Piano Sonatina I in D (2002)

Dimitri Sykias

Piano Sonatina 1 in D (2002)

"Scarlattiana"

Dorico 3.1.10 / Pianoteq 6, C. Bechstein DG D 282 / Logic Pro X

Μικρές Ιστορίες 17: Λεπτομέρειες

Κάποτε ο Michelangelo δούλευε για μέρες και την παραμικρή λεπτομέρεια στην πλάτη ενός αγάλματος. Το άγαλμα επρόκειτο να τοποθετηθεί σε μια γωνιά του ναού. Ένας μαθητής του απορημένος του λέει:
- γιατί δάσκαλε χάνεις τον καιρό σου δουλεύοντας σε ένα σημείο του αγάλματος που δεν πρόκειται να δει κανείς;
- θα το δει ο Θεός, του απάντησε.

Ο Richter έλεγε:

"είτε παίζω σε μια μεγάλη αίθουσα, είτε μόνος στο στούντιο μου πάντα φαντάζομαι τον συνθέτη του έργου που παίζω να με παρακολουθεί."

Κι ο Schoenberg στην Θεωρία της Αρμονίας του:

"Πόσο εκλεπτυσμένο είναι ένα πνεύμα που βρίσκει χαρά στις λεπτομέρειες!"

Πιανιστικές Σημειώσεις

1. Ακόμη κι ένας ολοκληρωμένος καλλιτέχνης ασχολείται περιστασιακά με θέματα τεχνικής και αναθεωρεί τις απόψεις του. Υπ’ αυτή την έννοια ένας ανήσυχος καλλιτέχνης παραμένει μαθητής για όλη του τη ζωή. Όμοια, ένας ταλαντούχος μαθητής, ακόμη και με μικρή καλλιτεχνική εμπειρία, είναι ένας καλλιτέχνης και θα πρέπει να αντιμετωπίζεται σαν τέτοιος.
2. Δεν θα πρέπει να δίνονται συμβουλές στο μαθητή που να περιέχουν το “ποτέ” και το “πάντα”. Υπάρχει χώρος για εξαιρέσεις ακόμη και στους πιο σοφούς κανόνες.
3. Τα 5 βασικά σημεία της πιανιστικής τέχνης είναι: τεχνική, ρυθμός, μνήμη, ποιότητα ήχου και ρεπερτόριο.
4. Η τεχνική είναι κάτι πολύ περισσότερο από το να παίζεις νότες γρήγορα και ομοιόμορφα.
5. Ο πιανίστας πρέπει να είναι ικανός να παίζει σε οποιοδήποτε πιάνο, πρέπει όμως να μελετά μόνον στο καλύτερο δυνατόν. (Grigory Kogan)
6. Δεν υπάρχει ένας "όμορφος ήχος". Ο όμορφος ήχος είναι συνάρτηση της περιόδου, του ύφους, του συνθέτη και του συγκεκριμένου έργου. Άλλος είναι ο “όμορφος ήχος” για μια σονάτα Mozart κι άλλος για ένα πρελούδιο Rachmaninov. Εξαρτάται επίσης από τον ρυθμό το tempo, την άρθρωση και το φραζάρισμα.
7. Ακόμη κι ένα μικρό παιδί μπορεί να παράγει έναν όμορφο ήχο στο πιάνο, μόνο όμως ένας καλά εκπαιδευμένος πιανίστας μπορεί να παράγει δυο όμορφους ήχους στη σειρά.
8. Συμβουλή για το παίξιμο των συγχορδιών: "βάλε το χέρι σου στο πιάνο, σχημάτισε την συγχορδία και σπρώξει σαν να προσπαθείς να κλείσεις ένα συρτάρι" (Anna Esipova).
9. Ο καρπός και ο αγκώνας είναι τα "αμορτισέρ" του χεριού.
10. "Όσο μικρότερη είναι η επιφάνεια του ακροδάχτυλου που κρούει το πλήκτρο τόσο σκληρότερος ο ήχος και όσο μεγαλύτερη είναι η επιφάνεια του ακροδάχτυλου τόσο πιο ηχηρός και τραγουδιστός είναι ο ήχος που παράγεται." (Josef Lhevinne)
11. "Η ψυχή των πιανιστών εδρεύει στα ακροδάχτυλα τους". (Natan Perelman)

Το Ποιείν κι ο Χρόνος

Ανασύρω στην επιφάνεια ένα σχόλιο του Γιώργου Χατζημιχελάκη με αφορμή το έργο του Ενδοχώρα για πιάνο:

"Ο καλλιτέχνης δεν είναι γνήσιο τέκνο της Εποχής του αλλά νόθο τέκνο του Χρόνου."

Το έργο σε εκτέλεση Απόστολου Ντάρλα και την σχετική ανάρτηση στο ιστολόγιο του συνθέτη μπορείτε να βρείτε εδώ.

Δολοφονημένη Πόλη

Λίγα μέτρα πριν το τουρκικό φυλάκιο, αριστερά και δεξιά δυο δρομάκια οδηγούν σε δυο ψηλές μεταλλικές πόρτες, μέσα από μια τρύπα κοντά στο μεντεσέ, σαν σκουλικότρυπα που οδηγεί πίσω στο χρόνο, βάζω το χέρι με το κινητό και τραβώ φωτογραφία το πτώμα μιας δολοφονημένης πόλης.
Περνά ένας μελαχρινός μεσόκοπος από τον Έλληνα φύλακα, Χριστιανός αδελφέ, του λέει - η θρησκεία διαβατήριο. Η μαντίλα της κοπέλας που βρισκόταν λίγο πιο πίσω ήταν από  άλλο θεό.
Κομμένη στα δυο απ' τη χατζάρα του Τούρκου κι απ' τη βλακεία, τα λάθη και την προδοσία του Έλληνα. Μετά χορέψαμε ζεϊμπέκικο, φλερτάραμε με τον Ανάν και τώρα που μας έμεινε λίγο χρόνος σαν καλές καμαριέρες ζεσταίνουμε το κρεβάτι του Δομίνικου.
Όπου και να ταξιδέψεις η Ελλάδα σε πληγώνει, η Κύπρος όμως σε ματώνει...