Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

Μια Γάτα

 
μόλις που φαίνεται και δεν είναι δικιά μου...
άλλωστε πως μπορείς να κατέχεις μια γάτα;

5 σχόλια:

Lne είπε...

τρομερή φωτογραφία (και ίσως γάτα!) :D

γεράσιμος μπερεκέτης είπε...

Μόνο φωτογραφία γάτας, μπορείς να κατέχεις .... Πολύ ωραία φωτογραφία!!!

Dimitri Sykias είπε...

Ευχαριστώ. Και να σκεφτείτε ότι είναι κέντρο Πειραιά, οδός Ανδρούτσου, ένα από τα τελευταία εναπομείναντα νεοκλασικά. Τώρα κατοικούν μόνο γάτες. Ο ιδιοκτήτης περιμένει να πέσει από μόνο του για να φτιάξει πολυκατοικία...

jf είπε...

Ας άργησα... θα το πω: αυτή η φατσούλα μες τα συντρίμια μας είναι σ υ γ κ λ ο ν ι σ τ ι κ ή !

Dimitri Sykias είπε...

Έμεινα στο κέντρο Πειραιά περίπου 10 χρόνια και έζησα κάτι που εδώ στο Κερατσίνι δεν το βλέπεις. Κύριες έχουν χωρίσει την περιοχή σε τομείς και ταΐζουν τις γάτες πρωί και βράδυ. Συμμετείχα κι εγώ στην προσπάθεια κι είχα αναλάβει δυο τρία στενά, η Μπουμπού, η Ασπρούλα, ο Πλάφι, η Πιτσικούτσι, ο Αλί ήταν όντα με προσωπικότητα και ταυτότητα. Δεν ήξερα ότι μπορείς να καλλιεργήσεις μια τέτοια σχέση με ζώα του δρόμου. Κι όλα αυτά κάτω από τις απειλές, τις βρισιές και πολλές φορές τη χειροδικία των πολιτισμένων γειτόνων. Οι γάτες που ζουν σε ερειπωμένα νεοκλασικά είναι αρχόντισσες! Ένα ολόκληρο σπίτι για τη πάρτι τους. Βγάζουν τις μουσούδες τους και σκεπτικά κοιτούν τους περαστικούς, όπως οι ηλικιωμένοι στα σοκάκια της Ύδρας – κάθε παράθυρο κι ένα ανθρώπινο Echelon!