Για τις Σονάτες του Beethoven

Μια πιθανή κατάταξη των σονατών του Beethoven κατά αύξοντα βαθμό τεχνικής και όχι "μουσικής" δυσκολίας. Η μουσική δυσκολία διαβαθμίζεται σύμφωνα με τη συνθετική περίοδο που είναι γραμμένη κάθε σονάτα.

01. No.20 in G, op.49.2 (1795-96)
02. No.19 in g, op.49.1 (1797)
03. No.9 in E, op.14.1 (1798-99)
04. No.1 in f, op.2.1 (1793-95)
05. No.25 in G, op.79, "Cuckoo" (1809)
06. No.5 in c, op.10.1 (1796-98)
07. No.10 in G, op.14.2 (1798-79)
08. No.6 in F, op.10.2 (1796-98)
09. No.12 in Ab, op.26 (1800-01)
10. No.8 in c, op.13, "Pathétique" (1798-99)
11. No.22 in F, op.54 (1804)
12. No.14 in c#, op.27.2, "Mondschein-Sonate" (1801)
13. No.15 in D, op.28, "Pastorale" (1801)
14. No.18 in Eb, op.31.3, "Hunt" (1801-02)
15. No.24 in F#, op.78 (1809)
16. No.17 in d, op.31.2, "Der Sturm" (1802)
17. No.11 in Bb, op.22 (1799-1800)
18. No.3 in C, op.2.3 (1794-95)
19. No.2 in A, op.2.2 (1794-95)
20. No.27 in e, op.90 (1814)
21. No.16 in G, op.31.1 (1801-02)
22. No.13 in Eb, op.27.1, "Sonata quasi una fantasia" (1800-01)
23. No.7 in D, op.10.3 (1796-98)
24. No.4 in Eb, op.7 (ca.1796-97)
25. No.31 in Ab, op.110 (1821-22)
26. No.23 in f, op.57, "Appassionata" (1804-05)
27. No.30 in E, op.109 (1820)
28. No.26 in G, op.81a, "Les Adieux" (1809-10)
29. No.21 in C, op.53, "Waldstein" (1803-04)
30. No.32 in c, op.111 (1821-22)
31. No.28 in G, op.101 (1816)
32. No.29 in Bb, op.106, "Hammerklavier" (1817-18)

Η Έμπνευση

Με ρώτησαν:
- Τι κάνεις όταν δημιουργείς; Πώς γράφεις;
και τους είπα: "
- Δεν προσπαθείς.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό, μην προσπαθείς, είτε για τις Κάντιλακ, είτε για να βρεις έμπνευση, είτε για την αθανασία.
Περιμένεις και αν δεν γίνει τίποτα, περιμένεις λίγο ακόμα.
Είναι σαν ένα ζωύφιο που εντοπίζεις ψηλά στον τοίχο.
Περιμένεις να έρθει σε σένα. Όταν φτάσει αρκετά κοντά, τότε το σκοτώνεις.
Charles Bukowski

Πλήθων Γεώργιος Γεμιστός

Ο Πλήθων Γεώργιος Γεμιστός ήταν Έλληνας φιλόσοφος και πολιτικός, κοινωνικός μεταρρυθμιστής και ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του βυζαντινού ουμανισμού (Κων/πολη 1355 - Μυστράς 1452). Εκδιώχθηκε από την  Κωνσταντινούπολη όταν οι ιδέες του άρχισαν να γίνονται στόχος κάποιων σκληροπυρηνικών του Οικουμενικού Πατριαρχείου και εγκαταστάθηκε με την ανοχή του φίλου του, αυτοκράτορος Μανουήλ του Β' Παλαιολόγου στο Δεσποτάτο του Μυστρά. Εκεί του χαρίζονται κτήματα και υπηρετεί ως ανώτατος λειτουργός της δικαιοσύνης, ως σύμβουλος των Παλαιολόγων και ως δάσκαλος ενός κύκλου αφοσιωμένων μαθητών, μεταξύ των οποίων συναντάμε τους Βησσαρίωνα, Μάρκο Ευγενικό, Μιχαήλ Αποστόλη και Λαόνικο Χαλκοκονδύλη. Συχνά κατέφευγε στο Πληθώνιο Άντρο, ένα χώρο που είχε διευθετήσει και διακοσμήσει σύμφωνα με την αρχαία ελληνική παράδοση.

Συγκεντρώνω εδώ λίγες από τις ιδέες του από το διαδίκτυο και από εγχειρίδια Εισαγωγής στη Φιλοσοφία, σε μια προσπάθεια να βοηθηθώ στην κατανόηση αυτών που μας συμβαίνουν ανατρέχοντας σε φωτισμένους Έλληνες άλλων εποχών:

1. Ένθερμος υπερασπιστής της φυσικής και πολιτισμικής συνέχειας του Ελληνισμού, «εσμέν Έλληνες το γένος, ως η τε φωνή και η πάτριος παιδεία μαρτυρεί», βαθύς γνώστης του Πλατωνισμού, συνέθεσε πολλούς ύμνους προς τους Έλληνες Θεούς, συγκρότησε τον φιλοσοφικο-λατρευτικό «Κύκλο» του Μυστρά, και συνέγραψε το «Περί ων Αριστοτέλης προς Πλάτωνα διαφέρεται» και το «Περί Νόμων».

2. Σε μια εποχή, που στο Βυζάντιο, το Έλλην ήταν ακόμη συνώνυμο του εθνικού-ειδωλολάτρη, ο Γεμιστός ανήκε στους λίγους που έλεγαν ότι είναι Έλληνες και όχι Ρωμιοί.

3. Τους μοναχούς τους θεωρούσε «ανόητους, που ζητούσαν την ευδαιμονία στη φτώχεια, την αγαμία, τη νηστεία, την ακαθαρσία, την αμάθεια και την αδράνεια. Ένα σμήνος κηφήνων που τρεφόταν από το δημόσιο ταμείο».

4. Στην αγιοσύνη αντέτασσε το αρχαίο κάλλος.

5. Ζητούσε την ριζική λύση του αγροτικού ζητήματος και την απελευθέρωση του αγροτικού πληθυσμού. «Η γη ανήκει σε εκείνους που την καλλιεργούν και όχι σε εκείνους που έχουν τίτλους ιδιοκτησίας».

6. Ήταν εναντίον της θανατικής ποινής. «Αντί να σκοτώνουν τους καταδίκους καλύτερα να τους χρησιμοποιούν στην εκτέλεση δημοσίων έργων.»

7. Επιζητούσε μια πολιτική και κοινωνική αναδιοργάνωση, από την οποία θα προέκυπτε μια Πολιτεία βασισμένη σε μεταρρυθμισμένη εκδοχή του αρχαιοελληνικού πνεύματος, και στην οποία Πολιτεία οι άνθρωποι «κάλλιστα τε και άριστα βιώεν, και εις όσον οίον τε ευδαιμονέστατα».

8. Υπέρμαχος του απολύτου κρατικού ελέγχου του εμπορίου και γενικότερα της οικονομικής ζωής.

9. Ήταν εναντίον των μισθοφόρων και υπέρ ενός εθνικού στρατού.

10. Διέκρινε τους πολίτες σε τρεις κατηγορίες: α) πολιτικοί άρχοντες, δικαστές και στρατιωτικοί, β) τεχνίτες και έμποροι, γ) γεωργοί (από τότε δεν είχαν πουθενά θέση οι καλλιτέχνες!)

11. Είχε προτείνει στον Κ. Παλαιολόγο την μεταφορά της πρωτεύουσας του Βυζαντίου στον Μυστρά καθώς και την επαναφορά της Αρχαίας Θρησκείας διαβλέποντας τον Οθωμανικό κίνδυνο πολλά χρόνια πριν την Άλωση.

12. Συμβουλεύει τον Δεσπότη της Πελοποννήσου Θεόδωρο: «Αν θέλεις να κάνεις αυτό που πρέπει, τότε δεν έχεις κανένα λόγο να δένεσαι με τις αποφάσεις των προγενέστερων ούτε με τα συμφέροντα του Α ή του Β. Οφείλεις να μην πάρεις υπόψη σου τίποτα άλλο εκτός από το κοινό συμφέρον… Μην ξεχνάς, πως δεν επιτρέπεται ούτε στα άτομα ούτε στους λαούς, ούτε στα κράτη να χάσουν την τελευταία τους ελπίδα. Οι δισταγμοί δεν έχουν θέση, όταν βλέπουμε μπροστά μας τον κίνδυνο. (αιεί δ΄αμβολιεργός ανήρ άτησι παλαίει)».

13. Ο μαθητής του Βησσαρίων (1408-1472), δέκα χρόνια πριν την Άλωση, γράφει στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, τότε Δεσπότη Πελοποννήσου: «Απόδωσε στο λαό την ελευθερία του και τα όπλα του. Κοίταξε να του αναπτερώσεις το φρόνημά του, είναι γενναίος, δεν του λείπει μήτε η ευγένεια της ψυχής, μήτε η σωματική ρώμη. Ότι τον έκανε να ξεπέσει, ότι τον κρατά έτσι αφοπλισμένο κι αγύμναστο είναι η απηνής φορολογία, η ωμότητα των εισπρακτόρων και η κρατήσασα του γένους μαλακία τε και βλακεία…».

14. Ήταν ο εμπνευστής της ίδρυσης της Πλατωνικής Ακαδημίας της Φλωρεντίας από τον Κόζιμο των Μεδίκων.

15. Το σύστημα του Πλήθωνα αποβλέπει στην επικράτηση μιας παγκόσμιας θρησκείας, βασισμένης κυρίως στην Νεοπλατωνική φιλοσοφία. Ο μόνος οδηγός του ανθρώπου κατά τον Πλήθωνα είναι η φιλοσοφία. Η ιδανική πολιτεία θα έχει πολίτευμα παρόμοιο με της αρχαίας Σπάρτης σε συνδυασμό με τις Πλατωνικές αντιλήψεις.

16. Οι θεοί είναι νοητικές φυσικές ενέργειες που διοικούν ένα ορισμένο βασίλειο: Ο Ποσειδών την μορφή, το όριο και το συγκεκριμένο κάλλος, η Ήρα την πολλαπλότητα, ο Απόλλων την ταυτότητα, η Άρτεμις την διάκριση, ο Ήφαιστος την μονιμότητα, ο Διόνυσος την αυθορμητισμό και η Αθηνά την δεκτική κίνηση και την απόρριψη του περιττού κλπ.

17. Η Αναγέννηση είναι δυνατόν να επιτευχθεί με την αφύπνιση των ηθικών δυνάμεων και της αξιοποίησης την πνευματικής κληρονομιάς.

Κεκλιμένο Επίπεδο

Ορισμένες απόψεις για την αντιμετώπιση των προβλημάτων μας μου θυμίζουν εκείνες τις ασκήσεις Φυσικής όπου καλούμεθα να υπολογίσουμε το ζητούμενο χωρίς να λάβουμε υπόψη μας την αντίσταση του αέρα και την τριβή. Οι εξισώσεις γίνονται ευκολότερες αλλά το αποτέλεσμα απέχει του πραγματικού κόσμου.

Η θεία Τασία στα 90