Δευτέρα 15 Μαρτίου 2010

In Between


Με τα εγχειρίδια των Logic, Final Cut Pro και Motion ανά χείρας, για την ακρίβεια σε PDF στην αριστερή οθόνη, πολύ υπομονή και λαχτάρα ξεκίνησα την περιήγηση μου σε πιο επαγγελματικά προγράμματα κατασκευής βίντεο και ήχου. Το Logic το μισοθυμόμουνα από τον θρυλικό – έστω και για λίγο – Atari Falcon, τότε λεγότανε Notator SL. To Final Cut Pro και το Motion πολύ δύσκολα μου φαίνονται αλλά τα παλεύω, το να προσπαθείς να μάθεις βέβαια ένα πρόγραμμα επεξεργασίας video χωρίς να ξέρεις από κινηματογράφο και τα σχετικά είναι σαν να προσπαθείς να μάθεις το Finale ή το Sibelius χωρίς να ξέρεις νότες. Τέλος πάντων, με το “η προσπάθεια μετράει” ικανοποιούνται αυτοί που δεν μπορούν κάτι περισσότερο...

Tα δείγματα που επεξεργάζομαι είναι mandalas σε jpg που κατέβασα από το διαδίκτυο. Η φωνή που ακούγεται είναι από ένα CD με μουσική για χαλάρωση (η χημεία πάντως είναι πιο άμεση και αποτελεσματική), όλα τα υπόλοιπα από τα synths και samples του Logic.

Όσοι φτιάχνετε βιντεάκια αλλά όχι soundtracks ρίξτε μια ματιά στο Abaltat ... γράφει και παίζει μουσική “διαβάζοντας” την εικόνα! Ο ιστοτόπος του προγράμματος διαφημίζει: "γράψτε σπουδαία μουσική για τα βίντεο ή τα σλαϊντσόους σας χωρίς να χρειαστεί να γράψετε ούτε μια νότα!" Άντε τώρα ο άλλος να κάτσει να μάθει τις τρίτες μεγάλες στις μείζονες κλίμακες...  

2 σχόλια:

Γιώργος Πρίμπας είπε...

φίλε Δημήτρη καλημέρα!
(με βάση την τελευταία παράγραφο σου)
Εσύ ξέρεις και τις μεγάλες και τις μικρές και τις μεσαίες τρίτες και το έχεις αποδείξει.
Εγω που δεν τις ξέρω όμως έχω την εξής ένσταση και θα στη διατυπώσω με ερώτημα.
Πόσο θεμιτό είναι ο κάθε Πρίμπας που δεν κόπιασε να μάθει μουσική να χρησιμοποιεί ένα εργαλείο για να παραγάγει μουσική χωρίς να έχει άποψη για το τι "μουσική" πρόκειται να βγεί;
Η αλλιώς, οκ! να μη μάθω νότες, που εξ άλλου εκ των υστέρων εφευρέθηκαν, και να χρησιμοποιώ άλλο τρόπο (στο οποίο περιλαμβάνω και το εμπειρικό παίξιμο των αυτοσχέδιων μουσικών) αλλά δε θα πρέπει πρώτα να έχω φτιάξει (έστω το βασικό της σχήμα) μέσα μου τη μουσική και μετά να αναζητώ τον τρόπο που θα την κάνω να ακούγεται;

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Κατά πρώτον: dsyk, εξαιρετική δουλειά. Το απήλαυσα. Δεν ξέρω καθόλου τα εργαλεία που χρησιμοποίησες, αλλά το αποτέλεσμα μου αρέσει πάρα πολύ και διακρίνω και το γούστο και τον κόπο.

Στο υπαρξιακό ερώτημα (ουσιαστικότατο) του Γιώργου Πρίμπα, θα έλεγα, ότι όπως δεν τύπτεται ένας βιολιστής να παίξει βιολί χωρίς ο ίδιος να έχει κατασκευάσει το όργανο, έτσι και ο καθείς μπορεί να χρησιμοποιεί ένα εργαλείο που τον βοηθά να φτιάξει κάτι και που θα του δώσει ένα αίσθημα ευχαρίστησης. Αν τώρα, χρησιμοποιώντας ένα οδοντωτό ψαλίδι, περηφανευτώ ότι η οδοντωτή γραμμή μιας ψαλιδιάς μου σε ένα κομμάτι χαρτί είναι παγκόσμιος πρωτοτυπία, είναι άλλο ζήτημα.

Επιπροσθέτως, και μόνη η απόκτηση ενός βιολιού, από κάποιον που έχει πρόθεση να μάθει βιολί, είναι πηγή χαράς. Ακόμα και αν δεν μάθει ποτέ να παίζει, είναι θέμα στάσης ζωής να είναι ευτυχής ή δυστυχής η ανάμνηση της αγοράς.