ' ένα πλήρως απολιτικό ιστολόγιο.
Είπε:
«Η απάντηση σε όλους αυτούς που μας ρωτάνε πού τα φάγατε τα λεφτά είναι μία: σας διορίζαμε για χρόνια, τα φάγαμε μαζί, ακολουθώντας μια πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης δημοσίου χρήματος»
Κι αναρωτιέμαι:
Δικαίως όλοι εμείς οι υπόλοιποι καλούμεθα να πληρώσουμε τα χρεωστούμενα και η αποπληρωμή τους ήδη ξεκίνησε, εσείς όμως, που ακολουθήσατε την πρακτική αθλιότητας, εξαγοράς και διασπάθισης του δημοσίου χρήματος, τι θα πληρώσετε; Οι ίδιοι τότε, οι ίδιοι τώρα, πάντα οι ίδιοι, στις ίδιες θέσεις, ιδανικοί ερμηνευτές του True Blood, πρακτικά άθλιοι, εξαγορασμένοι, διασπαθίζοντας τη κοινή λογική.
Υ.Γ Περισσότερες πιθανότητες έχει ο συμπαθέστατος κ. Αλέφαντος να αποδείξει την Υπόθεση Riemann παρά να καταλήξει η εξεταστική της Βουλής σε κάποιο πόρισμα...
2 σχόλια:
Αυτό που δεν είναι εύκολο να αποδεχτούμε, είναι η έλλειψη ακολουθίας στον πολιτικό λόγο. Ο πολιτικός λόγος είναι διαχωρισμένος από το αποτέλεσμα της πολιτικής. Διότι ο πολιτικός λόγος χρησιμεύει για να παρουσιάσει ερμηνείες πράξεων που έχουν συντελεστεί, που συντελούνται και που θα συντελεστούν, για να επιλύσουν ένα ή πολλά προβλήματα που συνεχώς επαναπροσδιορίζονται και μάλιστα με πολλούς και διαφορετικούς τρόπους. Η εκάστοτε επίλυσή τους γεννά νέα προβλήματα, διότι είναι αδύνατη η αποδοχή μιας επίλυσης, που ο τρόπος της δεν είναι δυνατόν να αρέσει σε όλους είτε εκ των προτέρων, είτε εκ των υστέρων. Και πολύ εύστοχα αναφέρεσαι στην επίλυση της Υπόθεσης Riemann. Διότι στο πλαίσιο των μαθηματικών, η απόδειξη είναι μία και τελική, αλλά πάνω απ’ όλα αναγκαία - εφόσον μια υπόθεση διατυπώθηκε, η μαθηματική κοινότητα πρέπει κάποτε να την επιλύσει, και πολλοί εργάζονται με αυταπάρνηση προς αυτήν την κατεύθυνση. Στο πολιτικό όμως πλαίσιο η Υπόθεση Riemann δεν θεωρείται ότι δημιουργεί αφ’ εαυτής ανάγκη επίλυσης. Αντιθέτως, ένα πλήθος άλλων αναγκών, ετερόδοξα προσδιορισμένων, θα καθορίσουν το πόσο σημαντικό θα θεωρηθεί το ζήτημα της επίλυσής της, και κατόπιν το πώς θα επιλυθεί: θα επιλυθεί από ομάδα επιστημόνων επιχορηγούμενη; να προκηρύξουμε πρώτα μειοδοτικό διαγωνισμό για το κτίριο που θα στεγάσει την ομάδα, ή μήπως να αναθέσουμε το έργο σε κάποια εξωτερική μαθηματική εταιρεία; μήπως έτσι όμως ξεφύγει από τα χέρια μας η διαχείριση του; (προμήθειες κλπ) μήπως καλύτερα να το αναθέσουμε στον Αλέφαντο που τον αγαπάει και ο κόσμος;
Εάν η Λογική είναι στερεό, η Τέχνη ρευστό, τότε η πολιτική (την τιμωρώ στερώντας της το κεφαλαίο αρκτικό γράμμα) είναι αέριο (πολλάκις δυσώδες).
Χαιρετώ
Και τα 23 προβλήματα του Hilbert, ή όσα έχουν περισσέψει τελοσπάντων, να λύσει ο Αλέφαντος, αυτοί πόρισμα δεν βγάζουνε...
Δημοσίευση σχολίου