Λευκωσία, όχι βέβαια για διακοπές.
Οδός Λήδρας, λίγο πριν το ελληνικό φυλάκιο, αριστερά όπως κατεβαίνεις ένας πέτρινος τοίχος, στο ύψος του κεφαλιού μου ένα άνοιγμα, ένα σπίτι απέναντι, καρφωμένος ο χρόνος στο '74, έρημο, κυνηγημένη η ψυχή του, ίσως κάπου στα προσφυγικά να κατοικεί τώρα, να θυμάται και να θλίβεται καθώς θυμάται.
Κι αν ήταν το δικό μου …
Στην άλλη πλευρά, την επομένη, κάτω από τον αφόρητα καυτό κυπριακό ήλιο, βόλτα, - βόλτα να την πεις; - κατά μήκος της πράσινης θανατερής γραμμής. Καρφώνω τον αντίχειρα στο συρματόπλεγμα μέχρι να τρέξει αίμα, ακούω τους ήχους της εισβολής:
_____________________________________________________
Κατασκεύασα το κομμάτι με το HighC του κ. Baudel, το μέρος του πιάνου με το Finale 2009, χρησιμοποίησα samples χορωδίας τα οποία επεξεργάστηκα μέσα στο HighC και την μίξη έκαμα με το Audition 3.0.
Thank you Mr. Baudel for your excellent program.
Κατασκεύασα το κομμάτι με το HighC του κ. Baudel, το μέρος του πιάνου με το Finale 2009, χρησιμοποίησα samples χορωδίας τα οποία επεξεργάστηκα μέσα στο HighC και την μίξη έκαμα με το Audition 3.0.
Thank you Mr. Baudel for your excellent program.
3 σχόλια:
Εξαιρετική σύνθεση, με οικονομία ιδεών και στρατηγική εξέλιξη των ηχοχρωματικών μοτίβων, που άλλοτε συγκλίνουν στη δημιουργία όγκων και άλλοτε γίνονται αντιληπτά ως απομεινάρια μιας σταδιακής αποδόμησης όγκων. Ο τίτλος του έργου υπηρετείται επιτυχέστατα.
Συγκλονιστικό!!
Επιστρέφω συχνά στο ΄74… κι ακούω τους ήχους της εισβολής…
Με ματωμένα τα χέρια
Αυτοσχεδιάζω πιάνο
στα πλήκτρα σου σημάδια
Δημοσίευση σχολίου