Προ-Πανσέληνος Σεπτεμβρίου

---

Τεχνικά

Canon 600D με τηλεφακό EF 75-300

Manual Mode

ISO: 100

Aperture: f/11

Shutter Speed: 1/125

Επεξεργασία στο Photoshop

Curves > Medium Contrast

Unsharp Mask περασμένο πάνω στο Luminosity

"Ζεστό" φίλτρο με opacity 30%

Λιαντίνης: Περί Ελληνοχριστιανισμού

Ανάμεσα στα θέματα που πρέπει να επανεξεταστούν την περίοδο της Κρίσης είναι και το θέμα του Ελληνοχριστιανισμού. Το κείμενο αυτό είναι μια καλή αρχή για όσους από μας έχουν μια έστω και μικρή αμφιβολία για το φυσικό, γόνιμο και αποτελεσματικό της ένωσης τους. Να μην ξεχνάμε ότι το θεωρητικό οπλοστάσιο του Χριστιανισμού εμπλουτίστηκε από τις ιδέες του νεοπλατωνικού Πλωτίνου, ένθερμου πολέμιου του Χριστιανισμού!

Ας με συγχωρήσει ο Θεός, δεν φταίω εγώ που μου έδωσε ελεύθερη βούληση. Θα μπορούσε να μας φτιάξει έτσι ώστε η θρησκευτική πίστη να ήταν built in στο λειτουργικό μας, όπως ο IE στα Windows.

*

«Αν διατάξει κανείς το πρόβλημα της σχέσης ελληνισμού και χριστιανισμού μετωπικά, και το κοιτάξει κατάματα, θα βρει να κρατήσει δύο κρατούμενα.

Το ένα είναι πως η σύνθεση αυτών των δύο κοσμοθεωριών σε ενότητα συνιστά το ακρότατο σημείο του αφύσικου μέσα σε ολόκληρη την ιστορία του ανθρώπινου πνεύματος.

Το άλλο είναι πως η απόπειρα να συνταιριαστούν αυτές οι δύο αταίριαστες ροπές δυνάμεων συνιστά την κατεξοχήν ερμηνευτική τερατωδία του ευρωπαϊκού πολιτισμού.

Μεγαλύτερη πομφόλυγα και πιο γελοίο τσαλίμι από αυτό που ονομάστηκε ελληνοχριστιανικός πολιτισμός δε θα μπορούσε να σκαρφιστεί και να σκαρώσει ο άνθρωπος. Βλέπω έναν τουρκαλβανό, με προβιά και τουλουπάνι, να πηδοκοπά και να λυγίζει χορεύοντας βαλς στα Χειμερινά Ανάκτορα της Πετρούπολης την εποχή του Στολύπιν.

Γι’ αυτό και ο ευρωπαϊκός πολιτισμός σήμερα που στηρίζεται στην ελληνοχριστιανική συντεταγμένη, με τα καπιταλιστικά, πυρηνικά, και τα οικολογικά του χάσματα, οδηγεί κατά κρημνού τον άνθρωπο, την ιστορία, και τον πλανήτη μας.

Χαλκεύουμε και τεχνουργούμε το νέο άνθρωπο εκατό τοις εκατό πλαστικό, και εκατό τοις εκατό αφύσικο. Γιατί αφύσικη και πλαστική ως το μυελό των οστών της είναι τούτη η περιλάλητη ελληνοχριστιανική σύνθεση.

Ενώστε το τραγί και την έλαφο, και θα ‘χετε τραγέλαφο. Ενώστε την κατσίκα και την έχιδνα και θά ‘χετε χίμαιρα. Ενώστε τα σκέλη του ίππου με την κεφαλή και τις πλάτες του Θαλή του Μιλήσιου, και θά ‘χετε Κένταυρο. Ενώστε τα μπροστινά του Ερμή με τα βυζάκια της Αφροδίτης, και θα προβάλει ντροπαλός ο Ερμαφρόδιτος.

Όμως πέρα από τη σφαίρα της φαντασίας κανείς δεν αντίκρυσε στην ενόργανη φύση αυτά τα τερατώδη συμπλέγματα. Ούτε και πρόκειται οι βιογεωλόγοι του μέλλοντος να τα αντικρύσουν στη συνέχεια της εξέλιξης του φανεροζωϊκού μεγααιώνα. Για τα ερχόμενα εξακόσια εκατομμύρια χρόνια, δηλαδή.

Παράλογα και αφύσικα, και πανούργα και γελοία, ανυπόστατα και καρκινοπαθή, και εγκληματικά και απάνθρωπα έργα του ανθρώπου ψάχνοντας θα βρούμε πολλά. Η έμπνευση όμως που είχαν κάποιοι να επιχειρήσουν τη μίξη του ελληνισμού με το χριστιανισμό, και στη συνέχεια να την ονομάσουνε εύκρατη κράση, είναι μια πράξη που μένει σαν η αποθέωση του θράσους, της άγνοιας, της πανουργίας, και της σύγχυσης των φρενών.

Οι τελευταίοι εθνικοί που στο χριστιανισμό έβλεπαν τη χολέρα ήσαν άκρατοι άνθρωποι και φυσικοί. Παρόμοια οι πρώτοι χριστιανοί που στον ελληνισμό έβλεπαν την πανούκλα, ήσαν άκρατοι άνθρωποι και φυσικοί. Η διαστροφή εμφανίστηκε από τη στιγμή που οι ιμπεράτορες και οι καίσαρες της Ρώμης, έγιναν πατριάρχες και πάπες. Ο καισαροπαπισμός που λένε.

Ο πόλεμος των τελευταίων εθνικών με πόδια και με χέρια ενάντια στους πρώτους χριστιανούς, και ο πόλεμος των πρώτων χριστιανών με δόντια και με νύχια ενάντια στους τελευταίους εθνικούς ήταν πράξη τίμια και παστρική. Ο ίδιος ο Ιησούς, τό ̓πε, όχι απλώς ενωρίς, αλλά πρώτα: «αφήστε τα του καίσαρα στον καίσαρα, και τα του θεού στο θεό».

Γιατί εκεί χτυπήθηκε το φως με το σκοτάδι, η υγεία με τη νόσο, η φυσική αίσθηση με την αδέσποτη φαντασία, ο ποταμός Σκάμανδρος με το φλεγόμενο Ήφαιστο. Χτυπήθηκε η ντομπροσύνη του Διγενή με τη χωσιά του Χάρου.

Οι αντιπαραταγμένοι, δηλαδή, ήσαν ξενοματισμένοι αντίπαλοι, ήσαν πολέμιοι κηρυγμένοι και άσπονδοι, και στέκουνται εχθροί μισητοί και θανάσιμοι από καταβολής μέχρι συντελείας ανθρώπου.

Οι χριστιανοί του μεσαίωνα, και μάλιστα του βυζαντινού, ήσαν πολύ πιο έντιμοι από τους σύγχρονους ανεμοκυκλοπόδηδες, που με το ζήλο τους να συγχρωτίσουν ελληνισμό και χριστιανισμό ανακάτεψαν το λαγό με τη χελώνα.

Γιατί είπαν καθαρά και ξάστερα ότι οι έλληνες ήσαν μωροί. Τους κηρύξανε μια και καλή σε πνευματική πτώχευση ως την αυτοκτονία. Και διαρρήξανε μαζί τους τελειωτικά όλους τους ιστούς και όλους τους συνδέσμους.

"Τί πλανῶνται πρὸς Πλάτωνα; Τί Δημοσθένην στέργουσι τὸν ἀσθενῆ; Τί μὴ νοοῦσιν Ὅμηρον ὄνειρον ἀργόν;" Λέει ο Ρωμανός σε κάποιονε ύμνο του για τη μωρία, την αφασία, και την παραλυσία των ελλήνων.

Η τέτοια στάση απέναντι στο πρόβλημα είναι ψυχωμένη και ρητή. Γιατί λέει καθαρά όχι στο μάλιστα, και ναι στο δεν. Αρνιέται ως το τέλος τη φύση, και δέχεται ως το άπειρο την ψυχή. Και δεν προσπαθεί να φυτέψει γαρύφαλλα στη θάλασσα, και να βγάλει αστραπές από τα μαστάρια της προβατίνας.

Είναι έντιμη στάση, γιατί από το βάθρο της καθαιρεί τη λογική των ελλήνων, και στη θέση της υψώνει την πίστη.

Βέβαια, από άλλη άποψη, η στρατηγική αυτή είναι σκιτζίδικη. Επειδή αποτελεί ένα είδος μοναρχίας του πνεύματος. Κάπου μάλιστα από μακριά, βλέπω να θυμίζει εκείνον τον ρωμαίο αυτοκράτορα που αρρώστησε να πάθει μαρασμό. Γιατί ο άνθρωπος έβλεπε ότι δεν μπορούσε να γίνει όλη η ανθρωπότητα νά ̓χει μόνο ένα κεφάλι. Να σηκώσει, να το κόψει με μια σπαθιά, και να ησυχάσει.

Η στάση αυτή όμως όσο απαράδεχτη και νά ̓τανε, δεν ήταν μισερή. Ούτε ερμαφρόδιτη.

Δεν ήταν η άγονη στάση του «και έτσι και αλλιώς». Του εν μέρει χριστιανοί εν μέρει ελληνίζοντες, που λέει και ο Καβάφης.

Η σύγχρονη όμως τακτική των σχολείων μας που θέλει να ερμηνεύει τους έλληνες μέσα από το καλειδοσκόπιο των χριστιανών, είναι οικτρή απόπειρα ευνουχισμένων στο κρεβάτι. Και τρομάρα νεκροφάνειας στο φέρετρο.»

Δημήτρης Λιαντίνης - "Τα Ελληνικά"

Μικρές Ιστορίες 22: Παράλληλη Γη

Σε μια Γη πολύ πολύ μακριά από τη δική μας στην οποία ο χώρος και ο χρόνος έχουν το κακό συνήθειο να μπλέκονται ανεξέλεγκτα, οι κάτοικοι της εκεί Ελλάδας αντιμετωπίζουν τα ίδια ηθικά, πολιτιστικά και χρηματοπιστωτικά προβλήματα με μας. Αντέδρασαν ως εξής:

1. Δημεύτηκε όλη η περιουσία των πολιτικών από το 1975 και μετά και αξιοποιήθηκε για την αποπληρωμή των χρεών της χώρας.
2. Όσοι πολίτες έφεραν το Παπα- και Καρα- ως συνθετικό του επιθέτου τους τέθηκαν υπό συνεχή παρακολούθηση και τους απαγορεύτηκε η έξοδος από τη χώρα. Από μεγαλοψυχία δεν έγιναν προγραφές, αλλά
3. Εξορίστηκε το ΚΚΕ στην Σοβιετική Ένωση, ο ΣΥΡΙΖΑ στην Λατινική Αμερική, οι κυβερνητικοί εταίροι αυτομόλησαν στην αυλή του Ξέρξη και για άλλη μια φορά δεν τιμωρήθηκαν, οι ακροδεξιοί κατέληξαν ευνούχοι στην αυλή της Κλεοπάτρας και ο Ράμφος συμβουλεύει τώρα τους Βησιγότθους.
4. Δημεύτηκε η περιουσία της Εκκλησίας και έγινε επανεκκίνηση της στην βάση του: «Πνεύμα ο Θεός, και τους προσκυνούντας αυτόν εν πνεύματι και αληθεία δει προσκυνείν».
5. Σηκώσανε τον πεσμένο αυλό, φτιάξανε καλύβα στον Φοίβο, δώσανε στην μάντιδα δάφνη, στήσανε αυτί να ακούσουν την πηγή και απεκατέστησαν την ροή του νερού που μιλούσε.
5α. Απαλείφτηκε ο χαρακτηρισμός "παραβάτης" που συνόδευε το όνομα του Ιουλιανού.
5β. Διατηρήθηκε το Διάταγμα των Μεδιολάνων του 313 περί ανεξιθρησκείας, καταργήθηκε όμως το διάταγμα του Θεοδοσίου περί του Χριστιανισμού ως μόνης και επίσημης θρησκείας. Η πρωτεύουσα της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας μεταφέρθηκε στην Αθήνα και αυτοκράτορες εστέφοντο μόνον οι αριστεύσαντες στην Πλατωνική Ακαδημία με μεταπτυχιακό στην στωική φιλοσοφία.
6. Τσιμεντώθηκε η Κερκόπορτα.
7. Επανεξετάσθηκαν οι προτάσεις του Πλήθωνα, δεν του επετράπει η έξοδος στην Ιταλία και η Αναγέννηση ξεκίνησε στην Ελλάδα. Επιπρόσθετα το μάθημα των Θρησκευτικών έγινε προαιρετικό και τα Στοιχεία του Ευκλείδη διδάσκονται σε όλες της βαθμίδες της εκπαίδευσης από το πρωτότυπο.

Δεν έχω πληροφορίες για τον αν τώρα ζούνε καλύτερα, σίγουρα όμως επανέκτησαν την αξιοπρέπειά τους και κυρίως την ιστορική τους συνέχεια.

Glenn Gould

Glenn Gould

25 Σεπτεμβρίου 1932 - 4 Οκτωβρίου 1982

Κόσμος, Ἐξέλιξις ἣ Δημιουργία;

"Σήμερον ἀποδεικνύεται ὅτι τό ὑλικόν Σύμπαν εἶναι πεπερασμένον.  Οἱ θεωρίες πού κάμνουν λόγον διά «ἀνοικτόν»  ἤ «ἄπειρον σύμπαν» καί σχετίζονται μέ τήν «γεωμετρικήν δομήν» τοῦ Σύμπαντος εἶναι ἀβάσιμοι καί ἀνεπέρειστοι διότι ἡ  ἐσχάτως ἐπιτευχθεῖσα διάσπασις τοῦ πυρῆνος τοῦ ἀτόμου διακηρύσσει τοῦτο πανηγυρικῶς. Διότι τό ἄτομον, τό θεωρούμενον μέχρι τινός ὡς ἡ ἐσχάτη καί ἄτμητος μονάς τῆς συμπαντικῆς ὕλης (ἐξ οὗ καί ἀπεκλήθη ἄτομον ὑπό τῶν ἡμετέρων ἀρχαίων προγόνων Λευκίππου καί Δημοκρίτου) , ἀποτελεῖ, ὡς ἀπεδείχθη ἤδη ἐκ τῶν τελευταίων προόδων τῆς ἐπιστήμης, ὑπέροχον ἡλιακόν σύστημα ἐν μικρογραφίᾳ. Σχηματίζεται δηλαδή ἐκ τοῦ κεντρικοῦ πυρῆνος - ἡλίου καί τῶν περί τόν πυρῆνα, δίκην πλανητῶν οὐρανίων σωμάτων, περιφερομένων ἠλεκτρονίων. Καί τά μέν ἠλεκτρόνια εἶναι σωματίδια ὡρισμένης μάζης, ἀληθῶς ἄτμητα πλέον, φορτισμένα μέ ἀρνητικόν ἠλεκτρισμόν, ταῦτα δέ (ὅπως καί τά ἴσης μάζης σωματίδια, τά φορτισμένα μέ θετικόν ἠλεκτρισμόν, ἅτινα ἀπεκλήθησαν ποζιτρόνια) θεωροῦνται ἤδη ὡς τά ἔσχατα συστατικά τῆς ὕλης . Ὁ δέ πυρήν, σχηματίζεται ὡσαύτως ἐκ πρωτονίων, ἤτοι ὁμοίων σωματιδίων φορτισμένων μέ θετικόν ἠλεκτρισμόν ὡς καί τῶν νετρονίων ἤ οὐδετερονίων, σωματιδίων ἴσης μάζης μέ τά πρωτόνια, ἀλλά μή φερόντων φορτίον ἠλεκτρικόν ."

Έλαβα μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου το βιβλίο του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιά Επίσκοπου Σεραφείμ με τίτλο "Κόσμος, Ἐξέλιξις ἣ Δημιουργία;". Μιας και η μετά την ανάγνωσή του απάντηση μου στο αποστολέα θίγει ορισμένα γενικότερα προβλήματα της σχέσης Θρησκεία - Επιστήμη και με επίγνωση ότι έχουν γραφεί πλείστα όσα από περισσότερο και βαθύτερα καταρτισμένους από μένα, την παραθέτω κατωτέρω:

Aπό την ανωτέρω παρατεθείσα παράγραφο, αλλά και από το σύνολο των αναφορών του βιβλίου του σεβασμιότατου Μητροπολίτη Πειραιώς σε επιστημονικά θέματα αυτού του είδους, δίνεται το δικαίωμα σε κάποιον, έστω και ελάχιστα ή εκλαϊκευτικά ενημερωμένο περί των εξελίξεων στην Σύγχρονη Φυσική και Κοσμολογία να συμπεράνει ότι ο συγγραφέας είναι όντως αναρμόδιος να ασχοληθεί με το εν λόγω γνωστικό πεδίο, ή, υπόθεση που δεν θα ήθελα να κάνω, παραπληροφορεί με πρόθεση τους αναγνώστες του. Τονίζω ότι αναφέρομαι στα περί Σύγχρονης Φυσικής και Κοσμολογίας αναγραφόμενα.

Οι σελίδες 97-108 πέραν των ανακριβών ή παρωχημένων πληροφοριών επί του αντικειμένου βαρύνονται επιπρόσθετα από λογικά άλματα και κενά στην αποδεικτική περί υπάρξεως του Θεού λογική τους. Για παράδειγμα, θα μπορούσε κανείς να εξηγήσει πως από την διάσπαση του ατόμου προκύπτει το πεπερασμένο του Σύμπαντος; Η γεωμετρία του Σύμπαντος καθορίζεται από την κρίσιμη πυκνότητα της ύλης (critical density) και ναι! πρόκειται περί θαύματος είναι κοντά στο 1, 13 δις έτη μετά την Μεγάλη Έκρηξη κάτι που ισοδυναμεί με το να ισορροπήσεις ένα μολύβι στη μύτη του για 1 χρόνο. Το τοπολογικό χαρακτηριστικό του ανοικτού ή κλειστού Σύμπαντος έχει δραματικές συνέπειες για το μέλλον του, τις οποίες ο συγγραφέας του άρθρου ή αποσιωπά ως μη συμφέρουσες, ή αγνοεί.

Δοθείσης της ευκαιρίας, με την παρέμβαση αυτή, παρέμβαση ενός μη ειδικού σε κάθε περίπτωση, απλά θα ήθελα να διατυπώσω πρόχειρα την γενικότερη άποψη μου ότι η αντιπαράθεση άθεων και ένθεων με επιχειρήματα δανειζόμενα εκατέρωθεν είναι αποπροσανατολιστική και ατελέσφορη. Θεωρώ το "Η Περί Θεού Αυταπάτη" του Dawkins και το παρόν πόνημα του Μητροπολίτη, προπαγανδιστικά εγχειρήματα σεβόμενος το επιστημονικό και θρησκευτικό μέγεθος αντίστοιχα των συγγραφέων. Δεν γνωρίζω κάποια διαστημική αποστολή με εξοπλισμό ανίχνευσης θεϊκής παρουσίας, ούτε κάποιον Πατέρα της εκκλησίας μας να διατηρούσε επιστημονικό εργαστήριο (εντούτοις οι αναφορές του Μ. Βασιλείου στο Χώρο και Χρόνο είναι εκπληκτικές και προλέγουν αιώνες πριν τις σύγχρονες αντιλήψεις, να μην αδικήσουμε βέβαια ανάλογες αναφορές στις Βέδες και στον Βουδισμό). Προσωπικά, οι "Παράλληλοι Κόσμοι" του Michio Kaku και το "The Road to Reality" του Roger Penrose "στερέωσαν" την πίστη μου, κείμενα ως το κρινόμενο με βυθίζουν σε σκοτεινούς βυζαντινούς διαδρόμους.

Εντούτοις, ούτε η Επιστήμη διαθέτει τα εργαλεία για μια "επιστημονική" αποτίμηση της πίστεως, ούτε η Πίστη έχει τον κατάλληλο "εξοπλισμό" για να κρίνει την επιστήμη (η εξ αποκαλύψεως αλήθεια της Παλαιάς Διαθήκης περί του επιπέδου της Γης πάσχει, ο πυθαγόρειος Φιλόλαος φαίνεται να γνώριζε καλύτερα). Μοναδική ελπίδα για τον συγκερασμό των δύο πεδίων είναι μια Θεωρία των Πάντων, όταν κι αν αυτή βρεθεί, άλλα ίσως και τότε, όπως προειδοποιεί ο Hawking, το μόνο που θα μας πει μια τέτοια θεωρία θα είναι ότι δεν μπορούμε να μάθουμε τίποτα περισσότερο … Σε μια τέτοια περίπτωση, η Βίβλος και η Πατερική φιλολογία θα είναι το μόνο καταφύγιο για κάθε ενδιαφερόμενο.

Δεν απαιτώ από έναν μητροπολίτη να γνωρίζει Κβαντομηχανική ή την Θεωρία Μ, ούτε καν στην εκλαϊκευτική της εκδοχή, αν όμως παραποιεί τις θεωρίες για την εξαγωγή συμπερασμάτων που ενισχύουν την συλλογιστική του, τότε θα έχω πρόβλημα και με το από άμβωνος καθαρά θρησκευτικό του κήρυγμα. Αξίζει να αναφέρω εδώ ότι κατά τη γνώμη μου το αντίθετο δεν συμβαίνει, οι αθεϊστικές θεωρίες του Dawkins για παράδειγμα δεν επηρεάζουν κατ' ελάχιστον τις επιστημονικές του θεωρίες στο βαθμό που αυτές τηρούν την επιστημονική δεοντολογία.

Σπεύδω να δηλώσω ότι δεν είμαι υλιστής με την Marx-Engels έννοια, ούτε με την μαθηματικο-υλιστική έννοια κατά Hawking, φιλικά και στο βαθμό που μπορώ να την κατανοήσω πρόσκειμαι στην μεταπλατωνική -μαθηματική θέαση του Κόσμου κατά Penrose, του οποίου και τα αμιγώς επιστημονικά - φιλοσοφικά και απαλλαγμένα παράπλευρων στόχων συγγράμματα προτείνω σε κάθε σοβαρό μελετητή του απείρου κάλλους Σύμπαντος μας.

Μιας και τα ανωτέρω αποτελούν μια αυθόρμητη αντίδραση σε ένα κείμενο και απηχούν ένα εντελώς προσωπικό "σύστημα πίστεως", δεν νιώθω την ανάγκη να παραθέσω βιβλιογραφία για την στήριξη των γραφομένων μου. Είναι μακράν των ενδιαφερόντων μου να θίξω, επηρεάσω ή καθοδηγήσω κάποιον. Ίσως απλά να βοηθήσουν σε μια κριτική ανάγνωση του βιβλίου του Μητροπολίτου.

Φιλικά
Δημήτρης Συκιάς

Παλλόμενος Πολυγωνικός Αφρός

῝Ενα Ἀντίο

Ιάννης Ξενάκης: Ένα Ηχητικό Ντοκουμέντο

Εισαγωγική ομιλία του Ιάννη Ξενάκη στο Θέατρο Ηρώδου του Αττικού σε συναυλία με έργα του που δόθηκε την Πέμπτη 26 Μαΐου 1983

Απομαγνητοφώνηση 

(λάβετε υπόψη ότι πρόκειται για προφορικό λόγο)

Επικαλούμαι, θέλω να επικαλεστώ, τον Δία τον Ολύμπιο, τον Απόλλωνα και την Αθηνά, προστάτιδα αυτής της πόλης για να  έχει αυτή η συνάντηση αίσιο πέρας. Η μουσική από τη φύση της είναι μια τέχνη η οποία χρησιμοποιεί τα μαθηματικά, αλλά είναι επίσης και η έκφραση των βαθιών ερωτημάτων που θέτει ο άνθρωπος για τον κόσμο, για το σύμπαν, για την οικουμένη. Ο Πυθαγόρας, ο Αριστόξενος, ο Πτολεμαίος και κατόπιν πιο κοντά σε μας, ο Μπαχ και ο Ραμώ ακολούθησαν αυτή τη γραμμή και βέβαια πολλοί άλλοι φυσικοί, αλλά αυτοί σαν θεωρητικοί μάλλον.

Η μαθηματική άποψη της μουσικής είναι βυθισμένη στις δομές του μυαλού του ανθρώπου, του μυαλού μας, που είναι για παράδειγμα οι δομές των Ομάδων, ή της Γεωμετρίας, ή ακόμη και της Άλγεβρας. Η εποχή μας έκανε ένα τεράστιο άλμα προς τα εμπρός εφευρίσκοντας την τεχνολογία η οποία κολλάει με την σκέψη του ανθρώπου και εννοώ τους υπολογιστές. Μ' αυτούς μπορεί να γίνει όχι μόνο η ανίχνευση των αρχιτεκτονημάτων της μουσικής στην μακροσκοπική κλίμακα, αλλά επίσης μπορεί να χρησιμοποιηθούν και στην γενετική του ίδιου του ήχου εφόσον μπορούμε να πιάσουμε εκατομμυριοστά του δευτερολέπτου - πόσα καθήκοντα έχει τώρα ο συνθέτης! Αυτό το πλούτο της δημιουργικότητας πρέπει να τον βάλουμε στα χέρια του καθενός, κάθε ηλικίας, από το νηπιαγωγείο μέχρι τα γεράματα, διότι μ' αυτό τον τρόπο ελευθερώνεται η δημιουργία, ελευθερώνεται η σκέψη του ανθρώπου. Αυτό μπορεί να γίνει σήμερα με ένα σύστημα που έχουμε δημιουργήσει στο Παρίσι, στο Κέντρο το οποίο διευθύνω και λέγεται Κέντρο μαθηματικής και Αυτόματης Μουσικής και βασίζεται στο σχέδιο. Γιατί στο σχέδιο; Διότι το σχέδιο γίνεται από το χέρι και το χέρι είναι το κοντινότερο στο μυαλό. Δεν υπάρχει ανάγκη πια να κάνει κανείς μακρόχρονες σπουδές είτε μουσικής είτε ακόμη και υπολογιστικής επιστήμης, κατευθείαν μπορεί σχεδιάζοντας, χάρη στους υπολογιστές, μικροϋπολογιστές μάλιστα, να έχει τον ήχο και την μουσική, και επομένως να αρχίσει ένα διάλογο με τον εαυτό του όπου μόνο το τάλαντον και η νοημοσύνη του χρήστη θα είναι το κριτήριο αξίας. Έχουμε δηλαδή μια πραγματική, βαθιά απελευθέρωση. Νομίζω ότι η δημιουργικότητα είναι στα χέρια του καθενός, σε όλο τον κόσμο, δεν είναι δηλαδή ίδιον των ολίγων, των επαϊόντων, αλλά είναι ένα καταφύγιο, μια δυνατότητα και αναγκαιότητα του καθενός. Πιστεύω ότι ο μέσος άνθρωπος, στον οποίο κι εγώ ανήκω, έχει κάποια στοιχεία δημιουργικότητας μέσα του, δηλαδή έχει ένα κομμάτι από τον Διόνυσο. Η σημασία της εφεύρεσης της σφηνοειδούς γραφής από τους Σουμερίους, 5000 χρόνια πριν, μπορεί να παραλληλιστεί με την εφεύρεση των υπολογιστών. Η ανθρωπότητα κάνει ένα μεγάλο βήμα προς τα μπρος στη δημιουργικότητα.

Γι' αυτό το λόγο, εδώ στην Αθήνα, ιδρύσαμε το Κ.ΣΥ.Μ.Ε, που σημαίνει Κέντρο Σύγχρονης Μουσικής Έρευνας, δεν γράφεται με "Ξ", αλλά με "ΚΣ", όπως στην Αθηναϊκή ορθογραφία του 5ου αι. π.Χ. Αυτό το κέντρο χρηματοδοτείται από την Ελληνική Ραδιοφωνία και από το Υπουργείο Πολιτισμού και σε μερικούς μήνες αυτό το σύστημα θα εγκατασταθεί εδώ, εγκαθίσταται ήδη στην Αθήνα. Δεν θέλω να σας πω ελάτε αθρόοι, γιατί θα υπάρχει μεγάλη ουρά, αλλά ίσως με το χρόνο γίνουν πολλά τέτοια κέντρα σε διάφορα μέρη της Ελλάδος.

Τα έργα που ακούστηκαν στην συναυλία:

Μυκήνες Α (1978)

για δικάναλη μαγνητοταινία

Ψάπφα (1975)

για κρουστά

Χοαί (1976)

για κλειδοκύμβαλο

Ανατολή - Δύση (1960)

για δικάναλη μαγνητοταινία

Κόμβοι (1981)

για κλειδοκύμβαλο και κρουστά

•

Στις αρχές της δεκαετίας του '80, περίμενα με αγωνία όλη τη χρονιά την συναυλία που θα έκανε ο Ξενάκης στο Ηρώδειο. Οι συναυλίες είχαν σχεδόν καθιερωθεί πριν την επίσημη έναρξη του Φεστιβάλ, προς το τέλος Μαίου. Πήγαινα μια, δυο ώρες πριν, περιμένοντας να τον δω να ανεβαίνει τα σκαλιά του αρχαίου θεάτρου. Στα μάτια μου φάνταζε αρχαίος θεός, θεός της Μουσικής, της Νόησης, του Φωτός, η ενσάρκωση του Απόλλωνα. Στο τέλος της συναυλίας τον ακολουθούσα, αρκετά μέτρα μακριά του, δεν του μίλησα ποτέ, τι να του πω; Συγχαρητήρια; Μου αρέσει η μουσική σας; Είμαι θαυμαστής σας; Σας αγαπώ; Ο κ. Μιχελινάκης πάντα εκεί, συστηνόταν συνάδελφος συνθέτης. Ήταν και μια κυρία, ευτραφής, προχωρημένης ηλικίας, τον πλησιάζει, της δίνει το χέρι, αυτή γονατίζει και του το φιλάει, ξαφνιάστηκε! Το βράδυ στο σπίτι καταπιάνομαι πάλι με το Musiques Formelles, πάλι δεν καταλαβαίνω τίποτα, ζωγραφίζω γεωμετρικά σχήματα σε μιλιμετρέ χαρτί, ορίζω παραμέτρους, βγάζω νότες και τις παίζω στο πιάνο, άστο καλύτερα...

Εκείνη την Μαγιάτικη Πέμπτη είχα πάρει ένα φορητό κασετοφωνάκι και ηχογράφησα την ομιλία του, τα έργα της συναυλίας τα είχα σε βινύλιο με τους ίδιους εκτελεστές. Μίλησε για την μαθηματική φύση της μουσικής, συμφυή με τις λειτουργίες της νόησης - τα έργα του χαρακτηρίζει ο ίδιος πρωτοποριακά, αποκαλυπτικά, αιτήματα της νόησης στο φυσικό σώμα -  και για το σύστημα της πολυαγωγίας (UPIC), το οποίο εκείνη την εποχή εγκαθίστατο στην Ελλάδα, στο ΚΣΥΜΕ. Χρόνια μετά θα "φοιτούσα" κι εγώ στο ΚΣΥΜΕ, οι μονάδες της πολυαγωγίας βρισκόντουσαν σκονισμένες όμως στο υπόγειο και δεν λειτουργούσαν πια. Σήμερα η πολυαγωγία έχει γίνει λογισμικό και μπορεί να "παίξει" ο καθένας μ' αυτήν και να εκδηλώσει την δημιουργικότητα του "μέσου ανθρώπου" στο PC του. "Πολλά τέτοια κέντρα σε διάφορα μέρη της Ελλάδος" δεν έγιναν, όπως ήταν φυσικό άλλωστε, τουλάχιστον όλα τα ωδεία μας έχουν έναν υπολογιστή στη γραμματεία. Δεν καταργήθηκαν επίσης - ευτυχώς - οι μακρόχρονες και επίπονες μουσικές σπουδές, αν και δεν αρνούμαι ότι ενδιαφέροντα μουσικά αποτελέσματα μπορούν να προκύψουν ζωγραφίζοντας, ή μετακινώντας κουτάκια στον υπολογιστή. Στο κάτω κάτω όλοι γίναμε τυπογράφοι με το Word, φωτογράφοι με το Photoshop και ζωγράφοι με το Illustrator…

•

Μπορείτε να διαβάσετε ένα μικρό βιογραφικό του εδώ, ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο με τίτλο "Οντολογία & Κοσμολογία στο Formalized Music του Ι. Ξενάκη" του φίλου μουσικολόγου Αντώνιου Αντωνόπουλου εδώ και την πλήρη εργογραφία του εδώ.

Πανσέληνος Αυγούστου (και τέλος Εποχής)

Χωρίς τηλεφακό δυστυχώς, μ' έναν απλό 50 mm και κόλπα μεγέθυνσης και sharpening στο Photoshop.

•

Ηλεκτρική Πανσέληνος

•

Φωτεινός Δρόμος

(με αρκετό blur στο φεγγάρι)

Τεχνικά

1. Τρίποδο οπωσδήποτε.

2. Ρυθμίσεις μηχανής (Canon 600D): Full Manual Mode, ISO = 100, Aperture = f/11, Shutter Speed: 1/125, Manual Focus to Infinity.

3. Και την ακριβότερη μηχανή να έχεις, χωρίς Photoshop δεν παίρνεις αυτό που θέλεις. Ρύθμισα τα Curves, απομόνωσα το φεγγάρι και το έκανα θολό με Gaussian Blur και στην υπόλοιπη φωτογραφία (Inverse Selection) Unsharpen Mask με περαιτέρω διόρθωση του Luminosity. Τέλος σμίκρυνα την φωτογραφία για το Blog.

4. Λάθος που έκανα: έπρεπε να τραβήξω σε RAW κι όχι σε JPEG!

Επειδή είμαι αρχάριος, τράβηξα περίπου 20 φωτογραφίες του ίδιου θέματος πειραματιζόμενος με διαφορετικές ρυθμίσεις. Έχω απλό φακό 50 mm. Χρειαζόταν κάτι καλύτερο αλλά είμαι δάσκαλος ωδείου.

•

Κύματα στο Φώς του Φεγγαριού

(αν και το περισσότερο φως το παίρνουν από τη λάμπα του Δήμου, χωρίς φλας πάντως)

•

Σπίτι στη Θάλασσα